Συνήθως η αναθεώρηση της υφιστάμενης νομοθεσίας σκοπό έχει την βελτίωση των προϋποθέσεων προσώπων και συλλογικοτήτων, που η εν λόγω νομοθεσία υπηρετεί.
Συνήθως η αναθεώρηση της υφιστάμενης νομοθεσίας σκοπό έχει την βελτίωση των προϋποθέσεων προσώπων και συλλογικοτήτων, που η εν λόγω νομοθεσία υπηρετεί.
Εξαίρεση δυστυχώς αποτελεί το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την λειτουργία των Συνεταιριστικών Οργανώσεων στην χώρα μας.
Μετά την θέσπιση του ν. 2810/2000 όλοι οι άλλοι νόμοι που ακολούθησαν (4015/2011, 4384/2016 και οι διάφορες τροποποιήσεις) αντί να βελτιώσουν τα «κακώς κείμενα» δημιούργησαν επιπρόσθετα προβλήματα και αδιέξοδα στις υφιστάμενες συνεταιριστικές δομές.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως ο Συνεταιρισμός δεν γεννήθηκε από την βούληση του οιουδήποτε νομοθέτη αλλά από την ανάγκη επιβίωσης των μελών του και κυρίως στον αγροτικό χώρο λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας των μικρών και μεσαίων καλλιεργητών από τις αδυσώπητες και κυρίαρχες δυνάμεις της αγοράς και κυρίως του εμπορίου.
Μέσα στον ελάχιστο χρόνο που μας διατίθεται θα ήθελα να κάνω συνοπτικά και συγκεκριμένα τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
1) Όσο πιο απλό και ευέλικτο είναι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Σ.Ο. τόσο ποιο αποτελεσματική θα είναι η προσπάθεια βελτίωσης των
υπαρχόντων κενών. Ένα απλό, σαφές και κατανοητό νομικό κείμενο, που στηρίζεται στις παγκόσμιες συνεταιριστικές αξίας και αρχές και δίνει ταυτόχρονα δυνατότητα στις Σ.Ο. να λειτουργούν πάνω σε σύγχρονες καταστατικές αρχές είναι αυτό που χρειάζεται η νομοθετική αναθεώρηση του πλαισίου σήμερα
2) Θέλω να εκφράσω σοβαρές επιφυλάξεις για την συμμετοχή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα των Συνεταιρισμών. Με δεδομένο ότι η απόδοση κεφαλαίου στον πρωτογενή τομέα είναι σχεδόν μηδενική, είναι φανερό, πως το ενδιαφέρον των ιδιωτών, έχει να κάνει με την αξιοποίηση των υποδομών των Σ.Ο. κυρίως των μεταποιητικών. Με άλλα λόγια υποδομές που πολλές απ’ αυτές δεν έχουν ακόμη αποσβεσθεί και έχουν γίνει από το υστέρημα του αγροτικού πληθυσμού περνούν στον έλεγχο «επενδυτών», με ότι αυτό συνεπάγεται.
3) Είναι σημαντική η επαναφορά της διάταξης για την ΕΘ.Ε.Α.Σ. (Ενική Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών)
Είναι εξίσου σημαντική ως γεγονός ή συμφωνία όλων των συνεταιριστικών παραγόντων για την επαναφορά της εν λόγω διάταξης. Μακάρι αυτή η συμφωνία να αποτελέσει το πρόπλασμα μιας μόνιμης συνεταιριστικής πρακτικής χωρίς αντεγκλήσεις κομματικές, χωρίς τριβές προσώπων και υπαναχωρήσεις.
Έχουμε μείνει λίγοι στον πολύπαθο αγροτικό χώρο για να είμαστε χωρισμένοι.
4) Για τις Κεντρικές Ενώσεις και την ΚΕΟΣΟΕ
Σ’ όλους τους συνεταιριστικούς νόμους πάντα υπήρχε η σχετική πρόβλεψη δημιουργίας μιας ξεχωριστής και ταυτόχρονα διακριτής Ένωσης Συνεταιρισμών, εθνικής εμβέλειας για την προαγωγή και προάσπιση των συμφερόντων των καλλιεργητών των βασικότερων προϊόντων της χώρας (ΛΑΔΙ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΟΙΌΝΤΑ, ΚΡΑΣΙ, ΣΤΑΦΊΔΑ κλπ.)
Δυστυχώς και με ευθύνη ημών των ιδίων μόνο ελάχιστες απ΄ αυτές εξακολουθούν να υφίστανται.
Αυτό το κενό προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην πολιτική διαχείρισης των ζητημάτων για ολόκληρους κλάδους παραγωγής συγκεκριμένων προϊόντων ή ομάδας ομοειδών προϊόντων
ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ αναφέρω πως η ΚΕΟΣΟΕ μία απ’ τις εναπομείνασες Κεντρικές Ενώσεις, με παρεμβάσεις της κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σε συνεργασία με το Υπ.Α.Α.Τρ κατάφερε να ενισχύσει τον αμπελοοινικό κλάδο και κατά συνέπεια τους έλληνες αμπελουργούς με ποσά που ξεπερνούν τα 1.5 δις ευρώ κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας (αποστάξεις, ενιαία ενίσχυση, αναδιαρθρώσεις κλπ).
Είναι συνεπώς θεσμικά και πολιτικά επιτακτικό, το υπό συζήτηση σχέδιο νομού να συμπεριλάβει διατάξεις για τη συλλογική εκπροσώπηση των συνεταιρισμών ανά προϊόν , μέσω μιας Κεντρικής Ένωσης Εθνικής Εμβέλειας, η οποία θα έχει τη νομική προσωπικότητα του συνεταιρισμού με βάση την 6η συνεταιριστική αρχή.