36 Κυβερνητικοί βουλευτές απέστειλαν ερώτηση προς τον κ.Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Γιάννη Μανιάτη για την αντιμετώπιση του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ, με τη συμμετοχή όλων των ΑΠΕ και του Φυσικού Αερίου.
Ολόκληρη η ερώτηση
Προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
κ. Γιάννη Μανιάτη
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αθήνα, 20-09-2013
ΘΕΜΑ: «Ναι» στην αντιμετώπιση του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ, με τη συμμετοχή όλων των ΑΠΕ και του Φυσικού Αερίου
7 προτάσεις για την προστασία και βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου των Φωτοβολταϊκών
Ο κλάδος των φωτοβολταϊκών από τις αρχές της ανάπτυξής του στην Ελλάδα, έχει δημιουργήσει μια σειρά από θετικές εξελίξεις, σε οικονομικό και αναπτυξιακό κυρίως επίπεδο. Μόνο το 2013, επενδύθηκε στα φωτοβολταϊκά στη χώρα μας 1,5 δις ευρώ. Συνολικά, την τελευταία πενταετία, επενδύθηκαν στα φωτοβολταϊκά 4,5 δις ευρώ. Οι επενδύσεις στα φωτοβολταϊκά το 2012, μεταφράζονται σε κύκλο εργασιών 1,6 δισ. € (0,8% του ΑΕΠ), σε ΦΠΑ 105 εκατ. € από νέες εγκαταστάσεις, σε Φορολογικά έσοδα 40 εκατ. € από εταιρίες φωτοβολταϊκών και ετήσια φορολογικά έσοδα (πλην έκτακτης εισφοράς) 50 εκατ. € από νέους παραγωγούς. Πέραν των ιδιαίτερα ικανοποιητικών οικονομικών δεδομένων (αν εξαιρέσουμε βέβαια την «τρύπα» του ΛΑΓΗΕ), ο κλάδος των φωτοβολταϊκών έχει συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, στην ενεργειακή ασφάλεια, στη μείωση των απωλειών μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας, στην αποκεντρωμένης παραγωγή, στην καινοτομία, στα δημόσια έσοδα και βέβαια την ανάπτυξη.
Οι επενδύσεις αυτές δημιούργησαν 20.000 άμεσες και 30.000 έμμεσες θέσεις εργασίας, 38.000 οικιακούς καταναλωτές και 14.070 εταιρίες που επένδυσαν σε φωτοβολταϊκά πάρκα, προκύπτει ότι πάνω από 100.000 νοικοκυριά ή 300.000 άτομα ωφελούνται άμεσα ή έμμεσα από τις δραστηριότητες της αγοράς φωτοβολταϊκών, εξασφαλίζοντας μέρος ή και το σύνολο του εισοδήματός τους.
Τους τελευταίους μήνες και παρόλο που πλέον το κόστος της ηλιακής κιλοβατώρας είναι συγκρίσιμο της συμβατικής ενέργειας, ο κλάδος των φωτοβολταϊκών δοκιμάζεται από ένα μπαράζ αρνητικών ρυθμίσεων που έχουν αποσταθεροποιήσει την αγορά και έχουν οδηγήσει σε απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας,. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2013 χάθηκε το ένα τρίτο των θέσεων εργασίας στον κλάδο και αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, θα χαθούν άλλες τόσες θέσεις εργασίας ως το τέλος του έτους.
Το κακό χειροτερεύει όσο εφαρμόζονται αντιαναπτυξιακές περιοριστικές ρυθμίσεις. Πολλές πολυεθνικές του κλάδου μάλιστα, οι οποίες επένδυσαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια στην ελληνική αγορά, ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από τη χώρα, αφού δεν βλέπουν καμία άμεση προοπτική ανάκαμψης και βιώσιμης ανάπτυξης. Το ίδιο και εκατοντάδες μηχανικοί και επιστήμονες που έχουν απωλέσει την εργασία τους στο χώρο των φωτοβολταϊκών.
