«Έγκλημα» για την ελληνική βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή

Αυτό που συμβαίνει στην ΕΒΦΛ - την οποία κατάφερε να πάρει έναντι πινακίου φακής - δεν έχει προηγούμενο.

«Έγκλημα» για την ελληνική βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή αποτελεί το γεγονός ότι η μοναδική βιομηχανία λιπασμάτων που έχει απομείνει στη χώρα, έχει σβήσει τα φουγάρα της και οι εργαζόμενοι απειλούνται με διαθεσιμότητα, απολύσεις ή στην «καλύτερη» περίπτωση εθελούσιες εξόδους, τον συγκαλυμμένο δηλαδή τρόπο απόλυσης.

Οι τύχες εκατοντάδων εργαζομένων, αλλά και εάν η πρωτογενής αγροτική παραγωγή θα είναι πλέον πλήρως εξαρτημένη από ξένες πολυεθνικές, βρίσκονται στα χέρια του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, στον όμιλο του οποίου ξεπουλήθηκε η πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) στην Καβάλα, το 2009. Τόσο η ίδια η απόκτηση της βιομηχανίας από τον Λαυρεντιάδη, όσο και κυρίως η μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζουν ύποπτα σημεία και μεθοδεύσεις, με αποτέλεσμα σήμερα να απειλείται η επιβίωσή της.

Οι εργαζόμενοι τους τελευταίους μήνες βρίσκονται σε συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις, η τελευταία έγινε την προηγούμενη Τετάρτη (29/06/2016), απέναντι σε πιέσεις και εκβιασμούς για την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με μειωμένο μισθό, κατάργηση δικαιωμάτων και επιδομάτων, εκδικητικές αλλαγές σε πόστα για αυτούς που δεν υπογράφουν, αλλά και μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή δεδουλευμένων και οφειλές αποζημιώσεων προς συνταξιούχους.

Το 2010, η ΒΦΛ εντάχθηκε στον όμιλο Λαυρεντιάδη ως ELFE. Παρά το γεγονός ότι ο εργοστάσιο της Καβάλας σημειώνει ρεκόρ παραγωγής και πωλήσεων το 2011, πράγμα που συνεχίζεται και το επόμενο έτος, από την αρχή του 2012 αρχίζουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του, τέτοια που απειλούν μάλιστα την ύπαρξή του. Αιτία είναι ότι τα κέρδη της επιχειρήσεις πέφτουν στη «μαύρη τρύπα» του ομίλου Λαυρεντιάδη, για να χρηματοδοτήσουν άλλες δραστηριότητές του.

Χαρακτηριστικό είναι ότι από τους πρώτους μήνες του 2012 είχε τεθεί εκτός λειτουργίας το 70% των μονάδων παραγωγής λιπασμάτων, εξαιτίας του αποθέματος αμμωνίας, που δεν επαρκούσε για την παραγωγή, αλλά και του κινδύνου διακοπής της παροχής φυσικού αερίου από τη ΔΕΠΑ. Στην αρχή δε του 2013 λειτουργούσε μόλις με το 5% της παροχής φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα να έχει κλείσει η μονάδα παραγωγής αμμωνίας και να λειτουργεί μόνο η μονάδα αποξήρανσης.

Εκείνη την εποχή ο όμιλος Λαυρεντιάδη, μέσω της ELFE ΑΒΕΕ, φαινόταν να οφείλει τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ στη ΔΕΠΑ, σε προμηθευτές, καθώς και στο εργαζόμενο και συνταξιοδοτούμενο προσωπικό. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το εργοστάσιο φωσφορικών λιπασμάτων χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως πρώτη ύλη και όχι ως καύσιμο, λεπτομέρεια που θα αποκαλύψει στη συνέχεια, τις φωτογραφικές διατάξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Στη συνέχεια, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης έβαλε μπροστά τα «μεγάλα κόλπα»: το 2015 συστήθηκε μία νέα εταιρεία, η «ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ» (Ελληνικά Αγροτικά Λιπάσματα ), η οποία υπέγραψε σύμβαση με την ΕLFE για να εμπορεύεται τα λιπάσματα και να διαχειρίζεται τις μονάδες νιτρικών, θειικού οξέος και αμμωνίας. Έξι μήνες μετά, δημιουργήθηκε η PFIC, η οποία ανέλαβε τις υπόλοιπες μονάδες του εργοστασίου (συνθετικών λιπασμάτων, φωσφορικού οξέος, κ.λπ.), αφήνοντας επί της ουσίας χωρίς αντικείμενο την ELFE, χωρίς περιουσιακά στοιχεία και μόνο με χρέη! Όλοι οι εργαζόμενοι δε με σύμβαση αορίστου χρόνου, πέρασαν ως «δανεικοί» από την ELFE, στις καινούριες εταιρείες που ελέγχει ο όμιλος Λαυρεντιάδη (ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ - PFIC). Με τη λήξη της μετενέργειας, στις αρχές του 2016 ξεκίνησε η προσπάθεια επιβολής ατομικών συμβάσεων, με μειώσεις μισθών έως και 40%.

