Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 θα έπρεπε λογικά να είναι ο απολογισμός της πορείας του έθνους από την παλιγγενεσία του και τη σύσταση του Νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα και ο στρατηγικός προγραμματισμός για το μέλλον, μέσα στο σημερινό περίπλοκο κόσμο.
Γιατί γιορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου; Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την αρχή του πολέμου, συνήθως σε μια εθνική επέτειο γιορτάζεται κάτι ευχάριστο. Η απελευθέρωση ενός λαού, η ίδρυση ενός κράτους...
Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 θα έπρεπε λογικά να είναι ο απολογισμός της πορείας του έθνους από την παλιγγενεσία του και τη σύσταση του Νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα και ο στρατηγικός προγραμματισμός για το μέλλον.
Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε μετά την αμαύρωση του Αγώνα, εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε εμμέσως την ευρωπαϊκή διπλωματία για τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων. Πολλά έργα σπουδαίων καλλιτεχνών, ζωγραφικά, λογοτεχνικά και άλλα, απαθανάτισαν τη θυσία των Μεσολογγιτών.
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ημιτελή ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», με τους γνωστούς στίχους από το Σχεδίασμα Β':
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε' στα μάτια η μάνα μνέει'
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σέχω γω στο χέρι;
Οπού συ μου γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει»
Χωρίς φωτεινά παραδείγματα οι λαοί είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν. Δεν έχουν μέλλον. Οι φωτεινοί αυτοί φάροι είναι η ίδια μας η ΠΑΤΡΙΔΑ.
Και “Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή”, όπως λέει ο Παλαμάς.
Πολεμούσαν για το υπέρτατο το πολυπόθητο αγαθό, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, άλλως προτιμούσαν «Θάνατον ένδοξον»,
«Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει» λέει ο Σολωμός. Κι οι Μεσολογγίτες δεν διστάζουν να πεθάνουν.
Ποιος μπορεί να θεωρηθεί πιο ελεύθερος απ’ αυτούς τους ανίκητους πολιορκημένους;
Ποιου είδους ΗΤΤΑ θα χαιρόταν οι εχθροί τους; ΚΑΜΙΑ.
Νίκησαν το Σκότος και σκόρπισαν τριγύρω Ιερή Λαμπρότητα και νικητήρια κραυγή που αφύπνισε όλο τον Πλανήτη.