Τη στιγμή που επικρατεί αυτή η κατάσταση σημαντικής συρρίκνωσης στην αγορά, ανακοινώνεται συμφωνία της ΔΕΗ για συνεργασία στην λιανική αγορά που συμπεριλαμβάνει και την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Η κίνηση αυτή δημιουργεί ανησυχία στις εταιρείες φωτοβολταϊκών σχετικά με το κατά πόσο ο γενικότερος στόχος είναι η συγκέντρωση της λιανικής σε μεγάλους ομίλους.
- Αναθεώρηση του εθνικού στόχου για το 2020 – Κοινός στόχος για ώριμες τεχνολογίες
Ο Ν.3851/2010 καθόρισε πως η συμμετοχή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ΑΠΕ στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας θα είναι τουλάχιστον 40%. Η αρχική κατανομή ισχύος για την επίτευξη του στόχου αυτού μεταξύ των διαφόρων τεχνολογιών ΑΠΕ δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα της αγοράς. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να υπάρξει νέα κατανομή με μείωση στόχων για κάποια τεχνολογία και αύξηση για κάποια άλλη, αλλά μια διόρθωση που να επιτρέπει σε όλες τις τεχνολογίες να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.
Θα πρέπει λοιπόν να τεθεί ένας κοινός στόχος 12 GW ως το 2020 για τις ώριμες τεχνολογίες των αιολικών και φωτοβολταϊκών. Η ενδεικτική κατανομή ανά τεχνολογία μπορεί να παραμείνει για πρακτικούς λόγους, αλλά μόνο για να βοηθήσει την παρακολούθηση και υλοποίηση ενός οδικού χάρτη και όχι ως όριο για κάθε τεχνολογία.
Κάτι τέτοιο, αν επιτευχθεί, οδηγεί σε μερίδιο ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή πάνω από 40%. Άλλωστε η νομοθεσία προβλέπει διείσδυση ΑΠΕ “τουλάχιστον” 40%, όχι το πολύ 40%. Και βέβαια η ζωή δεν σταματά στο 2020. Άλλωστε ο πραγματικός στόχος είναι η κάλυψη κατά 100% των ενεργειακών αναγκών με καθαρές πηγές το συντομότερο δυνατόν. Και αφού η μεγαλύτερη διείσδυση ΑΠΕ οδηγεί πλέον σε χαμηλότερο κόστος για τον καταναλωτή, η προοπτική αυτή, όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα, αλλά είναι και ευκταία.
2. Άρση αναστολής αδειοδότησης – Κατάργηση εμποδίων στην υλοποίηση έργων
Η αναστολή της αδειοδότησης νέων έργων, σε συνδυασμό με τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, έχει στραγγαλίσει την αγορά. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχουν εμπόδια στην υλοποίηση ώριμων και εφικτών έργων, ανεξαρτήτως τεχνολογίας και μεγέθους. Η ωριμότητα των έργων είναι που καθορίζει και τη δυναμική της κάθε αγοράς. Για να έχουμε λοιπόν ώριμα έργα σε όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ, πρέπει να αρθούν τα εμπόδια (θεσμικά, διοικητικά, οικονομικά) που ακυρώνουν στην πράξη την υλοποίηση των επενδύσεων.
- Ανταγωνιστικότητα ΑΠΕ - Μέτρα ενίσχυσης των ΑΠΕ χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση των καταναλωτών
Αφετηρία για τον υπολογισμό της αποζημίωσης που θα λαμβάνουν οι ΑΠΕ, δεν πρέπει να αποτελεί πλέον μόνο η οικονομική απόδοση της κάθε επένδυσης, αλλά και:
• η εύρυθμη και ισόρροπη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας
• η εύλογη ανταπόδοση για τα περιβαλλοντικά και άλλα οφέλη που επιφέρει η αυξημένη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή
Η αποζημίωση της πράσινης κιλοβατώρας πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον το χονδρεμπορικό κόστος της ενέργειας και ένα premium για την εγγυημένη ισχύ που παρέχουν οι ΑΠΕ στο σύστημα (όπως ακριβώς ισχύει και για τις συμβατικές μονάδες).
