Tην τοποθέτηση αυτόνομων μονάδων θέρμανσης σε πολυκατοικίες χωρίς να χρειάζεται η έγκριση της γενικής συνέλευσης προβλέπει ο νόμος 4447/2016.
Σύμφωνα με το άρθρο 39 του νόμου «για την τοποθέτηση μετρητικών ή ρυθμιστικών διατάξεων ενέργειας ή ανεξάρτητων μονάδων θέρμανσης σε μεμονωμένες ιδιοκτησίες καταναλωτών σε υφιστάμενα πριν από την έναρξη εφαρμογής του παρόντος νόμου κτίρια, καθώς και σε όσα κτίρια ανεγερθούν μετά την έναρξη εφαρμογής αυτού, δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση ή απόφαση οργάνου ή ενημέρωση ή άδεια άλλης αρχής ή φορέα, πέραν των πιστοποιημένων φορέων παροχής ή εγκατάστασης όπου αυτό απαιτείται».
Η διάταξη αυτή που είχε επιχειρηθεί να προχωρήσει και το 2014 βάζει τέλος στην ταλαιπωρία χιλιάδων ιδιοκτητών ακινήτων.
Στις παλαιότερες εγκαταστάσεις, οι σωληνώσεις της θέρμανσης είναι κοινές για όλα τα διαμερίσματα της οικοδομής και συνήθως διατρέχουν την οικοδομή με περισσότερες από μία κεντρικές κατακόρυφες στήλες που διέρχονται από όλες τις ιδιοκτησίες. Έτσι, στις οικοδομές αυτές, δεν είναι δυνατή η ανεξάρτητη ρύθμιση της θερμοκρασίας σε κάθε διαμέρισμα, αλλά τα διαμερίσματα θερμαίνονται όλα μαζί τις ώρες που λειτουργεί η εγκατάσταση.
Το γεγονός αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην ποιότητα της θέρμανσης όσο και στο κόστος λειτουργίας της εγκατάστασης. Στις οικοδομές αυτές η ομοιομορφία στην θερμοκρασία κάθε διαμερίσματος εξαρτάται από την ακρίβεια και την επιτυχία της μελέτης θέρμανσης και την συνολική ποιότητα κατασκευής (κυρίως όσον αφορά στη μόνωση) της οικοδομής.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες πολλά διαμερίσματα σε τέτοιες οικοδομές υπερθερμαίνονται κατά τις ώρες θέρμανσης και οι ένοικοι αναγκάζονται να ανοίξουν τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες (πράγμα που συνεπάγεται μεγάλη σπατάλη ενέργειας), όπως επίσης δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις διαμερισμάτων που δεν θερμαίνονται επαρκώς (κυρίως στον τελευταίο όροφο της οικοδομής).
Εκτός του κόστους λειτουργίας και της ποιότητας θέρμανσης, η κατασκευή της εγκατάστασης θέρμανσης χωρίς αυτονομία, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις των ενοίκων, αφού:
• Οι ένοικοι της οικοδομής θα πρέπει να έρθουν σε συνεννόηση για τις ώρες λειτουργίας της εγκατάστασης, πράγμα το οποίο δεν είναι πάντοτε εύκολο, μιας και οι ανάγκες για θέρμανση κάθε ενοίκου είναι διαφορετικές.
• Η κατανομή δαπανών δεν είναι πάντοτε δίκαιη, ειδικά όταν κάποιοι ένοικοι της οικοδομής έχουν πραγματοποιήσει επεμβάσεις στην εγκατάσταση μέσα στο διαμέρισμα τους (π.χ. εγκατάσταση μπόιλερ σε οικοδομή όπου δεν προβλέπεται η ύπαρξη μπόιλερ, αύξηση του μεγέθους των θερμαντικών σωμάτων μετά από ανακαίνιση, τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα σε οικοδομή με μπόιλερ κ.α.).
• Η αδυναμία πληρωμής των κοινοχρήστων από μερίδα των συνιδιοκτητών δημιουργεί προβλήματα στην είσπραξη των κοινοχρήστων, στον ανεφοδιασμό της οικοδομής με πετρέλαιο κ.λ.π.
ΠΗΓΗ: www.enikonomia.gr
