Τελικά μήπως οι αγρότες χρηματοδοτούν την αγορά

Οι Αμερικάνοι λένε: Δύο πράγματα είναι σίγουρα στη ζωή, ο θάνατος και οι φόροι.

Ανάλογα με την πολιτική σας τοποθέτηση μπορείτε να μιλάτε για την «δικτατορία της αγοράς», τους «απάνθρωπους νόμους της αγοράς» ή, αντίθετα για την «σοφία της αγοράς»,  το «αόρατο χέρι» που ρυθμίζει τα πάντα.

Φτάσαμε να τρώμε φασόλια από την Κίνα, μαυρομάτικα από το Περού και τη Μαδαγασκάρη, φακές από τον Καναδά, ρεβίθια από το Μεξικό και την Τουρκία και κουκιά από τη Σύρια

Έτσι, λοιπόν, φεύγει κάθε χρόνο από τα ελληνικά ταμεία το ποσό του 1.220.000.265ευρώ!

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, και στα χρόνια προ μνημονίου, πάλι η Ελλάδα ξόδευε πολλά χρήματα για εισαγωγές προϊόντων, αφού ακόμη και με το κόστος μεταφοράς από το Μεξικό ή την Αργεντινή ήταν και πάλι πιο φθηνά από τα εγχώρια.

Για παράδειγμα, πληρώναμε και πληρώνουμε στους Τούρκους, μέχρι και για σπίρτα που εισάγουμε, το ποσό των 97.992 ευρώ τον χρόνο!

Ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρεβιθιών στη χώρα μας είναι το Μεξικό,εισαγάγαμε από το Μεξικό 3.846 τόνους, ενώ άλλοι 550 τόνοι ήρθαν από την Αργεντινή. Εκτός από την Λατινική Αμερική, ρεβίθια εισάγουμε από Τουρκία, Καναδά, Αυστραλία, αλλά και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αντιστοίχως, φασόλια κοινά εισάγουμε κυρίως από Κίνα και Καναδά.Εισήχθησαν 5.769 τόνοι από Καναδά, 2.861 από Κίνα, 1.425 από Αργεντινή, αλλά και 370 από Κιργιζία. Εισαγωγές προστέθηκε και η Μαδαγασκάρη με 226 τόνους.

Αυτός ο αγροτικός πληθυσμός είναι που κρατάει ακόμα το κράτος  ζωντανό και δεν έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά. Γι’ αυτούς αγωνίζεται η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το αν καταστρέφει τη χώρα που κατάντησε ξέφραγο αμπέλι. Το αν τα  υπουργεία δεν είχαν  πει τόσα ψέματα που πλέον έχουμε χάσει την έννοια της αλήθειας, δεν τους απασχολεί αυτούς… Η προπαγάνδα τους τροφοδοτεί με επιχειρήματα του στυλ, «όλες οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και μετά έλεγαν ψέματα και αθετούσαν τις υποσχέσεις τους» και «εμείς τουλάχιστον κάνουμε αγώνα για εσάς». Πάμε όμως και σε μια άλλη πικρή ιστορία. Αυτές τις μέρες συζητείται σχέδιο για την εξυγίανση της ΕΒΖ. Μέρος του σχεδίου της πιστώτριας τράπεζας είναι να πωληθούν άμεσα και χωρίς διαγωνισμό οι θυγατρικές εταιρείες στη Σερβία.

Με την έγκριση του σχεδίου,η δανειοδοτήσει της ΕΒΖ με 12 εκατ. ευρώ "ρευστό". Εξ αυτών, τα 8 αναμένεται να καταβληθούν στους τευτλοπαραγωγούς για την αποπληρωμή της περσινής σοδειάς και τα υπόλοιπα χρήματα θα αξιοποιηθούν ως κεφάλαιο κίνησης που θα διασφαλίζει την ομαλή παραγωγική και οικονομική λειτουργία της ΕΒΖ την τρέχουσα χρονιά.

 Τελικά μήπως οι αγρότες χρηματοδοτούν τα εργοστάσια

Στο παρελθόν και η πρόεδρος της Επιτροπής, Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου. Η ίδια ανέφερε, μάλιστα τις εταιρείες ΒΕΛΠΑΖ και ΓΑΙΑ, ως δύο από τους μεγαλύτερους οφειλέτες εμπόρους προς την ΕΒΖ.

 Σύμφωνα  με άλλο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ  η  ΕΒΖ έχει στα χέρια της από σούπερ-μάρκετ επιταγές που εξοφλούνται μέχρι και μετά από ένα χρόνο. "Φωτογράφισε" στην παρέμβασή του αλυσίδα super market ως την επιχείρηση που εκδίδει συνήθως μεταχρονολογημένες επιταγές ενός χρόνου και είναι η πρώτη αλυσίδα σε μέγεθος στην Ελλάδα, στην ΕΒΖ χρωστάνε αγοραστές περίπου 50-60 εκατ. ευρώ

Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Χατζηδημητρίου, βουλευτή του "Ποταμιού", εμπορική επιχείρηση που όμως δεν την κατονόμασε, έκλεισε συμφωνία για αγορά 1,5 εκατ. ευρώ ζάχαρη και θα πληρώνει με επιταγές των 100.000 ευρώ μέχρι το 2025!

Τα πανομοιότυπα αυτά επιχειρήματα ακούς σε όλα τα καφενεία.

Μέχρι πότε; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια.

Η αγροτική οικογένεια είναι άκρως εξαρτώμενη οικονομικά από πολλούς παράγοντες

• κυρίως από την οικονομική κυβερνητική πολιτική
• τις τράπεζες,
• τους γεωπόνους,
• καιρικές συνθήκες 

Στις ημέρες μας βρίσκεται σε κατάσταση «προθανάτιου ρόγχου», αφού η οικονομική πολιτική της τροϊκανής κυβέρνησης δεν επιθυμεί την ισχυρή Ελληνική γεωργία και προσανατολίζεται στην τροφική εξάρτηση της χώρας από το εξωτερικό.

 Έτσι, οι συνεχείς αυξήσεις

• σε καύσιμα
• ηλεκτρική ενέργεια,
• σπόρους
• λιπάσματα

 Αλλά και η αύξηση της φορολόγησης (μέσω αυθαίρετων αντικειμενικών κριτηρίων) και της αύξησης των ασφαλίστρων (υπέρ ΕΛΓΑ), τείνουν να μειώνουν το αγροτικό παραγόμενο προϊόν και την εν γένει αγροτική οικονομία της Ελλάδας.