Ο ΟΠΕΚΕΠΕ μπορεί να έριξε πρόστιμα αλλά η σιωπή δεν είναι απάντηση είναι συνενοχή
Μετά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Agrocapital με τίτλο «Το σκάνδαλο του χρυσού βαμβακιού – Καλλιέργησαν ψευδαισθήσεις, έσπειραν επιδοτήσεις», έρχεται στην επιφάνεια η πιο σκοτεινή πλευρά της ελληνικής γεωργικής πραγματικότητας.
Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι ένα πού είναι ο ΟΠΕΚΕΠΕ; Και αν γνωρίζει — όπως υποψιάζεται πλέον όλη η κοινωνία — γιατί δεν μιλάει;
Ένας μηχανισμός σιωπής, μια εξουσία χωρίς απαντήσεις. Δεν ζητά κανείς ονόματα — ας μη γελιόμαστε, όλοι τα ξέρουν. Αυτό που ζητούν οι πραγματικοί αγρότες, είναι απαντήσεις. Πώς συνέβη αυτό το φιάσκο; Πώς πέρασαν απαρατήρητες οι ψευδείς δηλώσεις; Πού σταματά η αδιαφορία και πού αρχίζει η συγκάλυψη; Όταν το βαμβάκι λερώνεται από το ψέμα, λερώνεται και η δημόσια πίστη. Και η πίστη δεν ξεπλένεται ούτε με επιτροπές, ούτε με καθυστερημένες συγγνώμες. Τι θα γίνει θα μοιραστούν στους αγρότες;
Ο σύγχρονος αγρότης έχει αφεθεί να ψάχνει μόνος του τι συμβαίνει γύρω του. Χωρίς καθοδήγηση, χωρίς επίσημη πληροφόρηση, χωρίς θεσμική πυξίδα. Αντί για διαφάνεια, επικρατεί ένα τοξικό πέπλο αποσιώπησης που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Αληθεύει ότι εταιρείες έπαιρναν το 25% από τους αγρότες για παροχή υπηρεσιών; Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα ασχοληθούμε στο μέλλον
Ένα σάπιο οικοδόμημα με στέρεες ρίζες
Δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία. Ολόκληρο το ευρωπαϊκό πλαίσιο δείχνει ρωγμές όταν θεσμοθετημένοι άνθρωποι στήνουν μηχανισμούς εξαπάτησης, και όταν οι θεσμοί δεν δίνουν λόγο στους πολίτες που υπηρετούν. Δεν φταίνε τα συστήματα από μόνα τους — φταίνε οι άνθρωποι που τα στελεχώνουν και τα ποδοπατούν . Αν η ποιότητα των ανθρώπων δεν αλλάξει, καμία αλλαγή συστήματος δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Αν όλοι αποδεχθούμε τον μικρό ή μεγάλο ρόλο μας στην απάτη, τότε όλο το οικοδόμημα γιγαντώνεται.
Θέλουμε, λοιπόν, να ρωτήσουμε ξεκάθαρα ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έχει υποχρέωση να μιλήσει;
Οι αγρότες ρωτούν και μας λένε. Δεν ζητούμε εκδικητικότητα. Ζητούμε λογοδοσία. Ζητούμε προστασία των χρημάτων μας, και όχι προστασία των φαντασμάτων και της παροχής υπηρεσιών. Τα χρήματα αυτά ανήκουν σε εμάς, στην παραγωγή — όχι στα «κόλπα» των επιτηδείων.
Όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά αγρότης από την Θεσσαλία . Η ουσία είναι μία, αν δεν αλλάξει η παιδεία, δεν αλλάζει τίποτα. Αν η κοινωνία δεν πάψει να ζει ο ένας εις βάρος των άλλων, θα γεννά διαρκώς απάτες, καταχρήσεις και σκανδαλώδεις σιωπές. Οι αγρότες έδωσαν — έστω αφελώς — το δικαίωμα να εξαπατηθούν. Όμως η ευθύνη βαραίνει κυρίως αυτούς που όφειλαν να προστατεύσουν το σύστημα και δεν το έκαναν.
Η σιωπή δεν είναι απάντηση. Είναι συνενοχή.
Γιατί όταν σπιλώνεται το βαμβάκι, σπιλώνεται και η τιμή της γεωργίας. Και αυτή δεν ξεπλένεται αλλά. Μόνο με αλήθειες.
Οφείλουμε, πάντως, να σημειώσουμε ότι — όπως μας εξομολογήθηκαν οι ίδιοι οι αγρότες — οι πληρωμές, τουλάχιστον σε τεχνικό επίπεδο, πραγματοποιήθηκαν κανονικά. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί την ανάγκη για θεσμική κάθαρση και πλήρη διαλεύκανση του παρασκηνίου που οδήγησε σε αυτή την ηθική και διοικητική εκτροπή.