Του Γ. Κορμέντζα, Επ. Καθηγητή Παν. Αιγαίου για το Agrocapital
Καθώς όλες οι πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις, έστω και με μια συνεχώς μειούμενη διαφορά ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα, συνεχίζουν να δείχνουν ως πρώτη δύναμη την ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, προκύπτει ότι αυτή τυγχάνει μεγάλης πιθανότητας πολύ σύντομα να έχει την ιστορική της ευκαιρία να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και λογικά αμέσως μετά (με ή χωρίς συμμάχους) να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.
Με την ευκαιρία της πρόσφατης αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις αγροτικές επιδοτήσεις, ας επιχειρήσουμε τεχνοκρατικά να καταγράψουμε με την μορφή ερωτημάτων-δαπιστώσεων τι μπορεί πρακτικά να αναμένει από μια αριστερή αγροτική πολιτική ο Έλληνας αγρότης όσο αφορά την διαχείριση των αγροτικών κοινοτικών επιδοτήσεων. Αυτονόητα σημειώνεται ότι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού συμφωνεί ότι οι επιδοτήσεις δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός των αγροτών αλλά εκείνο το δίχτυ προστασίας του αγροτικού εισοδήματος που προκύπτει κατά κύριο λόγο από την παραγωγική αγροτική δραστηριότητα. Επιπρόσθετα, είναι προφανές ότι μια ολοκληρωμένη αγροτική πολιτική οποιασδήποτε προέλευσης δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην διαχείριση των κοινοτικών επιδοτήσεων (δίχως αυτό βέβαια να αναιρεί τον σημαντικό ρόλο που αναμένεται να διαδραματίσουν στην εθνική αγροτική πολιτική εισροές της τάξης των 20 δις ευρώ (άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις) σε χρονικό διάστημα μιας επταετίας).
Πόσο ποιό αριστερά μπορεί να προχωρήσει κανείς και τι παραπάνω μπορεί να περιμένει ο Έλληνας αγρότης από το ακατάσχετο και το αφορολόγητο των κοινοτικών επιδοτήσεων (θεωρώντας βέβαια ότι αυτή η δέσμευση της σημερινής συγκυβέρνησης συνεχίζει να είναι σε ισχύ δίχως βέβαια να μην καταγράφεται το αντεπιχείρημα ότι μια τέτοια δέσμευση είναι κατάφορα άδικη για άλλους παραγωγικούς κλάδους της εθνικής οικονομίας);
Εξαιρώντας υιοθέτηση χρηματοδοτικών πρακτικών στήριξης τύπου πακέτων 'όλα τα κιλά - όλα τα λεφτά' που εν τέλει το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αυξάνουν τους κοινοτικούς καταλογισμούς που συνήθως καλούνται να πληρώσουν οι επόμενοι, πόσο διαφορετική άραγε μπορεί να είναι (από την σημερινή διαχρονικά ακολουθούμενη από σύστασης του ΟΠΕΚΕΠΕ) μια αριστερή πολιτική έγκυρων και έγκαιρων πληρωμών που δεν παραβιάζουν τους κοινοτικούς κανονισμούς (λαμβάνοντας υπόψη ότι τα χρήματα του εθνικού φακέλου της κάθε προγραμματικής περιόδου είναι σταθερά, η οποιαδήποτε απόφαση-επιλογή εφαρμογής της νέας ΚΑΠ δεν αυξάνει το διαθέσιμο ποσό αλλά απλά το αναδιανέμει, αναδιανομή προκύπτει και με την οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τις συνδεδεμένες ενισχύσεις, η βελτίωση της χαρτογράφησης των βοσκότοπων είναι διαχρονική κοινοτική απαίτηση, τα χωράφια που εντάσσονται σε προγράμματα του ΠΑΑ πρέπει να είναι σταθερά στον χώρο και τον χρόνο του προγράμματος, οι καταληκτικές προθεσμίες οφείλουν να τηρούνται, οι επιλεξιμότητες επίσης πρέπει να τηρούνται και τόσα άλλα τεχνικά μεν, ουσιαστικά δε ζητήματα και απαιτήσεις) και έτσι δεν αυξάνουν τους ήδη υπερβολικούς και δυσβάστακτους δημοσιονομικούς καταλογισμούς (που για να είμαστε ειλικρινείς το μεγαλύτερο μέρος τους οφείλονται σε μη τεχνοκρατικές επιλογές που κινούνται στα όρια εφαρμογής των κανονισμών);
Πόσο μεγαλύτερο ποσοστό του 30% των πόρων του ΠΑΑ είναι έτοιμη να διαχειριστεί η Περιφέρεια; Πόσο ποιό γρήγορα μπορούν με τηλεπισκόπηση να διενεργηθούν οι έλεγχοι καταβολής των επιδοτήσεων (σήμερα είναι εφικτό σε μια προγραμματική περίοδο να ελέγχονται όλοι οι δικαιούχοι); Πόσο δίκαιη και πόσο αριστερή μπορεί να είναι η άποψη ότι ο φορολογούμενος πολίτης οφείλει να πληρώνει τον λογιστή του για την υποβοήθηση υποβολής της φορολογικής του δήλωσης και ο αγρότης σε περίπτωση υποβοήθησης υποβολής της αίτησης ΟΣΔΕ να μην πληρώνει (όπως συμβαίνει σε όλα τα άλλα Κράτη-Μέλη) και το όποιο κόστος αυτής του της υπηρεσίας να μετακυλύετε με έμμεσο τρόπο στους υπόλοιπους (οι περισσότεροι των οποίων δεν λαμβάνουν κοινοτικές ενισχύσεις).
Το momentum δείχνει να είναι με την αριστερά και σε αυτή την περίπτωση η δημοκρατία μας θα την καλοδεχτεί και θα την κρίνει. Ωστόσο, καλό για τον τόπο θα είναι η ίδια η αριστερά να μην πάρει αποφάσεις που θα αναιρούν πολύχρονη εργασία και κόπους όλων αυτών που υπηρέτησαν προγενέστερα τον αγροτικό κόσμο και προς την ίδια κατεύθυνση καλό θα ήταν να επιχειρήσει να απεμπλακεί από 'μηδενισμούς' και 'στερεότυπα' που θα έθεταν σε κίνδυνο αγροτικές κατακτήσεις και δεδομένα. Οι Έλληνες αγρότες, όσο εύκολα αγκαλιάζουν όσους σταθούν δίπλα τους με ειλικρινή αισθήματα προσφοράς, τόσο εύκολα δεν συγχωρούν και σταυρώνουν.