ΠΡΕΒΕΖΑ. Παγκοσμίως απειλούμενο είδος ο αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus) φωλιάζει μακριά από θηρευτές, κάνει τη φωλιά του δηλαδή σε σημεία απομονωμένα και προστατευμένα.
Όπως εξηγούν η βιολόγος Μαρία Κατσικάτσου κι ο ιχθυολόγος Σπύρος Κώνστας του Φορέα Διαχείρισης Αμβρακικού, «ο αργυροπελεκάνος φτιάχνει τις φωλιές του σε υπερυψωμένες στοίβες από κλαδιά, για το λόγο αυτό είναι ευάλωτος στις απότομες αλλαγές της στάθμης του νερού. Άλλες απειλές για το συγκεκριμένο είδος είναι η ανθρωπογενής όχληση, η οποία συνίσταται σε παράνομες δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα το παράνομο κυνήγι και ψάρεμα, η αυξημένη κίνηση σκαφών κοντά στις φωλιές κ.ά.».
Οι Υγρότοποι του Αμβρακικού, λένε οι δυο επιστήμονες, είναι μια πολύπλοκη δαντέλα γης-νερού, όπου δημιουργούντα πλούσια οικοσυστήματα και φιλοξενούνται είδη με σημαντικές οικολογικές απαιτήσεις, όπως η βαλτόπαπια και ο ήταυρος.
Οι αργυροπελεκάνοι στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού αναπαράγονται μόνο σε φυσικές νησίδες, χωρίς εξέδρες διαχειριζόμενες από τον άνθρωπο.
Ο μικρός, μα εύρωστος, πληθυσμός φιλοξενείται σε υγρότοπους της Δυτικής Ελλάδας και κινείται στα ανατολικά παράλια της Αδριατικής.
Το μονοπάτι των αργυροπελεκάνων αποτελεί έναν θύλακα ζωής για το σπάνιο αυτό είδος, που είναι τόσο πολύ περιορισμένο λόγω των υψηλών οικολογικών απαιτήσεών του.
Πρόκειται για ένα επιβλητικό πουλί, με μεγάλο άνοιγμα φτερών που ξεπερνά τα τρία μέτρα. Παρότι είναι αρκετά βαρύ, έχει δυνατότητα πτήσης μάλλον με αργούς χειρισμούς. Στους υγρότοπους του Αμβρακικού γίνεται καταγραφή στις φωλιές και συστηματική παρακολούθηση του πληθυσμού από το Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού, με σκοπό την προστασία και διατήρηση του είδους.