Οι εγγυημένες τιμές αποζημίωσης της αιολικής ενέργειας πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αποζημίωση όλων των ώριμων τεχνολογιών ΑΠΕ, δηλαδή και των φωτοβολταϊκών και των μικρών υδροηλεκτρικών. Παράλληλα, πρέπει να εφαρμοστεί ένας μηχανισμός ελέγχου (κατά το πρότυπο του γερμανικού “μοντέλου του διαδρόμου”), ώστε να αποφευχθεί τυχόν υπερθέρμανση της αγοράς.
Για πολλά χρόνια, οι ΑΠΕ ζούσαν με τον εφιάλτη του μεγαλύτερου κόστους συγκριτικά πάντα με τις συμβατικές πηγές ενέργειας. Το πραγματικό επιχείρημα περί εξωτερικού κόστους που έχουν οι συμβατικές ρυπογόνες τεχνολογίες, δεν επαρκούσε όταν παίρνονταν οι αποφάσεις και εγκαθίσταντο νέοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής.
Το θέμα αυτό έχει λήξει πια, ακόμη και για εκείνες τις τεχνολογίες ΑΠΕ, όπως τα φωτοβολταϊκά, που αποτελούσαν για χρόνια μια ακριβή τεχνολογία. Τα νούμερα είναι χαρακτηριστικά και μαρτυρούν τις τεράστιες αλλαγές που έχουν συντελεστεί. Οι τρέχουσες ταρίφες με τις οποίες αποζημιώνονται τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά και τα μικρά υδροηλεκτρικά και μικρότερες από την τιμή με την οποία αποζημιώνονται σήμερα οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο. Δεδομένου ότι η τιμή πώλησης της παραγόμενης από τα νέα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας έχει μειωθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες, η μικρή επιβάρυνση που προκαλούν πλέον στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ, που διατηρεί ο ΛΑΓΗΕ, αντισταθμίζεται και με το παραπάνω από τη μείωση στο κόστος προμήθειας της ηλεκτρικής ενέργειας που προκαλεί η αυξημένη τους διείσδυση, με αποτέλεσμα χαμηλότερους λογαριασμούς για τους τελικούς καταναλωτές και μάλιστα άμεσα.
4. Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών από αυτοπαραγωγούς
Το άρθρο 6 του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου για τις ΑΠΕ κατοχυρώνει νομοθετικά τη δυνατότητα αυτοπαραγωγής από φωτοβολταϊκά και μικρές ανεμογεννήτριες καθώς μια ρύθμιση για την αυτοπαραγωγή κρίνεται ως επιβεβλημένη. Παρόλα αυτά, η προτεινόμενη ρύθμιση κρίνεται ως ελλιπής και αντιαναπτυξιακή. Το γεγονός ότι οι νέες εγγυημένες τιμές πώλησης της παραγόμενης από φωτοβολταϊκά ενέργειας είναι πλέον χαμηλότερες από την λιανική τιμή αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας, ειδικά στη χαμηλή τάση, δημιουργεί, υπό συνθήκες, την προσδοκία ότι, η δυνατότητα συμψηφισμού παραγόμενης-καταναλισκόμενης ενέργειας (net-metering) από καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας που εγκαθιστούν φωτοβολταϊκά μπορεί να οδηγήσει σταδιακά στην κατάργηση του μοντέλου των εγγυημένων τιμών, ως του βασικού μέσου για την ανάπτυξη της διεσπαρμένης μικρομεσαίας παραγωγής από φωτοβολταϊκά.
Οι συνθήκες που πρέπει να πληρωθούν, ωστόσο, ώστε να συμβεί τελικώς αυτό είναι:
- Η θεσμική κατοχύρωση του κατάλληλου μοντέλου net-metering. Το κατάλληλο για τα ελληνικά δεδομένα σχήμα είναι η χρήση μετρητή διπλής κατεύθυνσης, ώστε ο συμψηφισμός να αφορά και στους φόρους και τα τέλη που υπολογίζονται επί της κατανάλωσης ενέργειας (π.χ. τέλη χρήσης δικτύου, συστήματος κ.λπ.)., η χρέωση του καταναλωτή μόνο για την τυχόν περίσσεια ενέργεια την οποία καταναλώνει από το δίκτυο στη διάρκεια μιας μετρητικής περιόδου και η πίστωση τυχόν περίσσειας παραγόμενης ενέργειας στη διάρκεια μιας μετρητικής περιόδου, στις επόμενες μετρητικές περιόδους, χωρίς, ωστόσο, να δύναται να υπερβεί η πίστωση τη διάρκεια ενός έτους.
