Κάτι η κακοκαιρία, κάτι ο κορονοϊός και σίγουρα οι κακές οικονομικές εξελίξεις στη γείτονα Τουρκία που αποτελεί νούμερο ένα πελάτη των εξαγωγών βάμβακος έχουν ρίξει στα τάρταρα τις τιμές του προϊόντος με τους αγρότες να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Καθηλωμένες κάτω από τα 40 λεπτά παραμένουν φέτος οι τιμές του βαμβακιού με τους εκκοκκιστές να μιλούν για ανοιχτές τιμές που θα κλείσουν μόνον όταν ολοκληρωθεί το μάζεμα σε όλη την Ελλάδα.
Από την πλευρά τους οι αγρότες περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση σε όλη τη χώρα και διεκδικούν ενίσχυση από το κράτος και λόγω του κορονοϊού:
Ενδεικτικά οι τιμές κυμαίνονται σε:
- Λάρισα 0,39
- Ορεστιάδα 0.35
- Βοιωτία 0. 30
- Διδυμότειχο 0.36
- Ξάνθη 0.37 στο χωράφι προκαταβολή
- Γιαννιτσά,0,35
- Σουφλί 0,36
- Μεσολόγγι 0,35
- Λαμία 0,39
- Καρδίτσα 0,40
Με δεδομένες τις υψηλότερες τιμές παραγωγού που δεν ξεπερνούν τα 38-40 λεπτά το κιλό, ένας παραγωγός με 100 τόνους παραγωγή από καλλιέργεια 250 στρεμμάτων και μέση απόδοση 400 κιλά το στρέμμα, θα έχει είσπραξη μόλις 38.500 ευρώ και κοστολόγιο που ξεπερνά τα 30.000 - 32.000 ευρώ. Ο συγκεκριμένος παραγωγός καλείται με αυτά τα ελάχιστα χρήματα να τρέξει τις καλλιεργητικές φροντίδες(σπόροι, εφόδια, λιπάσματα, καύσιμα, ρεύματα, νερό) και παράλληλα να έχει και κάποιο εισόδημα για να επιβιώσει κάτι που είναι αδύνατο.
Ένα από τα επιχειρήματα για τις χαμηλές τιμές είναι οι άσχημες καιρικές συνθήκες που προκάλεσαν καταστροφές σε μεγάλες εκτάσεις καλλιεργειών με αποτέλεσμα την απώλεια μέρους της παραγωγής από τον αέρα αλλά και την υποβάθμιση χρώματος και ποιότητας του προϊόντος. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι παραγωγοί ακόμα και τα λεγόμενα «καθαρά βαμβάκια» που δεν χτυπήθηκαν από κακοκαιρία ή είχαν μαζευτεί νωρίτερα, ανεξήγητα δεν απολαμβάνουν την τιμή που ανακοινώνει ο ΟΠΕΚΕΠΕ (0,47 Ευρώ/κιλό), αλλά πολύ χαμηλότερη μέχρι και 0,41 ευρώ/κιλό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγρότες εκτιμούν ότι η τιμή, θα ξεκαθαρίσει προς τον Δεκέμβριο μήνα, όταν ολοκληρωθεί η ζήτηση του ελληνικού βαμβακιού από τις χώρες που παραδοσιακά το αγοράζουν, όπως είναι η Τουρκία πρωταρχικά (παίρνει περίπου το 50% της βαμβακοπαραγωγής) και εν συνεχεία η Αίγυπτος, Κίνα, Μαλαισία, Ιταλία, Γερμανία κ.ά.
Ωστόσο, οι δοσοληψίες φέτος ιδιαίτερα με την Τουρκία, έχουν αρκετές δυσκολίες επειδή η οικονομία της βρίσκεται σε κρίση και το νόμισμά της διαγράφει συνεχώς πτωτική πορεία, με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες της γείτονος να θεωρούν ότι οι ισχύουσες τιμές είναι υψηλές γι’ αυτούς. Βεβαίως υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι δεν ισχύει ότι με την υποτίμηση της λίρας το βαμβάκι έγινε πολύ ακριβό, διότι η μεγάλη πλειοψηφία των τουρκικών κλωστηρίων εξάγει τα προϊόντα της και επειδή οι εξαγωγές πληρώνονται σε σκληρό νόμισμα, είναι μάλλον κερδισμένη από την υποτίμηση. Πρόβλημα αντιμετωπίζει μόνο το μικρό κομμάτι που απευθύνεται στην τουρκική αγορά. Το κομμάτι αυτό είναι αναγκασμένο να αγοράσει τουρκικό βαμβάκι
Επιπλέον του σοβαρού προβλήματος των συρρικνωμένων τιμών που σημειωτέον κάποιοι αγρότες εκτιμούν ότι «ήρθαν για να μείνουν», πολλοί αγρότες δηλώνουν δυσαρεστημένοι και για τις αποζημιώσεις που καταβάλλονται στους δικαιούχους αγρότες και κτηνοτρόφους, για την κακοκαιρία τονίζοντας ότι δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση το απολεσθέν φετινό εισόδημα το οποίο θα είναι μειωμένο τουλάχιστον κατά 30% σε σύγκριση με άλλες χρονιές.
Ήδη από πέρυσι αλλά εντονότερα φέτος αρκετοί αγρότες επαναφέρουν το θέμα της «εγγυημένης τιμής» στα αγροτικά προϊόντα που θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής, θα αφήνουν κάποιο μικρό κέρδος αλλά κυρίως θα δίνουν δυναμική ενίσχυσης της αγροτικής παραγωγής σε βάθος χρόνου.