Το σίγουρο είναι ότι η 14η Φεβρουαρίου θα μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που ο έρωτας και η διαπραγμάτευση έγιναν ένα.
Ένας κεραυνοβόλος έρωτας έχει γεννηθεί ανάμεσα στον κυβερνήτη και τους αγρότες, και όπως κάθε παθιασμένη σχέση, έχει τα πάνω της, τα κάτω της και τις έντονες συγκρούσεις της.
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας κυβερνήτης που ζούσε ήσυχος στο γραφείο του, απολαμβάνοντας τη γραφειοκρατική του ρουτίνα, μέχρι που ένα πρωινό ο έρωτας του χτύπησε την πόρτα... ή μάλλον, του κορνάρισε με δεκάδες τρακτέρ μπροστά στην είσοδο. Ήταν οι αγρότες! Με οργισμένα βλέμματα, αλλά και μια υποβόσκουσα τρυφερότητα, είχαν έρθει να διεκδικήσουν την προσοχή του.
Ο κυβερνήτης, έκπληκτος αλλά και κάπως κολακευμένος, ένιωσε να γεννιέται κάτι μέσα του. Μήπως αυτό ήταν ο κεραυνοβόλος έρωτας; Μήπως αυτή η συνάντηση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια μεγάλη ιστορία πάθους και διαπραγματεύσεων;
Το πρώτο μήνυμα εστάλη με ένα επίσημο δελτίο Τύπου που έμοιαζε με ραβασάκι: «Θέλουμε να σας ακούσουμε. Ελάτε να μιλήσουμε!» Οι αγρότες ανταπέδωσαν με ένα ηχηρό σφύριγμα από τα τρακτέρ τους, που στη γλώσσα της αγροτικής διαμαρτυρίας σημαίνει «Θα έρθουμε, αλλά μην περιμένεις λουλούδια».
Έτσι, το μεγάλο ραντεβού ορίστηκε. Η προετοιμασία ήταν εντατική. Στους διαδρόμους της κυβέρνησης, σύμβουλοι και γραμματείς δοκίμαζαν αγροτικούς όρους μπροστά στον καθρέφτη: «Ενισχύσεις», «Αποζημιώσεις», «Δίκαιες λύσεις» – λέξεις που θα μπορούσαν να κλέψουν καρδιές ή να προκαλέσουν γεωργικό σεισμό.
Από την άλλη, οι αγρότες προετοιμάζονταν κι εκείνοι. Έκαναν πρόβες στις πιο αγανακτισμένες εκφράσεις τους, αποφάσιζαν αν θα πάνε με μπότες ή χωρίς (τελικά συμφώνησαν πως όσο πιο λασπωμένος ο επισκέπτης, τόσο μεγαλύτερη η πειθώ), και έφερναν μαζί τους τα απαραίτητα – καφέ σε θερμός και σάντουιτς, γιατί οι διαπραγματεύσεις μπορεί να διαρκούσαν μέχρι το σούρουπο.
Όταν έφτασε η μεγάλη μέρα, η κυβέρνηση φορούσε τα καλά της. Οι αγρότες, με βλέμμα γεμάτο υποψία, μπήκαν στην αίθουσα. Η πρώτη ματιά ήταν ηλεκτρισμένη. Ο κυβερνήτης ξεκίνησε με τις κλασικές ατάκες: «Σας καταλαβαίνουμε», «Σας στηρίζουμε» – λόγια γλυκά, σαν αυτά που ακούγονται στα πρώτα ραντεβού. Οι αγρότες, όμως, δεν ήταν τόσο εύκολοι. «Πού είναι οι πράξεις;» απάντησαν αυστηρά, σαν ερωτευμένοι που έχουν πληγωθεί στο παρελθόν.
Η συζήτηση κράτησε ώρες. Υπήρξαν στιγμές έντασης, αλλά και κάποιες σχεδόν ρομαντικές, όταν ο κυβερνήτης υποσχέθηκε ότι «θα κάνει τα πάντα για να τους κρατήσει ευτυχισμένους». Οι αγρότες κοίταξαν ο ένας τον άλλον. Να το πιστέψουν ή ήταν άλλη μια υπόσχεση που θα έσβηνε σαν παλιό καλοκαιρινό ειδύλλιο;
Όπως κάθε έμπειρος εραστής, ξέρουν ότι οι γλυκόλογες υποσχέσεις δεν αρκούν – χρειάζονται πράξεις.
Η συνάντηση τελείωσε με αμφιβολίες. Οι αγρότες αποχώρησαν αργά, ρίχνοντας πίσω τους μια τελευταία ματιά, σαν πρωταγωνιστές σε ταινία που δεν ξέρεις αν θα έχει σίκουελ. Ο κυβερνήτης έμεινε μόνος του, αναρωτώμενος: Μήπως είχε χάσει την ευκαιρία για έναν μεγάλο έρωτα;
Ένα είναι σίγουρο στην πολιτική, όπως και στον έρωτα, οι σχέσεις χτίζονται με υπομονή, πράξεις και... καλή διαπραγμάτευση!
Σημείωση: Η ιστορία που διαβάσατε είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας. Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα είναι προϊόντα δημιουργικής γραφής και δεν βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα ή συμβάντα.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις