Ο καλύτερος τρόπος για να αυξήσετε τις επενδύσεις που δεν εκπέμπουν CO2 και να μειώσετε τις εκπομπές θα ήταν να ορίσετε μια αποτελεσματική τιμή για τα αέρια του θερμοκηπίου
Τα δύο τρίτα των υπογραφόντων της συμφωνίας του Παρισιού χρησιμοποιούν ή εξετάζουν σχέδια τιμολόγησης άνθρακα για να επιτύχουν τους στόχους μείωσης των εκπομπών. Η ΕΕ, η Κίνα και οι ΗΠΑ θα πρέπει να ηγηθούν ενός παγκόσμιου «συνασπισμού τιμολόγησης άνθρακα» για την περίοδο 2030-2050, υποστηρίζουν οι Jyrki Katainen και Karl-Henrik Sundström.
Ο Jyrki Katainen είναι αντιπρόεδρος του Coalition Leadership Coalition, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας.
Ο Karl-Henrik Sundström είναι πρόεδρος του Coalition Leadership Coalition, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Stora Enso, ενός φινλανδού κατασκευαστή χαρτοπολτού, χαρτιού και άλλων δασικών προϊόντων.
Η κλιματική αλλαγή επιταχύνεται. Πολλές χώρες έχουν θέσει στόχους για το κλίμα, αλλά το επίπεδο επενδύσεων για καθαρές λύσεις είναι πολύ χαμηλό. Μόνο ένα κλάσμα αερίων θερμοκηπίου έχει πραγματική τιμή. Εάν δεν το επιδιορθώσουμε σύντομα, δεν θα πραγματοποιηθούν επενδύσεις στον απαιτούμενο όγκο.
Πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό συνασπισμό για να αυξήσουμε την τιμή του άνθρακα και αυτός ο συνασπισμός πρέπει να περιλαμβάνει την ΕΕ, την Κίνα και τις ΗΠΑ. Η Συμφωνία του Παρισιού έθεσε τη σκηνή και είναι πλέον καιρός να δράσουμε.
Πολλά μέρη της Συμφωνίας του Παρισιού έχουν ανακοινώσει στόχους ουδετερότητας για το κλίμα - Κίνα για το 2060, ΕΕ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Καναδά, Ηνωμένο Βασίλειο και Νέα Ζηλανδία για το 2050, Σουηδία για το 2045 και Φινλανδία για το 2035. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος Joe Biden και Η ομάδα μετάβασης στοχεύει στις ΗΠΑ να επιτύχουν καθαρές εκπομπές μηδέν το 2050 το αργότερο.
Όλα αυτά είναι καλά νέα, αλλά ακόμη και αν ληφθεί υπόψη, ο κόσμος συνεχίζει να οδηγεί σε παγκόσμια θερμοκρασία άνω των 2 ° C. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία αυξήθηκε κατά περίπου 1,1 ° C και τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν τα πέντε πιο καυτά.
Αυτό το έτος είναι πιθανό να ακολουθήσει. Ο ετήσιος παγκόσμιος μέσος όρος διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκε σε 410 μέρη ανά εκατομμύριο το 2019 και συνέχισε να αυξάνεται το 2020 παρά τις διακοπές λειτουργίας του COVID-19.
Το 2019, ο πρόσθετος ενεργειακός εφοδιασμός από ανανεώσιμες πηγές και πυρηνική ενέργεια ήταν μεγαλύτερος από τον πρόσθετο εφοδιασμό με ορυκτή ενέργεια. Ένα χρόνο νωρίτερα, η ορυκτή ενέργεια εξακολουθούσε να κυριαρχεί με το διπλάσιο μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της πυρηνικής ενέργειας.
Αυτό είναι πολλά υποσχόμενο, αλλά η ταχύτητα της αλλαγής είναι ακόμα πολύ αργή. Εκτιμάται ότι το επίπεδο φιλοδοξίας πρέπει να τριπλασιαστεί περίπου για να ευθυγραμμιστεί με το όριο των 2 ° C και πρέπει να αυξηθεί περίπου πέντε φορές για να ευθυγραμμιστεί με το όριο των 1,5 ° C.
Ο καλύτερος τρόπος για να αυξήσετε τις επενδύσεις που δεν εκπέμπουν CO2 και να μειώσετε τις εκπομπές θα ήταν να ορίσετε μια αποτελεσματική τιμή για τα αέρια του θερμοκηπίου. Σήμερα, είμαστε ακόμη πολύ μακριά από αυτό. Μόνο περίπου το 22% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου καλύπτονται από πρωτοβουλίες τιμολόγησης άνθρακα και λιγότερο από το 5% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κυμαίνονται εντός του συνιστώμενου εύρους 40-80 USD / tCO2 USD.
