Είναι η πρώτη φορά που η Γερμανία έχει θέσει ποσοτικούς στόχους για την παραγωγή υδρογόνου.
Η γερμανική κυβέρνηση υιοθέτησε την εθνική της στρατηγική υδρογόνου στις 10 Ιουνίου, με σχέδια να αυξήσει την παραγωγική ικανότητα στα 5 GW έως το 2030 και στα 10 GW έως το 2040. Για να επιτευχθεί αυτό, 7 δισεκατομμύρια ευρώ θα επενδυθούν σε νέες επιχειρήσεις και έρευνα.
Όταν παρουσίασε τη γερμανική στρατηγική υδρογόνου στο Βερολίνο χθες (10 Ιουνίου), ο υπουργός Οικονομίας Peter Altmaier (CDU) χαρακτήρισε το 28 σελίδων έγγραφο «τη μεγαλύτερη καινοτομία από το EEG», μια αναφορά στην ορόσημο της γερμανικής πράξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που τέθηκε σε ισχύ το 2000.
Με αυτό το «κβαντικό άλμα», η Γερμανία θέλει να γίνει παγκόσμιος ηγέτης στις τεχνολογίες υδρογόνου, πρόσθεσε ο Altmaier, ο οποίος μίλησε μαζί με τρεις άλλους υπουργούς.
Είναι η πρώτη φορά που η Γερμανία έχει θέσει ποσοτικούς στόχους για την παραγωγή υδρογόνου.
Μέχρι το 2030, η Γερμανία στοχεύει να έχει γεννήτριες συνολικής χωρητικότητας έως 5 GW, που αντιστοιχεί στην παραγωγή υδρογόνου περίπου 14TWh. Μέχρι το 2040, η χωρητικότητα θα πρέπει να αυξηθεί στα 10 GW.
Το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης ενέργειας θα παρέχεται από υπεράκτια αιολικά πάρκα, ενώ τα 14 TWh θα απαιτούν περίπου 20 TWh πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) είχαν απαιτήσει το διπλάσιο ποσό. Ωστόσο, όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παρουσίασε το πακέτο οικονομικών κινήτρων την περασμένη εβδομάδα, το υπουργικό συμβούλιο κατέληξε γρήγορα σε συμφωνία.
Από τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ που υποσχέθηκαν στο πακέτο οικονομικής τόνωσης, τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν τώρα για τη δημιουργία μιας αγοράς με γνώμονα τη ζήτηση για το υδρογόνο που παράγεται με ανταγωνιστικό κόστος.
Μέχρι στιγμής, η παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήταν δυνατή μόνο σε μικρές ποσότητες σε λεγόμενα «πραγματικά εργαστήρια» που καθορίζουν πώς μπορεί να κλιμακωθεί η ηλεκτρόλυση.
Επιπλέον, η γερμανική κυβέρνηση παρέχει 2 δισεκατομμύρια ευρώ για διεθνείς συνεργασίες, για παράδειγμα με τη Βόρεια Αφρική, όπου έχει ήδη συνάψει αρκετές συμφωνίες για συμμετοχή σε εγκαταστάσεις παραγωγής εκεί.
Και ένα 25μελές εθνικό συμβούλιο υδρογόνου που αποτελείται από εκπροσώπους της βιομηχανίας, της επιστήμης και της κοινωνίας των πολιτών θα παρέχει τακτικές συμβουλές στην κυβέρνηση.