· Η μείωση του συνολικού επενδυτικού κόστους. Απαραίτητο μέτρο συνιστά η μείωση του κόστους σύνδεσης, ώστε να προσαρμοστεί στο πραγματικό κόστος και τα διεθνή δεδομένα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι το κόστος σύνδεσης ενός οικιακού συστήματος στην Ελλάδα είναι 800-1.000 € πλέον ΦΠΑ, όταν το αντίστοιχο κόστος στη Γερμανία είναι της τάξης των 150 €, ενώ στην Κύπρο ορίστηκε πρόσφατα στα 250 € (αντικατοπτρίζει το κόστος διαχείρισης της αίτησης, το κόστος του μετρητή, του ελέγχου και της σύνδεσης της εγκατάστασης).
- Η παροχή φοροαπαλλαγών και η διατήρηση του σημερινού συστήματος των σταθερών εγγυημένων τιμών (έστω και χαμηλών) για σημαντικό χρονικό διάστημα. Οποιοδήποτε νέο σχήμα ενίσχυσης θα απαιτήσει χρόνο για την ωρίμανση και επικράτησή του στην αγορά.
Το προτεινόμενο σχήμα του net-metering κατευθύνει τον καταναλωτή να διαστασιολογήσει το σύστημά του κοντά στην ετήσια κατανάλωσή του, για να μην έχει διαφυγόντα κέρδη, και θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλους τους καταναλωτές, χωρίς περιορισμούς ισχύος ή θέσης εγκατάστασης (στέγη, πρόσοψη, θέση στάθμευσης ή ακάλυπτος χώρος οικοπέδου).
5. Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011 ψηφίστηκε ο Ν.4015/2011, το άρθρο 21 του οποίου προσπάθησε να δώσει διέξοδο σε πολλούς αγρότες λόγω των υφιστάμενων αγκυλώσεων που σχετίζονται με τις γαίες υψηλής παραγωγικότητας. Ατυχώς, η ψηφισθείσα διάταξη διατυπώθηκε κατά τρόπο που δημιούργησε ένα νέο μεγάλο πρόβλημα και συγκεκριμένα ακύρωσε τη δυνατότητα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε μικρό τμήμα των γαιών υψηλής παραγωγικότητας, όπως προέβλεπε ο Ν.3851/2010. Ενώ ο Ν.4015/2011 προσπάθησε να λύσει πρακτικά προβλήματα που σχετίζονται με τη μεταβίβαση ακινήτων σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας, στην πράξη ακύρωσε τις πρόνοιες του Ν.3851/2010 που επέτρεπε την περιορισμένη εγκατάσταση ΑΠΕ σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας και σε ποσοστό έως 1% επί της συνολικής αγροτικής έκτασης κάθε Νομού.
Προτείνεται η διατύπωση του άρθρου 8 του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου για τις ΑΠΕ ως εξής:
“Η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 21 του ν.4015/2011(Α’210)όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
“2. Από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου και όσον αφορά στην περίπτωση α’ της παραγράφου 6 του άρθρου 56 του ν.2637/1998 όπως ισχύει, εξαιρούνται α) σταθμοί ΑΠΕ, β) έργα δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, κατασκευής υποσταθμών και εν γένει κάθε κατασκευής που αφορά την υποδομή του ηλεκτρικού συστήματος.”.
6. Επιβολή νέου τέλους σε σταθμούς ΑΠΕ
Το άρθρο 17 του νομοσχεδίου θεσμοθετεί ένα νέο δυσβάσταχτο “τέλος ασφάλειας εφοδιασμού”, το οποίο έρχεται να προστεθεί σε ένα σύνολο επαχθών ρυθμίσεων που έχουν περικόψει δραστικά τα έσοδα των φωτοβολταϊκών σταθμών και απειλούν πλέον την ίδια τη βιωσιμότητά τους. Το νέο αυτό τέλος προτείνεται ως πηγή εσόδων για τις “υπηρεσίες διακοπτόμενου φορτίου” που αποσκοπούν στην παροχή χαμηλότερων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας στη βιομηχανία. Στην ουσία, πρόκειται για συγκαλυμμένο φόρο υπέρ τρίτων.
