Μιλώντας επί του νομοσχεδίου η κ. Βαλαβάνη προειδοποίησε ότι «όσοι δεν θα μπουν -ενώ μπορούν να μπουν στην ρύθμιση - αυτοι να είναι σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα από αυτούς θα περάσει η εφορία».
Τμήμα της ομιλίας της αναπληρώτριας υπουργού οικονομικών, στην βουλή.
..."Το κύριο σε σχέση με την υπάρχουσα ρύθμιση -που δεν είναι μια μικρή λεπτομέρεια, όπως είπαν κάποιοι από τους ομιλητές προηγουμένως- είναι ότι την απελευθερώνουμε απ’ όλους τους περιορισμούς. Όλοι όσοι μπορούν να πληρώσουν 20 ευρώ το μήνα μπορούν να ενταχθούν ουσιαστικά χωρίς κανένα προηγούμενο προαπαιτούμενο. Δεν χρειάζεται να πληρώσουν οτιδήποτε. Ακόμα κι αν δεν χρωστούν φορολογικές δηλώσεις, μπορούν να ενταχθούν φτάνει να τις καταθέσουν μέσα σε ένα τρίμηνο από την ένταξή τους κι αυτός είναι ένας όρος που ισχύει σε όλη τη διάρκεια της ρύθμισης.
Γίνεται προσπάθεια σήμερα, ώστε το ΕΕΤΗΔΕ του 2013 που έπρεπε να έχει σταλεί το 2013, το 2014 και δεν στάλθηκε να βεβαιωθεί και να σταλεί, για να μπορέσει να μπει μέσα στη ρύθμιση κι όχι να πληρώνεται μετά ντούκου.
Γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια στις ΔΟΥ, οι οποίες είναι σοβαρά λαβωμένες από την τελευταία ημιτελή όχι ανασυγκρότηση, αλλά ουσιαστικά αποδόμησή τους. Γι’ αυτό θα ήθελα από αυτό το Βήμα να απευθύνω μία έκκληση -ξέρω ότι πολλοί δουλεύουν στα όρια των δυνάμεών τους- ώστε να μπορέσει να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η εκκαθάριση των εκκρεμών φορολογικών δηλώσεων που ήταν ένας από τους λόγους που άνθρωποι που ήθελαν και θα μπορούσαν να μπουν στη ρύθμιση που ξεκίνησε τον προηγούμενο Οκτώβρη δεν μπορούσαν να μπουν. Και είναι θέμα χρόνου και προσπάθειας να μπορέσουν, έστω μέχρι την τελευταία ημέρα, εφόσον ολοκληρωθεί η εκκαθάριση να μπουν τώρα.
Ακόμα δίνεται η δυνατότητα όσων είχαν καταφύγει με δική τους θέληση στα δικαστήρια και δεν έχει συζητηθεί ακόμα σε ακροατήριο η προσφυγή τους, παραιτούμενοι από κάθε ένδικο μέσο να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τη ρύθμιση.
Ένα χαρακτηριστικό της, επίσης, είναι η απελευθέρωση προς τα πάνω. Αφαιρείται δηλαδή οποιοδήποτε πρόσχημα από αυτούς τους περίπου εξίμισι χιλιάδες, όπως φαίνεται να είναι –ουσιαστικά είναι κάτω από έξι χιλιάδες, γιατί είναι εταιρείες πτωχευμένες κλπ.- που χρωστούν γύρω στα 60 δισεκατομμύρια από τα 77 δισεκατομμύρια των ληξιπρόθεσμων σήμερα. Είναι ένα target group που είναι απολύτως ανελαστικοί σε ρυθμίσεις, δηλαδή από τα περίπου 60 δισεκατομμύρια είναι ρυθμισμένα μόλις 220 εκατομμύρια. Απελευθερώνεται, λοιπόν, οποιοσδήποτε φραγμός που θα μπορούσε να αποτελέσει πρόσχημα για τη μη συμμετοχή τους.
Έγιναν προτάσεις, κυρίως από μεριάς της Νέας Δημοκρατίας, αλλά νομίζω και από το «Ποτάμι» οι προς τα πάνω να γίνει γνωστό ότι εφόσον μπουν θα ελεγχθούν στη συνέχεια από την εφορία, για να φανεί αν όντως δεν μπορούσαν να πληρώσουν και τα χρωστούσαν τόσο καιρό ή όντως δεν είναι σε θέση πια σήμερα να πληρώσουν.
