Τα Βαλκάνια στην κορυφή της σχετικής λίστας
Οκτώ στους εκατό ανθρώπους στην ΕΕ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα κανονικό γεύμα, σύμφωνα με στοιχεία του 2022, τα οποία κοινοποιήθηκαν στη Eurostat.
Το 8,3% του πληθυσμού της ΕΕ δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα γεύμα που να περιέχει κρέας, ψάρι ή ισοδύναμο χορτοφαγικό κάθε δεύτερη ημέρα, ποσοστό που είναι κατά μία ποσοστιαία μονάδα υψηλότερο σε σύγκριση με το 2021 (7,3%).
Και όσον αφορά το ποσοστό των ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας, αυτό ήταν κατά 2,2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από ό,τι το 2021, στο 19,7% έναντι 17,5%.
Πρόκειται για μια ανησυχητική κατάσταση, η οποία διαφέρει αρκετά μεταξύ των διαφόρων χωρών της ΕΕ. Το υψηλότερο ποσοστό ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και δεν μπορούν να αγοράσουν ένα κανονικό γεύμα καταγράφηκε στη Βουλγαρία (44,6%), ακολουθούμενο από τη Ρουμανία (43,0%) και τη Σλοβακία (40,5%).
Από την άλλη πλευρά, το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφηκε στην Ιρλανδία (5,0%), ακολουθούμενη από το Λουξεμβούργο (5,1%) και την Κύπρο (5,6%).
Η δυνατότητα να αντέξει κανείς οικονομικά ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή χορτοφαγικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη ημέρα είναι μεταξύ των στοιχείων που παρατηρούνται σε επίπεδο νοικοκυριού για τον υπολογισμό του ποσοστού σοβαρής υλικής και κοινωνικής αποστέρησης, το οποίο είναι ένας από τους κύριους δείκτες του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων - Κοινωνικός Πίνακας Αποτελεσμάτων δεικτών.
Η δυνατότητα να έχει κανείς την οικονομική δυνατότητα για ένα κανονικό γεύμα αποτελεί επίσης μέρος των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ). Ο δεύτερος στόχος, "Μηδενική πείνα" (ΣΒΑ2), επιδιώκει ρητά την εξάλειψη της πείνας και όλων των μορφών υποσιτισμού, εξασφαλίζοντας παράλληλα την πρόσβαση σε ασφαλή, θρεπτικά και επαρκή τρόφιμα.
Υπό το πρίσμα αυτής της ανησυχητικής κατάστασης στην Ευρώπη, μια περιοχή που θεωρείται από τις πιο ανεπτυγμένες, φαίνεται αρκετά παράλογο ότι η ιδέα της επιβολής φόρων στο κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα για την αποθάρρυνση της αγοράς τροφίμων ζωικής προέλευσης για άλλα είδη τροφίμων, όπως τα όσπρια και τα λαχανικά, θα κέρδιζε μεγάλη απήχηση.
Στην επιθυμία να αντιμετωπιστούν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κρέας και τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης είναι αναντικατάστατες πηγές βασικών θρεπτικών συστατικών που συχνά λείπουν ή δεν είναι διαθέσιμα σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης.
Η διασφάλιση της βιώσιμης παραγωγής είναι βέβαια σημαντική, αλλά η προώθηση τόσο απλοϊκών λύσεων που θα απαγόρευαν περαιτέρω σε ορισμένους πληθυσμούς να αποκτήσουν ένα σωστό γεύμα δεν έχει νόημα.
Ένας φόρος στο κρέας θα απειλούσε την επαρκή πρόσληψη θρεπτικών συστατικών, επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Συν τοις άλλοις, όσοι έχουν υψηλότερο εισόδημα θα συνέχιζαν πιθανότατα να καταναλώνουν τις ίδιες ποσότητες κρέατος, ενώ οι λιγότερο τυχεροί θα το στερούνταν περαιτέρω ή θα αγόραζαν τρόφιμα χαμηλότερης ποιότητας, αυξάνοντας την κοινωνική ανισότητα.
Η διασφάλιση της συνεχούς προσιτής τιμής του καλής ποιότητας κόκκινου κρέατος, του κοτόπουλου και των ψαριών είναι απαραίτητη για να μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν την επιλογή για γεύματα που είναι υγιεινά και πλήρη.