Στην αρχή του Απριλίου, η τωρινή κυβέρνηση αποφασίζει να κάνει ένα δώρο στον όμιλο Λαυρεντιάδη, απαλλάσσοντας τις βιομηχανίες που χρησιμοποιούν το φυσικό αέριο ως πρώτη ύλη από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης. Η εξέλιξη αυτή, μάλιστα, παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως θετική για τους εργαζόμενους, καθώς έτσι η διοίκηση της επιχείρησης δεν θα είχε επιχείρημα για τις αιματηρές μειώσεις μισθών που ζητούσε. Για την ιστορία, βέβαια, ο όμιλος Λαυρεντιάδη, όχι μόνο δεν σταμάτησε να ζητά μειώσεις, αντίθετα πρότεινε εθελούσια» έξοδο για όλους τους εργαζόμενους και επαναπρόσληψη στις νέες εταιρείες με ατομικές συμβάσεις διάρκειας 14 μηνών.

Αναφορικά με την επίμαχη τροπολογία, αξίζει να επισημάνουμε ορισμένες λεπτομέρειες. Κατατέθηκε στις 7 Απριλίου 2016, σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, που αφορούσε την κύρωση μίας διακρατικής συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία, λίγες ώρες πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου. Παρόλο που ήταν εκπρόθεσμη, έγινε αποδεκτή από τον υπουργό Υποδομών, Χρήστο Σπίρτζη.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που κατέθεσαν την τροπολογία ήταν οι τρεις βουλευτές... Καβάλας. Όπως μάλιστα ανέφερε η εισηγητική έκθεση, η ρύθμιση «αποσκοπεί στην ενίσχυση της αγροτικής ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας και ιδιαίτερα της τοπικής βιομηχανίας Β. Ελλάδας όπως η ΕΛΦΕ (Ελληνικά Λιπάσματα ) ΑΒΕΕ, η οποία λόγω του υψηλού ΕΦΚ δυσχεραίνεται στην πραγματοποίηση εξαγωγών σε σχέση με τις ανταγωνίστριες βιομηχανίες άλλων γειτονικών κρατών - μελών της ΕΕ που εφαρμόζουν χαμηλότερους συντελεστές ΕΦΚ». Η τροπολογία υπερψηφίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και Ποτάμι, όμως στη συνέχεια καταργήθηκε λόγω αντιδράσεων του κουαρτέτου, για να επανέλθει λίγο αργότερα, εντάσσοντας στην απαλλαγή και τις εταιρείες που το χρησιμοποιούν για ηλεκτροπαραγωγή.

Αντί η κυβέρνηση και συγκεκριμένα το υπουργείο Εργασίας να παρέμβει ώστε να σταματήσει η ομηρία των εργαζομένων, διάλεξε να χαρίσει στον όμιλο Λαυρεντιάδη τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης φυσικού αερίου. Επίσης, δεν ασχολήθηκε με τις εταιρείες που εμφανίστηκαν ξαφνικά, τις ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ και PFIC, και πήραν από την ELFE τους εργαζόμενους και την ακίνητη περιουσία, αφήνοντάς της τα χρέη προς τη ΔΕΠΑ και τις οφειλές προς τις τράπεζες, αλλά και προς το Δημόσιο.

Δεν ενδιαφέρθηκε να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον, όταν η τακτική που ακολούθησε ο όμιλος Λαυρεντιάδη είναι κλασική πορεία προς την πτώχευση για μία χρεωμένη εταιρεία, έχοντας εξασφαλίσει τη «μεταβίβαση» της δραστηριότητας σε δύο νέες εταιρείες χωρίς χρέη; Όσο για το αν υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιος κρύβεται πίσω από τις δύο νέες εταιρείες, η απάντηση είναι «τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια».

Εκτός από την πρώην σύζυγό, στη μετοχική σύνθεση των δύο εταιρειών παρουσιάζονται και άλλοι, συνήθεις «αχυράνθρωποι» του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη... Οι συμπτώσεις, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Η έρευνα του Newsbomb.gr συνεχίζεται, για να ρίξει φως σε όλες τις πτυχές που συνθέτουν το μέγα σκάνδαλο «Λούα Λούα».

 πηγη Newsbomb.gr