Το μέτρο αποτελεί μια ελλιπή και στρεβλή υιοθέτηση ρυθμίσεων που ισχύουν σε άλλες χώρες όπου εφαρμόζονται εκπτώσεις τιμολογίων καταναλωτών λόγω αποδοχής διακοψιμότητας από αυτούς.
Σε άλλες χώρες, ο Διαχειριστής Συστήματος αγοράζει επικουρικές υπηρεσίες από τους παραγωγούς που είναι σε θέση να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, αμείβοντάς τους σε τιμές που προσδιορίζονται είτε διοικητικά είτε μέσω αγοράς για τέτοιες υπηρεσίες ή μέσω της αγοράς εξισορόπησης φορτίου σε πραγματικό χρόνο.
Άρα υπάρχει ένα συνολικό ποσό αμοιβής ορισμένων παραγωγών για επικουρικές υπηρεσίες στις οποίες περιλαμβάνονται οι διάφορες κατηγορίες εφεδρείας. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται αμοιβή στους παραγωγούς για παροχή επικουρικών υπηρεσιών, οπότε δεν υφίσταται λογαριασμός που να περιλαμβάνει ποσό που ήδη δίδεται σε παραγωγούς, ώστε αυτό να μειωθεί όταν καταναλωτές παρέχουν την υπηρεσία εφεδρείας μέσω διακοψιμότητας.
Επιπλέον, το διακοπτόμενο τιμολόγιο πρόκειται να δοθεί συλλήβδην χωρίς να βασίζεται σε πραγματική παροχή της υπηρεσίας εφεδρείας μέσω καταναλωτών. Άρα σε κάθε περίπτωση δημιουργείται ένα χρηματικό έλλειμμα στους προμηθευτές, το οποίο καλύπτεται από τον Διαχειριστή, ο οποίος πλέον θα έχει έλλειμμα, το οποίο καλούνται να καλύψουν όλοι οι ηλεκτροπαραγωγοί και μάλιστα με μη αναλογικό τρόπο.
Ως γνωστόν, οι ΑΠΕ αποζημιώνονται με σταθερές εγγυημένες τιμές και συνεπώς δεν έχουν τη δυνατότητα να μετακυλήσουν την επιβάρυνση του νέου τέλους στο τιμολόγιο τους, γεγονός που σημαίνει πως θα την υποστούν στο σύνολό της ως απομείωση της όποιας κερδοφορίας τους. Αντιθέτως, οι συμβατικοί παραγωγοί μπορούν να τη μετακυλήσουν στις ημερήσιες προσφορές έγχυσης που υποβάλλουν στον Διαχειριστή στο πλαίσιο του Ημερήσιου Ενεργειακού Προγραμματισμού (ΗΕΠ). Έτσι στην πράξη, οι ΑΠΕ, και κυρίως τα φωτοβολταϊκά, θα επιδοτήσουν τα χαμηλά τιμολόγια των μεγάλων καταναλωτών ενέργειας.
Η στρέβλωση της προτεινόμενης ρύθμισης γίνεται ακόμη πιο σκανδαλώδης αν αναλογιστεί κανείς πως τα φωτοβολταϊκά καλούνται να επωμιστούν το βάρος μιας υπηρεσίας για την οποία ουσιαστικά θα έπρεπε να αμείβονται! Η επιλογή της διακοψιμότητας έχει νόημα όταν ο Διαχειριστής δεν έχει την τεχνική δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες της ζήτησης κάποιες συγκεκριμένες ώρες. Τι ώρες όμως που τα φωτοβολταϊκά εγχέουν στο σύστημα (κυρίως μεσημεριανές), ο Διαχειριστής δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα επάρκειας, καθώς τα εγκατεστημένα φωτοβολταϊκά έχουν πλέον εξαλείψει τις μεσημεριανές αιχμές της ζήτησης.
