Το περιβάλλον έχει ξεχωριστή θέση γιατί η κλιματική αλλαγή (με τις συνέπειες της) είναι παρούσα, αλλά και γιατί έτσι μπορούν να έλξουν το ενδιαφέρον και την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, τουλάχιστον των ευαισθητοποιημένων. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι οι εκλογείς, οι πολίτες δηλαδή, που το πληγώνουν καθημερινά. Είναι πάλι οι ίδιοι που εισπράττουν πρώτοι τα αποτελέσματα της αλόγιστης συμπεριφοράς τους.
Η μείωση της χρήσης των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και συνεπώς μείωση της παραγωγής κενών συσκευασιών που πρέπει να διαχειριστούν είναι ακόμη ζητούμενο στην Ροδόπη. Μια βόλτα στον κάμπο της το αποδεικνύει. Αγρότες, καλλιεργητές της γης για δεκαετίες, δεν έχουν μάθει ακόμη να προμηθεύονται την ποσότητα που σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν άμεσα και να μην αποθηκεύουν για μελλοντική χρήση καμία ποσότητα. Παρά το πολύ υψηλό κόστος αυτών των προϊόντων. Όπως δεν έχουν μάθει να εφαρμόζουν σωστά όλα όσα πρέπει να ακολουθήσουν, βήμα -βήμα, αφιερώνοντας λίγα μόλις λεπτά, μετά την χρήση τους.
Λίγα μόλις μέτρα από την Λίμνη Βιστωνίδα άδειες συσκευασίες φυτοφαρμάκων πεταμένες οι περισσότερες εκτός του ειδικού κάδου που έχει από μέρες γεμίσει μαρτυρά αυτή την προβληματική συμπεριφορά. Νοτιοδυτικά της Ροδόπης, μια ανάσα από την τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας όσα πρέπει να εφαρμόζονται σχολαστικά, μέτρα που ορίζονται από τους Νόμους, αλλά και από την ίδια την συσκευασία των σκευασμάτων δεν τηρούνται. «Ακόμη και το τριπλό ξέπλυμα είναι ψιλά γράμματα» μας λέει αγρότης της περιοχής, που στέκεται για λίγο, κοιτά γύρω του αποκαρδιωμένος και συνεχίζει τον δικό του δύσκολο αγώνα.
Το ενδιαφέρον που δείχνουν δυστυχώς πολλοί αγρότες της Ροδόπης στην πράξη και όχι στα λόγια είναι μηδαμινό. Το πρόγραμμα ορθολογικής διαχείρισης και αξιοποίησης κενών πλαστικών φιαλών φυτοπροστατευτικών προϊόντων είναι Terra Incognita. Η εικόνα είναι απογοητευτική, καθώς λίγοι είναι εκείνοι που τηρούν όσα πρέπει και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που νοιάζονται για το «μετά», τι γίνεται μετά τη χρήση, πιέζοντας τους δήμους για την καλύτερη εφαρμογή του προγράμματος ή για την έναρξη εφαρμογής κάποιου προγράμματος εκεί όπου δεν υπάρχει. Έτσι, η απόρριψη των κενών πλαστικών συσκευασιών φυτοφαρμάκων, αλλά και άλλων απορριμμάτων- σε δημόσιους χώρους είναι ανεξέλεγκτη. Οι φωτογραφίες, που συνοδεύουν το κείμενο, τραβηγμένες σε μικρή απόσταση από τον ομορφότερο υγρότοπο της χώρας το μαρτυρούν.
Πέριξ των πεταμένων κενών συσκευασιών, υπάρχουν μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, βόσκουν ζώα, μικρά και μεγάλα, και ρέουν, σε περίοδο βροχοπτώσεων, μικρά ρυάκια με τα νερά τους να καταλήγουν όλα στο περιβαλλοντικό στολίδι που συνδέει δύο Νομούς, την Ροδόπη και την Ξάνθη… Είμαστε σίγουροι αλήθεια ότι και για μας το περιβάλλον είναι πρώτη προτεραιότητα; Τι μαρτυρά η δική μας συμπεριφορά; Πώς γίνεται αγρότες (δυστυχώς αρκετοί, σίγουρα όχι όλοι) που «ζυμώνονται» καθημερινά με την γη και την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους να αδιαφορούν, όταν δεν φέρονται αλόγιστα; Και πώς οι αιρετοί στους δήμους αναζητούν αλλού την ανάπτυξη όταν δεν έχουν μάθει στην πράξη να σέβονται ό,τι πολυτιμότερο έχει ο τόπος τους, το περιβάλλον;