Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε σήμερα τις αλιευτικές δυνατότητες για τα ιχθυαποθέματα βαθέων υδάτων στα ενωσιακά και στα διεθνή ύδατα του Βορειοανατολικού Ατλαντικού για τη διετία 2013-2014. Ακολουθώντας τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις, η Επιτροπή προτείνει να αυξηθούν τα συνολικά επιτρεπόμενα αλιεύματα (TAC) για 3 αποθέματα, να μειωθούν για 13 αποθέματα και να διατηρηθούν στο σημερινό επίπεδο για 8 αποθέματα (καθώς και μηδενικά TAC για 6 αποθέματα), σε σύγκριση με το 2012.
Για το 2013 η Επιτροπή προτείνει να αυξηθεί κατά 77% το TAC γρεναδιέρου των βράχων δυτικά των βρετανικών νήσων (σε 4.500 τόνους). Η αλιεία στο επίπεδο αυτό αναμένεται ότι θα δώσει τη δυνατότητα να φτάσει το εν λόγω απόθεμα σε βιώσιμα επίπεδα μέχρι το 2015 [στην καλούμενη μέγιστη βιώσιμη απόδοση (ΜΒΑ)]. Η Επιτροπή προτείνει επίσης να αυξηθούν κατά 20% και κατά 5% τα TAC για δύο αποθέματα μαύρου σπαθόψαρου στα δυτικά ύδατα (δυτικά της Σκωτίας/Ιρλανδίας). Και για τα αποθέματα αυτά η επιστημονική γνωμοδότηση υποδεικνύει τον τρόπο επίτευξης της ΜΒΑ το 2015. Τα TAC για τα υπόλοιπα αποθέματα μαύρου σπαθόψαρου και γρεναδιέρου των βράχων προτείνεται να περικοπούν ή να διατηρηθούν αμετάβλητα. Ακολουθώντας την προληπτική προσέγγιση, η Επιτροπή προτείνει να μειωθούν κατά 20% τα TAC για το πελαγίσιο λυθρίνι και τη διπτερύγιο μουρούνα, καθώς η κατάσταση των αποθεμάτων αυτών από πλευράς διατήρησης δεν έχει εκτιμηθεί πλήρως.
Η επίτροπος κα Μαρία Δαμανάκη, υπεύθυνη για τη θαλάσσια πολιτική και την αλιεία, δήλωσε: «για να διαφυλάξουμε την αλιεία βαθέων υδάτων, χρειάζεται να ακολουθούμε τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις και να μην υποβάλλουμε αυτά τα ευάλωτα είδη σε υπερεκμετάλλευση. Πάντως, τρία από τα αποθέματα φαίνεται να προχωρούν προς την αποκατάσταση και τα επίπεδα της ΜΒΑ. Ο διαχειριστικός στόχος μας είναι σαφής: μακροπρόθεσμη βιώσιμη χρήση των αποθεμάτων αυτών.»
Με δύο μόνον εξαιρέσεις, τα διαθέσιμα δεδομένα για τα αποθέματα βαθέων υδάτων δεν είναι αρκετά για να μπορέσουν οι επιστήμονες να εκτιμήσουν πλήρως την κατάσταση των αποθεμάτων ούτε από πλευράς αριθμού ιχθύων ούτε από πλευράς θνησιμότητας λόγω αλιείας. Ωστόσο, οι επιστημονικές γνωμοδοτήσεις έχουν βελτιωθεί, ιδίως όσον αφορά τα αποθέματα που προσφέρουν τις μεγαλύτερες αλιευτικές δυνατότητες.
Ιστορικό
Η αλιεία ειδών βαθέων υδάτων υπόκειται από το 2003 σε νομοθετική ρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με βάση συνολικά επιτρεπόμενα αλιεύματα (TAC) ανά είδος και περιοχή και με βάση μέγιστη αλιευτική προσπάθεια που δύναται να αναπτυχθεί στον Βορειοανατολικό Ατλαντικό.
Οι ιχθύες βαθέων υδάτων αλιεύονται σε ύδατα πέραν των κύριων ιχθυότοπων της υφαλοκρηπίδας. Κατανέμονται στα υφαλοπρανή ή συνδέονται με θαλάσσια όρη. Τα περισσότερα από τα εν λόγω είδη αναπτύσσονται αργά και είναι μακρόβια, με αποτέλεσμα να καθίστανται ιδιαίτερα ευάλωτα στις αλιευτικές δραστηριότητες.
Η αλιεία βαθέων υδάτων αντιστοιχεί περίπου στο 1% των ιχθύων που εκφορτώνονται από τον Βορειοανατολικό Ατλαντικό, αλλά ορισμένες τοπικές αλιευτικές κοινότητες εξαρτώνται ως ένα βαθμό από την αλιεία βαθέων υδάτων. Τα αλιεύματα, και οι σχετικές θέσεις εργασίας, μειώνονται εδώ και χρόνια λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων.
Οι προτάσεις της Επιτροπής βασίζονται στις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις του Διεθνούς Συμβουλίου Εξερεύνησης της Θάλασσας (ICES).
Η Επιτροπή πρότεινε προσφάτως ένα νέο σύστημα διαχείρισης για την αλιεία βαθέων υδάτων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η καλύτερη προστασία των αποθεμάτων βαθέων υδάτων και των ενδιαιτημάτων τους (βλ. IP/12/813)