Ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι σε ένα καφενείο στο χωριό, όταν ο Μήτσος ο αγρότης είδε έναν παράξενο τύπο να κάθεται μόνος του σε μια γωνιά. Ψηλός, λιγνός, με μαύρο ράσο και μια δρεπάνη ακουμπισμένη δίπλα του. «Ποιος να 'ναι αυτός;» σκέφτηκε.
Με το θάρρος που δίνει ένα τσίπουρο παραπάνω, πλησίασε.
«Γεια σου, φίλε! Πρώτη φορά σε βλέπω στο χωριό. Τι δουλειά κάνεις;»
Ο τύπος σήκωσε το βλέμμα του αργά και χαμογέλασε, όσο μπορεί να χαμογελάσει ένας Χάρος. «Είμαι κι εγώ αγρότης», είπε με φωνή βαθιά και λίγο τρομακτική.
«Α, μπράβο!» λέει ο Μήτσος χαρούμενος. «Και τι καλλιεργείς;»
«Πρώτα θερίζω», απάντησε ο Χάρος και ύστερα πρόσθεσε με νόημα: «Και μετά... φυτεύω».
Ο Μήτσος, που δεν έπιασε το υπονοούμενο, εντυπωσιάστηκε. «Είσαι οργανωμένος, ε; Αλλά πες μου, επιδοτήσεις παίρνεις;»
Ο Χάρος έγειρε πίσω, μπερδεμένος. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε.
Ο Μήτσος άρχισε να εξηγεί «Επιδοτήσεις, ρε φίλε! Αυτά που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τα έξοδα, για το λίπασμα, για τη σπορά, για όλα!»
Ο Μήτσος συνέχισε, φουντωμένος. «Άσε, φίλε, να δεις κάτι “αγρότες” της πόλης! Σφραγίδες έχουν, χωράφια δεν έχουν, και τσεπώνουν τις επιδοτήσεις λες κι είναι στραγάλια. Ξέρεις πόσοι “αγρότες” με γραβάτες υπάρχουν; Και τώρα που ήρθε ο εισαγγελέας να δει τι γίνεται, όλοι τρέχουν να κρυφτούν!»
Ο Χάρος χαμογέλασε πάλι. «Ενδιαφέρον... Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Στη δική μου “δουλειά”, βλέπεις, δεν υπάρχει τρόπος να κρυφτεί κανείς.»
Ο Μήτσος γέλασε πικρά. «Να σου πω, φίλε, τυχερός είσαι! Δεν μπλέκεις με γραφειοκρατίες, χαρτιά και υποκριτές. Αλλά, αλήθεια τώρα, πώς τα βγάζεις πέρα χωρίς επιδοτήσεις;»
Ο Χάρος ανασήκωσε τη δρεπάνη του και είπε πονηρά: «Η “δουλειά” μου έχει πάντα πελάτες, φίλε Μήτσο. Όλοι θα περάσουν από τα χέρια μου... αργά ή γρήγορα.»
Ο Μήτσος πάγωσε, κοίταξε τη δρεπάνη δίπλα του και κατάλαβε. Κατέβασε το τσίπουρο μονορούφι, έβγαλε το καπέλο του και είπε: «Να σου πω, φίλε, εμένα με φωνάζουν τα πρόβατα. Χάρηκα για τη γνωριμία, αλλά καλύτερα να μη σε ξαναδώ!»
Ο Χάρος γέλασε δυνατά. «Α, μη φοβάσαι, Μήτσο. Θα τα ξαναπούμε... αλλά όχι σήμερα.»
Ο Μήτσος βγήκε τρέχοντας από το καφενείο, και από τότε, κάθε φορά που περνούσε από εκεί, έριχνε πρώτα μια ματιά να δει μήπως είναι ο Χάρος μέσα!
Κι έτσι, αγαπητοί φίλοι, μένει να αναρωτηθούμε: Αν ακόμα κι ο Χάρος δεν ξέρει τι είναι οι επιδοτήσεις, μήπως τελικά αυτές είναι πιο μυστήριες κι από τη δουλειά του; Γιατί, κακά τα ψέματα, άλλοι θερίζουν κι άλλοι σπέρνουν... αλλά οι επιδοτήσεις; Αυτές πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Και όπως είπε σοφά ο Χάρος: «Τα αποτελέσματα να είναι εγγυημένα, κι ας μην ξέρεις από χαρτιά».
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις