Επίτιμος δημότης Πύργου ανακηρύχθηκε ο Γ. Τσιρώνης

Επίτιμος δημότης Πύργου ανακηρύχθηκε το Σάββατο 15/7 ο Αν. ΥΠΑΑΤ, Γιάννης Τσιρώνης, για την συνεισφορά του στην διαχείριση των απορριμμάτων του Δήμου

Ομιλία του Αν. ΥΠΑΑΤ κατά την ειδική τελετή: «η πολιτική χωρίς όραμα, δεν έχει στόχους, αλλά και πολιτική χωρίς λύσεις σήμερα, δεν είναι χρήσιμη»

Ο τίτλος του επίτιμου δημότη Πύργου αποδόθηκε στον Αν. Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Γιάννη Τσιρώνη, για την συνεισφορά του στην επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων από την θέση του Αν. Υπουργού Περιβάλλοντος & Ενέργειας, καθώς και στον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Παναγιώτη Κουρουμπλή, σε ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου το Σάββατο 15 Ιουλίου.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε παρουσία του Δημάρχου Πύργου, Γαβρίλη Λιατσή,  του Προέδρου του Δ.Σ, Δημήτρη Μεσσαλά, του επικεφαλής της Διοικητικής Μονάδας της Γεν. Δ/νσης Περιβάλλοντος της Ε.Ε, Γιώργου Κρεμλή, του Αν. Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Δημήτρη Μπαξεβανάκη, του Δημοτικού Συμβουλίου, φορέων και κατοίκων της περιοχής.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Αν. Υπουργού Αγροτικής ανάπτυξης & Τροφίμων

Είναι μεγάλη τιμή για μένα να με ανακηρύσσετε συμπολίτη σας. Είναι τιμή αλλά και συγκίνηση ταυτόχρονα, γιατί ίσως γνωρίζετε ότι η καταγωγή μου είναι από την παλιά Άλβαινα (σημερινή Μίνθη) και σήμερα νιώθω ότι κάποιοι δεσμοί ξαναχτίζονται με τα πατρώα εδάφη.

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για το πώς φτάσαμε στην σημερινή τιμητική εκδήλωση: Ας ξεκινήσουμε από το πρόβλημα: για πολλά χρόνια η πόλη του Πύργου αντιμετώπιζε ένα φρικτό θέαμα, δυσοσμία, και άμεσο κίνδυνο να ξεσπάσουν επιδημίες. Όλη αυτή η κατάσταση αδικούσε την πόλη. Αδικούσε τους πολίτες του Πύργου, μας αδικούσε όλους ως πολίτες.

Έφταιγαν όμως οι πολίτες του Πύργου για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση; Η ειλικρινής, και δυσάρεστη για κάποιους, απάντηση είναι πως όχι!

Δεν διαφέρει σε τίποτα η κοινωνία του Πύργου από την υπόλοιπη Ελλάδα. Η κατάσταση ήταν γνωστή και απλά κάποιοι δεν ήθελαν να την παραδεχτούν: Περισσότερο από το 80% των αστικών αποβλήτων εξακολουθούν και σήμερα να θάβονται, είτε σε χώρους υγειονομικής ταφής, είτε σε παράνομες χωματερές.

Θάβουμε υλικά που η αξία τους είναι περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ και πληρώνουμε περίπου άλλα 200-500 εκατομμύρια για την διαδικασία ταφής.

Δεν είναι όμως μόνο το κόστος: Μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα δισεκατομμύρια θα άξιζαν τα Λιόσια στην Αττική ή τα Κονιδαίικα εάν ήταν όμορφες και αναβαθμισμένες περιοχές αντί να είναι σκουπιδότοποι;

Σε μια χώρα που η γη αξίζει χρυσάφι, πόσες χιλιάδες στρέμματα έχουμε χαραμίσει; Πόσοι άνθρωποι έχουν δει τις περιουσίες τους να καταστρέφονται επειδή στην γειτονιά τους έγινε ΧΥΤΑ;

Η κοινωνία λοιπόν του Πύργου πλήρωσε με μεγάλη ένταση ένα πρόβλημα που περισσότερο ή λιγότερο ταλανίζει και την υπόλοιπη Ελλάδα. Η διαφορά είναι ότι η κοινωνία του Πύργου δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια δεν  δέχθηκε να κουκουλώσει το πρόβλημα: Δηλαδή να στείλει τα σκουπίδια της σε κάποια ρεματιά της Φολοης ή από την πίσω πόρτα σε κάποιον ΧΥΤΥ μιας άλλης πόλης. Οι κάτοικοι του Πύργου τίμησαν τον τίτλο του Πολίτη και διεκδίκησαν λύση βιώσιμη.

Άρα, αν ο Δήμος επέλεξε σήμερα να τιμήσει τον Παναγιώτη Κουρουμπλή κι εμένα με τον Δημότη Πύργου. Η μεγαλύτερη τιμή αξίζει στην ίδια την κοινωνία του Πύργου, που αντιστάθηκε στην εύκολη νέο-ελληνική «μη-λύση»: Να πετάξει το μπαλάκι στην πόρτα του γείτονα. Σε εσάς λοιπόν αξίζουν πρώτα και κύρια, συγχαρητήρια. Η δική σας υπομονή και επιμονή για μια ολοκληρωμένη λύση, ήταν που οδήγησε στην σημερινή όμορφη βραδιά.

Πέρα όμως από το μεγάλο πρόβλημα, ότι εξακολουθούμε και θάβουμε το 80% των αστικών αποβλήτων, ήταν και ένα ακόμα καρκίνωμα της ελληνικής κοινωνίας που εμπόδιζε την εξεύρεση λύσης:

Η γνωστή σε όλες και όλους μας διαπλοκή, που οδήγησε την χώρα μας στη χρεοκοπία και στα πρόθυρα της κοινωνικής κατάρρευσης, έβαζε διαρκή εμπόδια στην ανάπτυξη της οριστικής λύσης που είναι μία και μοναδική σε όλο τον κόσμο: Πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση.

Γιατί πίσω από τον νεωτερικό τίτλο «κυκλική οικονομία» βρίσκεται πολύ απλά η αρχαία σοφία. Η ίδια η φύση δεν «πετά», ανακυκλώνει, το ίδιο έκαναν και οι άνθρωποι τα παλιότερα χρόνια. Είναι πολύ πρόσφατη η καλλιέργεια της νοοτροπίας να πετάμε, να χρησιμοποιούμε πεπερασμένους πόρους σαν να ήταν ανεξάντλητοι.

Κι όλα αυτά δεν είναι τυχαία, οικονομικά συμφέροντα έβλεπαν τα σκουπίδια σαν μία ευκαιρία για να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των πολιτών. Εκεί που στην υπόλοιπη Ευρώπη κερδίζουν χρήματα από τα απορρίμματα, εμείς ως πολίτες πρέπει να χρυσοπληρώσουμε για να τα ξεφορτωθούμε. Τα σκουπίδια στους δρόμους του Πύργου αποτελούσε ουσιαστικά έναν στυγνό εκβιασμό που θα ανάγκαζε τις δημοτικές αρχές σε όλη την Ελλάδα να υπογράψουν χρυσά συμβόλαια για πολλά χρόνια. Άρα σήμερα οφείλουμε να τιμήσουμε και τον ΦΟΣΔΑ Ηλείας, που όχι μόνο δεν κουκούλωσε το πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα δεν βιάστηκε να το λύσει φαραωνικά, φορτώνοντας στους δημότες υπέρογκα οικονομικά βάρη.

Η τρίτη αιτία για να βουνά των σκουπιδιών είναι μία ακόμα ελληνική παθογένεια: Η φεουδαρχική λογική που ταλαιπωρεί την κοινωνία μας: Στην Ελλάδα για δεκαετίες οι πολίτες ήταν θύματα διαρκούς ασυνεννοησίας: Πηγαίναμε στα υπουργεία, μας έλεγαν ότι φταίει ο δήμαρχος. Πηγαίναμε στον δήμαρχο κατηγορούσε τον περιφερειάρχη. Πηγαίναμε στον δασάρχη κατηγορούσε το κτηματολόγιο. Πηγαίναμε στο κτηματολόγιο κατηγορούσε τον Δασάρχη. Και φυσικά το ένα κόμμα κατηγορούσε το άλλο.

Ο λαός μας λέει: Διαίρει και βασίλευε!!! Ποιος όμως βασίλευε και ποιόν συνέφερε αυτή η κατάσταση; Για να είμαστε λοιπόν ειλικρινείς: Δεν θα ήμασταν σήμερα εδώ σε αυτή την ευχάριστη βραδιά, εάν δεν είχαμε σπάσει τα στεγανά, αν δεν είχαμε πρώτα από όλα συμφωνήσει ότι η Αμαλιάδα δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τον Πύργο. Τα συμφέροντα τους είναι κοινά. Οι υπουργοί δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους δημάρχους: για κάθε πρόβλημα που λύνουμε το όφελος είναι κοινό. Και για κάθε πρόβλημα που χρονίζει, ο πολίτης πληρώνει το κόστος και αυτό είναι ανεπίτρεπτο. 

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για όλα  τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε με τις υπηρεσίες, με τα γραφειοκρατικά εμπόδια, αλλά όλα αυτά μπορέσαμε και τα ξεπεράσαμε γιατί δώσαμε τα χέρια και δουλέψαμε μαζί.

Σήμερα λοιπόν για μένα δεν υπάρχουν δύο τιμώμενα πρόσωπα:

Όλη η κοινωνία και οι Πολίτες του Πύργου και της Ηλείας βραβεύονται, για την υπομονή και την επιμονή τους Ο ΦΟΣΔΑ βραβεύεται που δεν υπέκυψε στον εκβιασμό. Και η πολιτεία βραβεύεται στο σύνολο της επειδή σπάσαμε τα φέουδα, δουλέψαμε όλοι μαζί και μοιραστήκαμε τις δυσκολίες και το όραμα.

Ειλικρινά, σε αυτή την δύσκολη πορεία, εγώ δεν νιώθω ότι έκανα κάτι περισσότερο από το καθήκον μου. Το μόνο ίσως που συνεισέφερα είναι οι οικολογικές αξίες,  η γνώση και η πίστη στη δύναμη της άμεσης δημοκρατίας. Αξίες που με έκαναν  να μην κρύβομαι στο γραφείο μου, αλλά να προτιμώ και να εμπιστεύομαι το διάλογο με τους πολίτες, όπως κάναμε στην Τριανταφυλλιά όρθιοι με δεκάδες πολίτες, να συζητάμε  με ένταση, αλλά με αλληλοσεβασμό και δημοκρατικά.

Φίλες και φίλοι ξέρουμε ότι μένουν πολλά ακόμη να γίνουν.

Ίσως να μην εν ήμαστε καν στην αρχή του τέλους. Τολμώ όμως να πω ότι είμαστε στο τέλος της αρχής. Υπάρχει  ωστόσο μία μεγάλη διαφορά. Σε αντίθεση με το παρελθόν τα βήματα που κάνουμε είναι στη κατεύθυνση της οριστικής λύσης.

Και με αυτή την σκέψη θέλω να κλείσω:

Φίλες και φίλοι,

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, ότι το κακό δεν είναι ποτέ αιώνιο. Οι Έλληνες ζούμε σε αυτά τα χώματα για χιλιάδες χρόνια και δεν ήταν πάντα χρόνια εύκολα και ρόδινα. Αλίμονο εάν οι παππούδες μας έλεγαν την φράση που έχει γίνει δυστυχώς της μόδας: «Δεν γίνεται τίποτα». Πράγματι δεν γίνεται τίποτα από μόνο του, δεν γίνεται τίποτα όσο καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση και περιμένουμε από κάποιον υπουργό ή δήμαρχο να εξαφανίσει τα προβλήματα με μαγικό ραβδάκι.

Πολλά όμως μπορούμε να κάνουμε εάν δουλέψουμε όλοι μαζί ακόμα και γι αυτά που μπορεί εμείς  να μη δούμε αποτέλεσμα θα τα  απολαύσουν τα παιδιά μας. Να θυμίσω ότι ο προπάππος μας που φύτεψε έναν πλάτανο στην πλατεία, μπορεί να μη χάρηκε τον ίσκιο του, αλλά είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι έτσι προχωρά η ανθρωπότητα, η ζωή, η κοινωνία μας. Είμαι βέβαιος ότι εάν σε κάθε πρόβλημα μικρό ή μεγάλο πολεμήσουμε με τον ίδιο τρόπο είμαι βέβαιος πως θα βρούμε τις λύσεις που χρειαζόμαστε.

Με τη δύναμη της δικής σας συμμετοχής πετύχαμε αυτή τη μικρή νίκη.

Δέχομαι τη σημερινή διάκριση με ευγνωμοσύνη και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας και με όλους όσους στους δύσκολους καιρούς συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για να μπορούμε να παραδώσουμε ένα καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας.

Σας ευχαριστώ