Η διακοψιμότητα επιλέγεται για να μη χρειαστεί η έγχυση ακριβής ενέργειας από μονάδες εφεδρείας, κάτι που θα επιβάρυνε την Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ). Όπως όμως έχει αποδειχθεί στην πράξη, η μεγάλη διείσδυση των φωτοβολταϊκών όχι μόνο έχει εξαλείψει τις μεσημεριανές αιχμές της ζήτησης, αλλά έχει οδηγήσει και σε σημαντική μείωση της ΟΤΣ. Παρόλα αυτά, τα φωτοβολταϊκά καλούνται να καλύψουν και πάλι το κενό που δημιουργούν οι στρεβλώσεις της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Κατά ένα περίεργο τρόπο μάλιστα, το προτεινόμενο τέλος δεν είναι ανάλογο της παραγόμενης από κάθε τεχνολογία ενέργειας, αλλά ανάλογο των συνολικών καθαρών εσόδων των παραγωγών. Έτσι όμως ευνοείται η ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη και τιμωρούνται πρωτίστως τα φωτοβολταϊκά και μελλοντικά και οι μονάδες βιοαερίου.
7. Συμμετοχή όλων των ΑΠΕ και του φυσικού αερίου στη κάλυψη του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εξεταστεί η συμμετοχή όλων των ΑΠΕ, αλλά και του φυσικού αερίου στην κάλυψη της «τρύπας» του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ. Με την διεύρυνση των φορολογούμενων επενδύσεων και την παράλληλη ελάφρυνση των ασύμφορων πλέον φωτοβολταϊκών πάρκων, θα επιτευχθεί αφενός η πιο σύντομη κάλυψη του ελλείμματος, αλλά και θα γίνουν πάλι ανταγωνιστικά και προσοδοφόρα τα φωτοβολταϊκά.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
1. Σε ποιες ενέργειες σκοπεύετε να προβείτε για την αναθεώρηση του εθνικού στόχου για το 2020 και τη θέση ενός κοινού στόχου 12 GW ως το 2020 για τις ώριμες τεχνολογίες των αιολικών και φωτοβολταϊκών, πετυχαίνοντας έτσι την επιθυμητή, μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ;
2. Σκοπεύετε να προβείτε σε άρση της αναστολής αδειοδότησης νέων έργων και στην άρση εμποδίων (οικονομικών, διοικητικών κλπ) που επιβραδύνουν την υλοποίηση ώριμων και εφικτών έργων, ανεξαρτήτως τεχνολογίας και μεγέθους;
3. Προτίθεστε να εξετάσετε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ΑΠΕ και την ενίσχυση της αποζημίωσής τους, με γνώμονα την εύρυθμη και ισόρροπη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και όχι μόνο την οικονομική απόδοση της κάθε επένδυσης, αλλά και την ανταπόδοση για τα περιβαλλοντικά και όχι μόνο οφέλη που επιφέρει η αυξημένη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή, όπως τους χαμηλότερους λογαριασμούς για τους τελικούς καταναλωτές κλπ;
4. Δεδομένου ότι υπάρχει η βούληση από την ηγεσία του ΥΠΕΚΑ για νομοθετική κατοχύρωση του net-metering, το οποίο άλλωστε επιβάλλεται, σκοπεύετε να εξετάσετε την θεσμική κατοχύρωση του κατάλληλου μοντέλου net-metering, τη μείωση του συνολικού επενδυτικού κόστους για τη μικρομεσαία παραγωγή και την παροχή φοροαπαλλαγών και τη διατήρηση του σημερινού συστήματος των σταθερών εγγυημένων τιμών που παρέχει κίνητρα για τη μετάβαση από το σύστημα εγγυημένων τιμών σε αυτό του net-metering;
