Το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, διεξήχθη σύσκεψη του Πρωθυπουργού, κ. Αντώνη Σαμαρά, και των συναρμόδιων Υπουργών με τους επιστημονικούς φορείς της Θεσσαλονίκης, στο Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης. Στη σύσκεψη παρέστη ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. κ. Σπυρίδων Μάμαλης καθώς επίσης και ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Παραρτήματος Κεντρικής Μακεδονίας του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. κ. Αθανάσιος Σαρόπουλος.
Η συζήτηση του Πρωθυπουργού και του κυβερνητικού κλιμακίου με τους εκπροσώπους του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. περιελάμβανε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων-προβλημάτων με ολοκληρωμένες προτάσεις επίλυσής τους από την πλευρά του Επιμελητηρίου, το οποίο κατέστησε σαφές ότι η ευημερία και η πρόοδος της χώρας είναι ιστορικά συνδεδεμένες με την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας με απαραίτητη προϋπόθεση την εφαρμογή των γεωτεχνικών επιστημών και τεχνολογιών σε κάθε στάδιο και διαδικασία παραγωγής.
Συγκεκριμένα, αναπτύχθηκε η στρατηγική μιας συντονισμένης υποστήριξης της εξαγωγικής προσπάθειας που θα αναδεικνύει τα συγκριτικά ποιοτικά πλεονεκτήματα των προϊόντων μας με παράλληλη άμβλυνση του κόστους παραγωγής και επομένως συνακόλουθη αποτελεσματική αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους στις διεθνείς αγορές.
Επίσης, συζητήθηκε το θέμα των βοσκοτόπων και κατατέθηκαν προτάσεις με στόχο την ορθολογική διαχείριση και προστασία αυτών και στα οφέλη που θα προκύψουν στην προστιθέμενη αξία των προϊόντων.
Επισημάνθηκε ένα ενιαίο σύνολο προτάσεων για την αναστροφή της παρακμιακής πορείας της ελληνικής ζωικής παραγωγής, τον εκσυγχρονισμό των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων και της ανάγκης στήριξής της παραγωγής με τους αρμόδιους επιστήμονες Κτηνιάτρους και Γεωπόνους, καθώς η μοναδικότητα και ανώτερη ποιότητα των κτηνοτροφικών μας προϊόντων αλλά και η αλματώδη αύξηση εξαγωγών της φέτας δε συμβαδίζουν με την οικονομική βιωσιμότητα των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.
Στο σημείο αυτό τονίστηκαν επίσης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημόσιες γεωτεχνικές υπηρεσίες, όπου ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των αλλαγών στις δομές τους θα πρέπει να στοχεύουν στη μέγιστη δυνατή αύξηση του προσφερόμενου έργου χωρίς λογιστική και στείρα αντιμετώπιση του ζητήματος που θα εξοικονομεί χρήματα σε βάρος της λειτουργικότητας τους.
Στη συνέχεια, τέθηκε το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των γεωτεχνικών, που δέχθηκαν μια αναίτια επίθεση στο όνομα της λεγόμενης «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος, παρότι δεν είχε ποτέ στην Ελλάδα κανενός είδους περιορισμό, και στην ανάγκη αξιοποίησης του υψηλής ποιότητας ελληνικού γεωτεχνικού επιστημονικού δυναμικού που αποτελεί, όπως και στο παρελθόν, το κλειδί για την ανάπτυξη της χώρας.
Τέλος, έγινε ιδιαίτερη αναφορά στις νομοθετικές διατάξεις και την οικονομική βιωσιμότητα του Επιμελητηρίου, η οποία συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητά του να ανταποκριθεί στο ρόλο του συμβούλου της πολιτείας και να στηρίξει επιστημονικά την εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα και έξοδο, τελικά, της χώρας από την κρίση.
