(*) Αφιερωμένο στη Ναουσαία μάνα μου, Καίτη Μπιτέρνα
«4ημερο διακοπών με άριστη διατροφή, διαμονή μέσα ή δίπλα στον Άγιο Νικόλα, το ωραιότερο πλατανοδάσος του κόσμου, κοντά στα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα…».
Έτσι θα έπρεπε να περιγράφεται μία πρόταση τουριστικού πακέτου για την Ηρωϊκή Πόλη της Νάουσας. Ανεξαρτήτου εποχής, οι ναϊάδες (νύμφες των πηγών) κυκλοφορούν παντού στον κήπο του Μίδα… κι ανάλογα την εποχή περιφέρονται στα αμπέλια, τα κεράσια, τα μήλα, τα ροδάκινα…. Χαρίζουν την αύρα τους καθώς κινούνται ανάμεσα στα πλατάνια του Αγίου Νικολάου, οι «άγιοι» του Ναού του φυσικού δάσους από όπου πηγάζει η ζωή της πόλης και του κάμπου. Κινητήριος δύναμη το Ύδωρ και ζωογόνος ανάσα η άχλη του πρωινού, εδώ και αιώνες παρατείνουν και προεκτείνουν το προσδόκιμο ζωής της καρδιάς της Ελλάδας, της Ημαθίας… Ένας νομός σε σχήμα …καρδιάς, με ενεργειακή βαλβίδα τη Νάουσα και αρτηρίες τα νερά της Αράπιτσας και οι καταρράκτες των Στουμπάνων …
ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΣΚΑ
Η βόλτα.
Περπατώντας την πόλη, βρίσκει κανείς μεγάλο ενδιαφέρον στην αρχιτεκτονική. Χαρακτηριστικός ο μεγάλος Υδροτροτροχός στον έντεχνα λαξευμένο βράχο στην είσοδο της πόλης συνδυασμός εικαστικών-μηχανολογικών-φυσικών στοιχείων, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το κτίριο του Μπουτάρη, περιπλάνηση στα στενά… Στα μικρά σοκάκια, σπίτια προσφυγικά, άλλα με χαγιάτια, άλλα πιο μοντέρνα, συνθέτουν έναν διαχρονικό καμβά ρυθμών και τοποσήμων, ένα ανοικτό σχολείο λαογραφίας, μία περιπατητική σχολή με πολλές προεκτάσεις. Πιο ψηλά, το Δημαρχείο και το Ρολόι, γειτονιά της Υπαπαντής-η γειτονιά μου- με καλντερίμια, παλιά σπίτια και το εμβληματικό άγαλμα της Ναουσαίας, στο χώρο θυσίας στην Αράπιτσα. Αγέρωχο- σύμβολο θάρρους, αγναντεύει την πόλη και τον κάμπο, θυμίζοντας το διαχρονικό αίτημα για ελευθερία , σε έναν τόπο ηρωικό. Ακόμα και σήμερα, οι Ναουσαίοι, απανταχού της γης, είναι πνεύματα ελεύθερα και ανοικτά, άνθρωποι με καινοτόμο σκέψη και διάθεση για το νέο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι οι καλλιέργειες στη δενδροκομία τα τελευταία 70-80 χρόνια, ξεκίνησαν από τη Νάουσα. Όπως και τα δημοφιλή Κλωστήρια Ναούσης, που στέκουν τώρα ερμητικά κλειστά και βουβά… κάποτε οι μηχανές ηχούσαν σε συμφωνικούς ήχους, ρυθμικούς , κατεύθυναν τον οικονομικό ρυθμό της πόλης… Τώρα, αυτό θα ανασχεδιαστεί και θα προωθηθεί μέσα από το αγροτουριστικό και πολιτισμικό κομμάτι…. Μη λησμονούμε και το έθιμο της περιόδου της Αποκριάς (Γενίτσαροι-Μπούλες) με βαθιές ρίζες στο παρελθόν και παγκόσμια ακτινοβολία.
Σε αυτό το πλαίσιο αξιοποιούνται σημαντικά παλαιά κτίρια που συναντάμε στην περιοχή δίπλα στο νοσοκομείο ενώ τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερη αίγλη δίνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας, που έλκει μεγάλα ονόματα της τέχνης και σημαντικές ταινίες. Πρωτοβουλία και οργάνωση του νυν Δημάρχου, ενός ανθρώπου 34 ετών, του Νίκου Κουτσογιάννη.
ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ ΜΙΑ ΝΕΡΑΪΔΑ
Το ομορφότερο πάρκο της Ελλάδας.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το ομορφότερο πάρκο της Ελλάδας σε αστικό ιστό, είναι το «Κιόσκι» της Νάουσας. Δημιουργημένο από τον γαλλο-σπουδαγμένο Αρχιτέκτονα Τοπίου Βασίλη Παλάσκα στα τέλη της 10ετίας του 1950, είναι ένας χώρος μοναδικός , με ιδιαίτερα φυτά, λίμνες, ρυάκια και πολύ πολύ λουλούδι… Κάθε εποχή, κάτι διαφορετικό. Εντύπωση μας κάνουν οι εμβληματικές φλαμουριές που οριοθετούν την «παραλία» όπως λένε στη Νάουσα το μπαλκόνι που κοιτά στον κάμπο, ως τη Θεσσαλονίκη! Λαγκεστρέμιες σαν γλυπτά και κόκκινο αρμυρίκι καθρεφτίζονται στου «ιαπωνικού» σχεδίου λίμνες. Παγώνια, πάπιες, πολλά είδη πουλιών , δίνουν ήχο και ζωή. Οι εποχές «γυρίζουν» με χρώμα έντονο, ζωγραφικός πίνακας στην κυριολεξία. Το γνωρίσαμε ακόμη καλύτερα μέσα από την έκθεση φωτογραφίας του Νίκου Μπάμπου, γεωπόνου του Δήμου , τον περασμένο Απρίλιο. Πραγματικά, ότι κι αν σου έχει συμβεί, εκεί μέσα το ξεχνάς, το επαναπροσδιορίζεις , φεύγεις με θετική ενέργεια.
Είναι ο πλούτος της πόλης-πηγή έμπνευσης-ευκαιρία για ψυχική ηρεμία.
ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
Το δάσος με τις νεράιδες.
Βγαίνοντας από την πόλη, οδεύουμε μέσα από κτήματα με ροδάκινα, μήλα και κεράσια, προς τον Αη Νικόλα. Η έκπληξη για όσους δεν ξέρουν το μέρος, μεγάλη.
«Μάλλον εδώ κυκλοφορούν οι μούσες και οι νεράιδες μαζί…» μου είπε η συνοδός μου αντικρίζοντας το θέαμα: τρεχούμενα νερά, πλατάνια, πράσινο, ένα μικρό ξενοδοχείο απόλυτα ενταγμένο στο τοπίο, το «Βέρμιον». Πέτρα και ξύλο , ζεστασιά και δροσιά σε μία ισορροπία. Πάχνη πρωινή, δροσοσταλίδες , εικόνα από παραμύθι, με ήρωες τα υπεραιωνόβια δένδρα στους πρόποδες του Βερμίου. Από πάνω τα 3-5 Πηγάδια και το Σέλι με τα χιονοδρομικά στις κορυφές και ο ήχος του νερού να κελαηδά, σαν άρπα σε νυχτερινή συμφωνία. Το φθινόπωρο, ένα κιτρινοκόκκινο χαλί με φύλλα επικαλύπτει τη χλόη, σαν ταπέτο από χρυσόσκονη και οι γυμνοί πλάτανοι , σαν «άγιοι» με τα χέρια προς τον ουρανό απλωμένα, προσεύχονται να είναι καλά η Νάουσα. Ο Άγιος Νικόλαος, το εκκλησάκι εκεί, εδώ κι έναν αιώνα περίπου, το επίκεντρο. Μπορεί ο Άγιος Νικόλαος να είναι ο προστάτης των ναυτικών, αλλά εδώ, στο βουνό, είναι ο πολιούχος της καθημερινής ηρεμίας των επισκεπτών, η σκέπη του περιβάλλοντος και των πηγών και ο θεματοφύλακας της προσδοκίας για ένα καλύτερο μέλλον για την πόλη,
Νίκος ο Γεωπόνος του Δήμου, που έφερε το Ευρωπαϊκό βραβείο ανάπλασης για τον Άγιο Νικόλαο το 1997.
Νίκος ο Δήμαρχος. 34 ετών.
Υπάρχει ελπίδα.
Η ΝΑΟΥΣΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΓΡΑΝΑΖΙ....
ΝΕΡΟ ΖΩΟΓΟΝΟ
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΟΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΥΦΛΟΥΣ
Νίκος Θυμάκης, Γεωπόνος-Σύμβουλος Πρασίνου,
(με καταγωγή από τη Νάουσα)