5. Προτίθεστε να δώσετε οριστική λύση και διέξοδο στο υπό κατάρτιση νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ, για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας;
6. Δεδομένου ότι το εν λόγω “τέλος ασφάλειας εφοδιασμού” μεταξύ πολλών ανισορροπιών που θα προκαλέσει, θα δημιουργήσει χρηματικό έλλειμμα στους προμηθευτές, το οποίο θα καλύπτεται από τον Διαχειριστή, ο οποίος πλέον θα έχει έλλειμμα, το οποίο θα καλούνται να καλύψουν όλοι οι ηλεκτροπαραγωγοί και μάλιστα με μη αναλογικό τρόπο και δεδομένου ότι έτσι ευνοείται η ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη και τιμωρούνται πρωτίστως τα φωτοβολταϊκά, προτίθεστε να εξετάσετε την μη θεσμοθέτηση ενός τέλους το οποίο κατ’ ουσίαν αφορά επικουρική υπηρεσία που παρέχεται, χωρίς να παρέχεται αμοιβή για αυτή την επικουρική υπηρεσία;
7. Προτίθεστε να εξετάσετε την συμμετοχή όλων των ΑΠΕ και του φυσικού αερίου στη κάλυψη του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ επιτυγχάνοντας έτσι την πιο σύντομη κάλυψη του ελλείμματος και επαναφέροντας την ανταγωνιστικότητα των φωτοβολταϊκών πάρκων;
Οι ερωτώντες Βουλευτές
1. Λευτέρης Αυγενάκης, Βουλευτής Ηρακλείου
2. Ιορδάνης Τζαμτζής, Βουλευτής Πέλλας
3. Κωνσταντινίδης Στάθης, Βουλευτής Φλώρινας
4. Κεφαλογιάννης Γιάννης, Βουλευτής Ρεθύμνου
5. Δερμετζόπουλος Αλέκος, Βουλευτής Έβρου
6. Καρανάσιος Ευθύμης, Βουλευτής Χαλκιδικής
7. Κασαπίδης Γιώργος, Βουλευτής Κοζάνης
8. Κατσαφάδος Κώστας, Βουλευτής Α΄ Πειραιά
9. Κοντογιώργος Κώστας, Βουλευτής Ευρυτανίας
10. Κόλιας Κωνσταντίνος, Βουλευτής Κορινθίας
11. Κουκοδήμος Κώστας, Βουλευτής Πιερίας
12 .Κουτσούμπας Ανδρέας, Βουλευτής Βοιωτίας
13. Μαρίνος Ανδρέας, Βουλευτής Ηλείας
14. Λαμπρόπουλος Γιάννης, Βουλευτής Μεσσηνίας
15. Ντινόπουλος Αργύρης, Βουλευτής Β΄ Αθήνας
16. Κυριαζίδης Δημήτρης, Βουλευτής Δράμας
17. Ορφανός Γιώργος, Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης
18. Σκόνδρα Ασημίνα, Βουλευτής Καρδίτσας
19. Σκρέκας Κωνσταντίνος, Βουλευτής Τρικάλων
20. Στύλιος Γιώργος, Βουλευτής Άρτας
21. Υψηλάντης Βασίλης- Νικόλαος, Βουλευτής Δωδεκανήσου
22. Λεονταρίδης Θεόφιλος, Βουλευτής Σερρών
23. Καρασμάνης Γιώργος, Βουλευτής Πέλλας
24. Κουτσογιαννακόπουλος Κωνσταντίνος, Βουλευτής Φθιώτιδας
25. Σαμπαζιώτης Δημήτρης, Βουλευτής Μεσσηνίας
26. Παναγιωτόπουλος Νικόλαος, Βουλευτής Καβάλας
27. Βλάχος Γιώργος, Βουλευτής Υπολοίπου Αττικής
28. Κοντογιάννης Γιώργος, Βουλευτής Ηλείας
29. Σενετάκης Μάξιμος, Βουλευτής Ηρακλείου
30. Αναστασιάδης Σάββας, Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης
31. Κοψαχείλης Τιμολέων, Βουλευτής Γρεβενών
32. Ταγαράς Νίκος, Βουλευτής Κορινθίας
33. Χριστογιάννης Δημήτρης, Βουλευτής Πιερίας
34. Κέλλας Χρήστος, Βουλευτής Λαρίσης
35. Θεόδωρος Σολδάτος, Βουλευτής Λευκάδος
36. Τσουμάνης Δημήτρης, Βουλευτής Πρεβέζης