Το Αγροτικό και Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας ΑΚΚΕΛ επιχειρεί να δώσει λύση στην σκανδαλώδη αδικία των εξισωτικών αποζημιώσεων από το 2013, 69.000.000 ευρώ από τις οποίες ακόμη δεν έχουν καταβληθεί στους αγρότες.
Ο Πρόεδρος του ΑΚΚΕΛ, Βάκης Τσιομπανίδης απέστειλε επιστολή στον Υπουργό ΥΠΑΑΤ Μάκη Βορίδη, στην οποία καταγγέλλει την κατάσταση και ενημερώνει ότι «Το ΑΚΚΕΛ με τους συμμάχους μας ευρωβουλευτές του Κινήματος 5 Αστέρων της Ιταλίας καθώς και αυτούς του ZIVI ZID της Κροατίας ετοιμάζουμε και δεύτερη καταγγελία κατά του ΥΠΑΑΤ επικαιροποιημένη στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ώστε να επισπεύσουμε το τέλος της παράφορης αυτής αδικίας κατά των Ελλήνων παραγωγών».
Το κείμενο της επιστολής του Προέδρου κ. Τσιομπανίδη στον Υπουργό κ. Βορίδη
Κύριε υπουργέ,
Εδώ και 6 χρόνια επισκιάζει το ΥΠΑΑΤ μια κατάφορη αδικία σχετικά με την πληρωμή εξισωτικών αποζημιώσεων των ετών 2013-2014. Το Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας ΑΚΚΕΛ έχει καταγγείλει το θέμα στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Τα έτη 2013-2014 το ΥΠΑΑΤ έπρεπε να διανέμει 78.000.000 ευρώ στους δικαιούχους παραγωγούς, λόγω τότε της υποτιθέμενης μη επιλεξιμότητας βοσκοτόπων, εξαιτίας μιας βλακώδους ευρωπαϊκής οδηγίας που είχε συνυπογράψει η τότε ηγεσία του ΥΠΑΑΤ πληρώθηκαν μόνο 8.960.000 ευρώ άρα υπολείπονται 69.000.000 ευρώ τα οποία το ΥΠΑΑΤ συνεχίζει να χρωστάει στους παραγωγούς χωρίς αυτοί να έχουν ουδεμία υπαιτιότητα και ευθύνη.
Το θέμα έφτασε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και με την απόφαση της 15ης Μαΐου 2019, υπόθεση 0-341/17 Ρ (Ελληνική Δημοκρατία υποστηριζόμενη από το Βασίλειο της Ισπανίας, κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Ορίζει πλέον ότι « …Το αποφασιστικό κριτήριο για τον προσδιορισμό του μόνιμου βοσκότοπου δεν είναι το είδος βλάστησης που καλύπτει τη γεωργική έκταση, αλλά η πραγματική χρήση της εν λόγω έκτασης για γεωργική δραστηριότητα η οποία είναι χαρακτηριστική για τους «μόνιμους βοσκότοπους». Κατά συνέπεια, η παρουσία ξυλωδών φυτών ή θάμνων δεν μπορεί αφ’ εαυτής να αποκλείσει τον χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως «μόνιμου βοσκότοπου», εφόσον δεν επηρεάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο η αποτελεσματική χρήση της επιφάνειας για σκοπούς γεωργικής δραστηριότητας» (σκέψη 54 της απόφασης). Επίσης, δέχθηκε ότι « ... προκειμένου να καθοριστεί αν η οικεία έκταση πρέπει να χαρακτηριστεί ως «μόνιμος βοσκότοπος», κατά την έννοια του άρθρου 2, πρώτο εδάφιο, σημείο 2, του κανονισμού 796/2004, το καθοριστικό κριτήριο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι όχι το είδος της βλάστησης που καλύπτει την έκταση αυτή, αλλά η πραγματική χρήση της για γεωργική δραστηριότητα η οποία είναι χαρακτηριστική για τους «μόνιμους βοσκότοπους» (σκέψη 58 της απόφασης).
Η παραπάνω απόφαση μπορεί μεν να έχει εφαρμογή για το έτος 2008, όμως και για το έτος 2013 εκκρεμεί αναίρεση της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώπιον του Δικαστηρίου. Ήδη ολοκληρώθηκε η γραπτή διαδικασία και έχει υποβληθεί αίτημα στο Δικαστήριο για τη διεξαγωγή προφορικής συζήτησης, ο προσδιορισμός της οποίας εκκρεμεί (Απόφαση Επιτροπής ad hoc 50, Αριθμ. Δικ Υπόθεσης 0-797/18 Ρ).
Ο προκάτοχος σας κ. Σταύρος Αραχωβίτης δήλωσε ότι «με άοκνη την προσπάθεια για το δίκαιο, αναμένουμε τις επόμενες αποφάσεις και προσβλέπω ότι αυτές θα είναι απόρροια και σε συνέπεια με την απόφαση του Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2019. Υφίστανται λοιπόν πλέον ισχυρά ερείσματα ώστε ο ανωτέρω ορισμός του μόνιμου βοσκότοπου να επεκταθεί και να εφαρμοστεί και για το έτος 2013, οπότε και θα ανοίξει ο δρόμος για την υπόθεση της εξισωτικής 2013 και ασφαλώς 2014 και την άρση των μεγάλων αδικιών για τους κτηνοτρόφους της χώρας μας».
Σας ερωτώ λοιπόν κύριε υπουργέ ποια θα είναι η στάση που θα κρατήσετε απέναντι σε αυτή την τεράστια αδικία κατά Ελλήνων παραγωγών που συντελέστηκε τα έτη 2013-2014 και ακόμη δεν έχουν δικαιωθεί ακόμη και μετά από απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Το ΑΚΚΕΛ με τους συμμάχους μας ευρωβουλευτές του Κινήματος 5 Αστέρων της Ιταλίας καθώς και αυτούς του ZIVI ZID της Κροατίας ετοιμάζουμε και δεύτερη καταγγελία κατά του ΥΠΑΑΤ επικαιροποιημένη στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ώστε να επισπεύσουμε το τέλος της παράφορης αυτής αδικίας κατά των Ελλήνων παραγωγών.