Γενικά σχόλια για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο που αφορά δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα από τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο.
Το σχέδιο νόμου που δημοσίευσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προς διαβούλευση διαπνέεται από το συνολικό φοροεισπρακτικό πνεύμα της πολιτικής αυτής της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς. Το ίδιο το κράτος μεταφέρει το κόστος των δικών του υποχρεώσεων στην επιβαρυμένη τσέπη του εκάστοτε ιδιοκτήτη, προτείνοντας κατασταλτικά μέτρα χωρίς κανένα προληπτικό χαρακτήρα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν προωθείται διαφορετική συνείδηση και παιδεία για την υπεύθυνη ιδιοκτησία ζώων. Οι φόβοι που είχαμε εκφράσει από τον Δεκέμβρη του 2015 με τη μεταφορά της βάσης δεδομένων στο ΥΠΑΑΤ και με την απαίτηση δήλωσης του ΑΦΜ των ιδιοκτητών γίνονται πραγματικότητα.
Πιο συγκεκριμένα, εδώ και χρόνια έχει θεσμοθετηθεί το νομικό πλαίσιο που ορίζει τους Δήμους ως υπεύθυνους για την διαχείριση των αδέσποτων ζώων, αλλά με ευθύνη της Πολιτείας δεν εξασφαλίστηκε η τήρησή του. Ελάχιστοι είναι οι Δήμοι που έχουν επιδείξει ενδιαφέρον να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων με ορθό τρόπο, ενώ οι περισσότεροι απλώς δηλώνουν άγνοια, ακόμα και αναρμοδιότητα, χωρίς να υπόκεινται καμίας κύρωσης. Οι αρμόδιες υπηρεσίες κωφεύουν στις καταγγελίες που γίνονται και έρχεται τώρα το κράτος να μεταθέσει εκ νέου την ευθύνη τήρησης των νόμων και να επιβαρύνει τους πολίτες, προκειμένου υποτίθεται να εξασφαλίσει πόρους…
Όλοι οι Έλληνες πολίτες φορολογούνται συνολικά σε σχέση με τις παροχές που αφορούν την Δημοσία Υγεία, Παιδεία κ.ο.κ. Σε αυτό το σχέδιο νόμου το κράτος παραιτείται από την υποχρέωσή του να διασφαλίσει τις βασικές παροχές στο σύνολο των πολιτών και μεταφέρει την ευθύνη στον καθένα ξεχωριστά. Τα ειδικά τέλη ζωοφιλίας κ.λπ. αποτελούν πραγματικό εμπαιγμό όχι μόνο για τους ιδιοκτήτες ζώων, αλλά για το σύνολο της κοινωνίας.
Ειδικότερα, το νέο νομοσχέδιο δίνει στον κτηνίατρο έναν ρόλο ασύμβατο με την ιδιότητα και την αποστολή του, έναν ρόλο που δεν του αρμόζει. Παρεμβαίνοντας στο επιστημονικό έργο του κτηνιάτρου, επιβάλλει την υποχρεωτικότητα ιατρικών πράξεων και δη χειρουργικών επεμβάσεων χωρίς καμία σχετική επιστημονική τεκμηρίωση ή έστω γνωμοδότηση, ενώ απαγορεύει την περίθαλψη ζώων που δεν έχουν έγγραφο αναγνώρισης κλπ.
Ο κτηνίατρος είναι ο επιστήμονας εκείνος που φροντίζει για την υγεία και ευζωία των ζώων σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη τους. Κανένας νόμος δε μπορεί να μετατρέψει την ιδιότητα του «θεράποντος ιατρού» ενός ζώου, είτε σε «ελεγκτή» και «ταμία» είτε σε «καταδότη» των ιδιοκτητών που δεν τηρούν τις όποιες υποχρεώσεις τους απέναντι στον νόμο. Δεν είναι δυνατό ζώο που χρήζει ιατρικής περίθαλψης να μπαίνει στο κτηνιατρείο και ο κτηνίατρος με γραφειοκρατικά κριτήρια να επιλέγει αν θα το περιθάλψει ή όχι. Σαφώς και είμαστε υπέρ της ηλεκτρονικής σήμανσης και καταγραφής των ζώων, αλλά δεν είμαστε εμείς οι ελεγκτικές αρχές και ούτε μας επιτρέπεται να γίνουμε.
Από το 2003 όπου ψηφίστηκε το πρώτο επί της ουσίας νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλά βήματα. Ευθύνη της πολιτείας δεν αποτελεί απλά και μόνο η εκπόνηση ενός ρυθμιστικού νομοθετικού πλαισίου, αλλά ταυτόχρονα η διασφάλιση της υλοποίησής του από τις Δημόσιες αρχές. Η όποια αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου οφείλει να γίνεται με γνώμονα την προστασία της υγείας και ευζωίας των ζώων και την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας και όχι με γνώμονα την ενίσχυση των κρατικών και δημοτικών ταμείων.