Το ακατάσχετο της υπομονής

Του Θωμά Χανή για το agrocapital.gr

Μεγάλος ντόρος γίνεται τις τελευταίες ημέρες, περί των αγροτικών επιδοτήσεων. Είναι γεγονός, ότι πιστώθηκαν στους λογαριασμούς των αγροτών, λίγες ημέρες νωρίτερα από το αναμενόμενο, τα χρήματα της πρώτης δόσης της Βασικής Ενίσχυσης. Η διαφορά όμως, σε σχέση με άλλες χρονιές, ήταν διάφορα ευτράπελα που συνέβησαν με την πίστωση των χρημάτων.

Είναι γνωστό, στους κόλπους του αγροτικού κόσμου, ότι κατόπιν αναθεώρησης της ΚΑΠ, που έγινε το 2013, τα χρήματα που θα δίνονται στους παραγωγούς, θα είναι σταδιακά μειούμενα, μέχρι το 2020. Φέτος, τα χρήματα που δόθηκαν ως Βασική Ενίσχυση στους αγρότες, είναι μειωμένα κατά 24 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης, έγινε μιαν ανακατανομή στο τρόπο διάθεσης των χρημάτων. Αυτό εξηγείται με το γεγονός ότι, «μεταφέρθηκαν» χρήματα από το κομμάτι της Βασικής Ενίσχυσης, στις Συνδεδεμένες Ενισχύσεις. Το συνολικό ύψους του ποσού που δόθηκε (Α δόση) καθώς και όσα θα ακολουθήσουν(Β δόση, Πρασίνισμα, και Συνδεδεμένες Ενισχύσεις) ήταν καθορισμένα εξ αρχής. Το σημείο αιφνιδίασης των παραγωγών ήταν στο ακατάσχετο των ποσών, που πιστώθηκαν. Ας ανοίξουμε λίγο ακόμη το κουβάρι, για να γίνει κατανοητό στον απλό πολίτη.

Είναι γνωστό (και νομοθετικά ψηφισμένο) το ακατάσχετο όριο των τραπεζικών λογαριασμών των παραγωγών. Αυτό κυμαίνεται σε ένα συγκεκριμένο ποσό. Σοκ έπαθαν πολλοί αγρότες, μόλις διαπίστωσαν ότι «δεσμεύτηκαν τα περισσότερα από τα χρήματα που τους πιστώθηκαν». Στην ουσία, τα χρήματα αυτά πήγαν προς εξόφληση οφειλών ΕΛΓΑ, είτε προς την εφορία (ειδικά όσοι είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές), καθώς και προς εξυπηρέτηση αναγκών ΑΔΑ (Ανοιχτό Δάνειο Αγροτών ή Καλλιεργητικό Δάνειο). Αλλά το μείζον θέμα, δεν είναι αυτού καθ’ εαυτού στο ακατάσχετο των χρημάτων………αλλά στο ακατάσχετο της υπομονής.

Εκεί δεν υπάρχει όριο. Έφτασε στο μηδέν. Η υπομονή των αγροτών εξαντλήθηκε. Κόποι, μόχθοι μιας χρονιάς, και κυρίως δικά τους χρήματα δεν δίδονται (ή διαμελίζονται προς εξόφληση και ανταπόκριση λοιπών υποχρεώσεων προς το κράτος, αλλά και προς τρίτους). Εν γένει, περιμένοντας και προσπαθώντας να υπομείνουν την κωλυσιεργία του κράτους (αλλά και του όλου συστήματος) περιμένουν με ανυπομονησία, την καταβολή των χρημάτων. Εν μια νυκτί όμως, το ίδιο το κράτος, «εκεί που τους τα δίνει, εκεί και τους τα παίρνει». Πόση υπομονή να σου μείνει μετά από όλο αυτό. Πόση;;;;;; Προφανώς καθόλου. 

Η υπομονή δεν έχει ακατάσχετο όριο (όπως οι τραπεζικοί λογαριασμοί). Ας μπει αυτό καλά στο μυαλό των ιθυνόντων. Η υπομονή τέλειωσε. Μαζί με την υπομονή, και η περίοδος χάριτος. 

Αυτή η «ανήσυχη ησυχία» που επικρατεί στις τάξεις των αγροτών, είναι που πρέπει να «τρομάζει» τους κυβερνώντες, αλλά και να «ενθαρρύνει» και να «συσπειρώνει» σε κοινό μέτωπο τους αγρότες.

Ο αγώνας που έπεται, είναι μια αέναη μάχη στους δύσκολους καιρούς της κρίσης. Τα θεριά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πολλά. Με ελπίδα και όραμα, έχοντας ένα κοινό στόχο, και προπαντός ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, το αποτέλεσμα θα είναι θετικό και προς όφελος των αγροτών.