Περίπου οι μισές από τις καλυμμένες εκπομπές έχουν τιμή μικρότερη από 10 USD / tCO2e και η παγκόσμια μέση τιμή του άνθρακα είναι 2 USD / tCO2.
Πέρυσι, οι κυβερνήσεις που εφάρμοζαν την τιμολόγηση του άνθρακα αύξησαν τα έσοδα περίπου 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι άμεσες επιδοτήσεις ορυκτών ήταν 478 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Το έμμεσο κόστος της κλιματικής αλλαγής υπερβαίνει τα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι «τιμωρούμε» τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από μία νομισματική μονάδα, υποστηρίζουμε τα ορυκτά καύσιμα με δέκα μονάδες και δεν ενδιαφερόμαστε για το κόστος που είναι εκατό φορές μεγαλύτερο.
Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, η κάλυψη της τιμολόγησης του άνθρακα αυξήθηκε κατά λιγότερο από δύο ποσοστιαίες μονάδες ετησίως. Εάν δεν έχουμε αλλαγή βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν θα λάβουμε τις επενδύσεις από τον ιδιωτικό τομέα που απαιτούνται για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής εγκαίρως.
Με δημόσια χρήματα, θα μπορούσαμε να αυξήσουμε σε κάποιο βαθμό τις επενδύσεις, αλλά στην ΕΕ, για παράδειγμα, η άποψή μας είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των επενδύσεων - κοντά στο 80% ή περισσότερο - πρέπει να προέρχονται απευθείας από τον ιδιωτικό τομέα.
Ο Συνασπισμός Ηγεσίας για το Κλίμα έχει μια πρόταση: προτείνουμε η ΕΕ, η Κίνα και οι ΗΠΑ να οδηγήσουν την ανάπτυξη των τιμών του άνθρακα, υποστηριζόμενη από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Τα δύο τρίτα των υπογραφόντων της συμφωνίας του Παρισιού χρησιμοποιούν ή εξετάζουν τη χρήση τιμολόγησης άνθρακα για να επιτύχουν τους στόχους μείωσης των εκπομπών τους.
Αυτός ο «συνασπισμός τιμολόγησης άνθρακα» πρέπει να αρχίσει να σχεδιάζει την αρχιτεκτονική τιμολόγησης άνθρακα για την περίοδο 2030-2050. Εάν οι ιδιώτες επενδυτές θα εμπιστεύονταν ότι οι τιμές CO2 θα είναι σε επαρκές επίπεδο μεταξύ 2030-2050, αυτό θα αρχίσει να έχει σημαντικές επιπτώσεις ακόμη και σήμερα και πολλά νέα έργα θα ξεκινήσουν πολύ πριν από το 2030.
Η έννοια του ανώτατου ορίου και του εμπορίου θα ήταν ένας φυσικός κορμός για την αρχιτεκτονική τιμολόγησης του άνθρακα. Το «ανώτατο όριο» πρέπει να βασίζεται στις αθροιστικές καθαρές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που μπορούν ακόμη να εκπέμπονται ή πρέπει να αφαιρεθούν από την ατμόσφαιρα εντός του παρόντος αιώνα. Καταρχάς, πρέπει να οριστεί ένας προϋπολογισμός για το θερμοκήπιο για το 2020-2050 και αργότερα για το 2050-2100.
Η Καλιφόρνια έχει ήδη δείξει πώς το ανώτατο όριο και το εμπόριο μπορούν να καλύψουν πάνω από το 80% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και πώς τα έσοδα από το ανώτατο όριο και το εμπόριο χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη του μετασχηματισμού με σημαντικό μερίδιο που απευθύνεται σε κοινότητες χαμηλού εισοδήματος και μειονεκτουσών. Η ΕΕ σκέφτεται επίσης να επεκτείνει το εμπόριο εκπομπών, όπως και η Κίνα.
Συγχαίρουμε την ΕΕ, την Κίνα, την Ιαπωνία, πολλές άλλες χώρες και τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μπάιντεν και την ομάδα μετάβασης του για τον καθορισμό των στόχων για την κλιματική ουδετερότητα. Εάν, ωστόσο, τα συστήματα τιμολόγησης του άνθρακα δεν υποστηρίζουν τους στόχους, οι επενδύσεις δεν θα προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα στον απαιτούμενο όγκο.
Είμαστε μόνο ένας επενδυτικός κύκλος μακριά από το 2030 και αυτή είναι πιθανό να είναι η τελευταία ευκαιρία να επιτύχουμε σωστά τις πολιτικές.