Εγώ θα σας πω αυτό το απλό: Αν θέλουμε να μην μπουν αυτοί που δεν έχουν μπει ποτέ μέχρι τώρα, να το κάνουμε έτσι. Από τον πιο μικρό οφειλέτη μέχρι τον πιο μεγάλο οφειλέτη αν τον προσκαλείς να μπει στη ρύθμιση ένας λόγος υπάρχει να μην μπει με τίποτα, το να του πεις ότι θα μπει στη ρύθμιση και μετά θα έρθει να τον ελέγξει η εφορία. Αν, λοιπόν, θέλουμε να είμαστε καθαροί, πρέπει να το αντιστρέψουμε. Να πούμε ότι όσοι δεν θα μπουν, ενώ μπορούν να μπουν -γιατί κάποιοι, ξαναλέω, έχουν δικαστικές ιστορίες και δεν μπορούν να μπουν έτσι κι αλλιώς- αυτοί να είναι σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα από αυτούς θα περάσει η εφορία.
Ξέρω ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις και διαχρονικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χτυπάνε το καμπανάκι ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ρυθμίσεις, αλλά καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης. Εγώ αυτό το θεωρώ πολύ σωστό, αλλά θεωρώ ότι όλα τα πράγματα είναι σωστά ή μπορούν να αποδειχθούν και λάθος, ανάλογα με τις συγκεκριμένες συνθήκες το συγκεκριμένο χρόνο. Υπάρχει πάντα ένας σωστός κι ένας λάθος χρόνος για τα πάντα, ανάλογα με τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Εγώ, λοιπόν, θα σας πω αυτό που είπα και χθες στην Επιτροπή για το τι γίνεται με τα ιδιωτικά χρέη προς το δημόσιο τα ληξιπρόθεσμα,
σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Είναι ένας πίνακας που κι εγώ μόλις χθες τον πήρα στα χέρια μου.
Το 2000, που είχαμε περίπου το ίδιο ΑΕΠ -κάτι ελάχιστα πιο μεγάλο από ό,τι το 2004- τα ληξιπρόθεσμα χρέη ήταν 4,8% του ΑΕΠ. Νομίζω ότι μπορείς σε αυτές τις συνθήκες να χρησιμοποιήσεις άνετα οτιδήποτε χρειάζεται, για να δημιουργήσεις φορολογική συνείδηση.
Το 2010, την πρώτη χρονιά του μνημονίου, έκλεισαν με 17% του ΑΕΠ και έκτοτε έγινε μια έκρηξη πραγματικά ως προς το ΑΕΠ. Έτσι φτάσαμε το 2014 να κλείσουμε με ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο 39,7% του ΑΕΠ. Το 40% του ΑΕΠ είναι χρέη τα οποία χρωστούν οι πολίτες στο κάθε μορφής κράτος, εκτός από τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών, και νομίζω ότι αυτό λίγο-πολύ τα λέει όλα.
Όταν το χρέος προς το δημόσιο φτάνει το 40%, τα περί φορολογικής συνείδησης, αν προτάσσονται για να εμποδίσουν να υπάρξουν ρυθμίσεις, είναι κενά λόγια. Αντίθετα, θα έπρεπε να χτυπήσει, όχι ένα «καμπανάκι», αλλά μια τεράστια «καμπάνα» για το πού πάμε και τι πρέπει να κάνουμε.
Επειδή ο κ. Κουτσούκος μου ζήτησε χθες τον πίνακα, παρακαλώ να κατατεθεί στα Πρακτικά, για να μπορεί να τον πάρει και οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφος θέλει να τον χρησιμοποιήσει.
(Στο σημείο αυτό η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών κ. Όλγα-Νάντια Βαλαβάνη καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Σε δεύτερη φάση θα συμβεί αυτό που είχαμε πει και εκεί συναντιόμαστε και με τη σεισάχθεια του ΚΚΕ. Όσοι δεν μπορούν να πληρώνουν 20 ευρώ το μήνα χρέη προς το δημόσιο συν 50 ευρώ χρέη προς ασφαλιστικά ταμεία, αν είναι ταυτόχρονα ελεύθεροι επαγγελματίες, μονοπρόσωπες εταιρείες κτλ, συν τα όποια δάνεια έχουν προς τις τράπεζες, με όποιον τρόπο τα έχουν ρυθμίσει -που εδώ είναι η άλλη μεγάλη πληγή- αυτοί με εισοδηματικά κριτήρια πια θα μπορούν να απευθύνονται στις επιτροπές που θα οριστούν σε μια δεύτερη φάση.
Ξαναλέω ότι δεν θα στείλουμε τριάμισι ή τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους στις επιτροπές. Διότι αν πάνε στις επιτροπές, για να ρυθμίσουν εκεί τα χρέη τους με αυτόν τον τρόπο, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να το κάνουν, θα υπάρξει ένας εφιάλτης, που θα ξεπεράσει και τον εφιάλτη των ΚΕΠ, που δεν μπορούν να δώσουν μια και έξω σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν χέρια ή πόδια ένα…""
