ΠΡΙΝ ΑΠΟ λίγα χρόνια, η Εύα Μπουλοκώστα, έχοντας ακούσει για το ιπποφαές, μπήκε σ' ένα φαρμακείο και το δοκίμασε σε κάψουλες. Το αμέσως επόμενο βήμα ήταν να στραφεί στο Διαδίκτυο, να μάθει βασικές πληροφορίες. Κι αφού πέρασε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, σήμερα είναι η ίδια παραγωγός ιπποφαούς, του φρούτου, από τις λεγόμενες υπερτροφές (super foods), που βοηθούν τον οργανισμό να βάλει υψηλές ταχύτητες με φυσικό τρόπο.
«Απογοητεύτηκα στην αρχή», λέει η Εύα Μπουλοκώστα Ενώ το ιπποφαές παρουσιάζεται για τον αγροτικό πληθυσμό ως το φρούτο-θαύμα, που θα φέρει εισόδημα γρήγορα και εύκολα, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πείσμα, μεράκι, τύχη, ίσως όλα αυτά μαζί, συνετέλεσαν, ώστε η Εύα, σύζυγος και μητέρα δύο κοριτσιών, της Κωνσταντίνας και της Ευθυμίας, να είναι από τις τυχερές που είδε τα δέντρα της να καρπίζουν.
Ο σύζυγός της δουλεύει στη ΔΕΗ, αλλά η ίδια είναι παραγωγός κι άλλων προϊόντων (σίτου, καλαμποκιού) και προχώρησε στην πειραματική καλλιέργεια ιπποφαούς, όπως και άλλοι στην Αιανή Κοζάνης.
Εκανε σεμινάρια, διάβασε τη βιβλιογραφία και το 2010 αγόρασαν με το σύζυγο τα φυτά. Φύτεψαν Δεκέμβριο, φρόντισαν την καλλιέργεια και δεν είχαν ούτε απώλειες ούτε αρρώστιες, όπως άλλοι. Πάντα θ' αναρωτιέται βέβαια αν τους πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ενώ αρκετές συμβουλές αποδείχτηκαν λανθασμένες στην πράξη.
Τρία χρόνια υπομονή
«Τρία χρόνια περιμέναμε και οι περισσότεροι δεν είδαν καθόλου παραγωγή. Μας είπαν πως το φυτό δεν θέλει πολύ νερό, αλλά αυτό δεν ίσχυε. Οσοι τους άκουσαν και δεν πότισαν, τα δέντρα δεν μεγάλωσαν. Εκείνος που μας εξήγησε πώς να κάνουμε την καλλιέργεια βιολογική ήταν ο Γιώργος Δαουτόπουλος, ο καθηγητής, που μας μίλησε και για το ζεόλιθο και γι' άλλα πράγματα», λέει.
Και συνεχίζει: «Γραφτήκαμε στο συνεταιρισμό 12 άτομα και μόνο 2 βγάλαμε καρπό. Υποψιαζόμαστε, χωρίς να είμαστε σίγουροι, πως τα δέντρα ήταν "θηλυκά", με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γονιμοποιηθούν. Φοβάμαι ότι πήρα μόνο δύο "αρσενικά", ενώ θα έπρεπε να έχω στο χωράφι "25", και άλλοι ενδεχομένως κανένα», λέει.
Παρόμοια προβλήματα, λέει, αντιμετώπισαν και κάποιοι άλλοι από την περιοχή, που έβαλαν γκότζι μπέρι. «Σκέφτονται ότι τα φυτά που πήραν ίσως ήταν τελικά καλλωπιστικά. Μεγάλωναν, γίνονταν ωραία δέντρα, αλλά χωρίς καρπό. Τόσα έξοδα, τόσος κόπος».
Η πιο μεγάλη δυσκολία ήταν στο χωράφι την ώρα της συγκομιδής.
«Απογοητεύτηκα στην αρχή. Είπα, δεν θα τα καταφέρουμε να μαζέψουμε...», λέει.
Εμπαινε στο χωράφι κι έφευγε με πληγές, διότι ο καρπός του ιπποφαούς έχει πολλά αγκάθια και είναι σχεδόν καρφωμένος στο δέντρο. Ολα αυτά βέβαια τ' άφησε πίσω της και παρ' όλο που αγχώθηκε με το ζήτημα της μεταποίησης, σήμερα είναι χαρούμενη, διότι ο κόσμος γνωρίζει το ιπποφαές.
«Από τον Ιούνιο που ξεκινήσαμε να μαζεύουμε, πήραμε παραγωγή, ώς το τέλος Σεπτεμβρίου, γύρω στα 500 κιλά. Οταν το πρωτοδοκίμασα ήταν λίγο παράξενη η γεύση του, σαν ξινό πορτοκάλι. Στην οικογένειά μου πια το έχουμε καθιερώσει στη διατροφή μας και καταναλώνουμε φρέσκο 1 κουτάλι της σούπας κάθε μέρα. Το θέμα της ευεξίας, που λένε, δεν είναι παραμύθι. Ομως, παρ' όλο που ο κόσμος το ήθελε και μας παίρνει τηλέφωνο, η αγορά το φοβόταν, επειδή ήταν νωπό και προτιμούσε το αποξηραμένο. Υπήρχε δισταγμός, αν θα το πάρουν στα μαγαζιά τους».
Σήμερα, έπειτα από τόσα εμπόδια δουλεύει μόνη αλλά συνεργάζεται και με μια ομάδα ανθρώπων από την Καρδίτσα, με το «Εύκαρπον», που έχουν φυτέψει δέντρα και θέλουν να προχωρήσουν σε μεταποίηση. Ο κόσμος που βλέπει το προϊόν της νωπό μπορεί να παραξενεύεται στην αρχή, αλλά μια δοκιμή, έστω και... ξινή, τον πείθει!
πηγη:enet.gr