Του Θωμά Χανή για το agrocaptal.gr
Πέρασε και η φετινή Διεθνής Έκθεση με Αγροτικά Μηχανήματα, και ότι άλλο σχετίζεται με τις καλλιέργειες (η γνωστή σε όλους μας Agrotica). Μιαν έκθεση, αλλιώτικη από πολλές άλλες των προηγουμένων ετών. Περισσότερος ο εκθεσιακός χώρος, ο αριθμός των εκθετών, μα και ο αριθμός αυτών όπου παρευρέθηκαν στο μεγαλύτερο εκθεσιακό αγροτικό γεγονός της χρονιάς στην συμπρωτεύουσα. Μια έκθεση, με άρωμα «Σχεδίων Βελτίωσης»……..Κι εκεί είναι που ξεκινά το πάρτι.
Πολύς ο κόσμος που πήγε για άλλη μια χρονιά, να δει, να θαυμάσει, να ρωτήσει, να μάθει, μα και να κάνει τις αγορές του. Πληθώρα εκθεμάτων, από γεωργικούς ελκυστήρες, μέχρι παρελκόμενα, εταιρίες σπόρων και λιπασμάτων, συσκευαστηρίων, μα και πολλές πολλές ημερίδες, με θέματα περί αγροτικής παραγωγής, αγροτικής ανταγωνιστικότητας, φορολογικά θέματα του κλάδου, και άλλα συναφή. Αλλά δεν σταματά μονάχα εκεί το νόημα και η ουσία της έκθεσης.
Εκτός του να δεις μια νέα τεχνολογία, να θαυμάσεις ένα καινούριο μηχάνημα, να ρωτήσεις για καινούρια σκευάσματα φαρμάκων, ημερίδες ενδιαφέρουσες και πλήρως ενημερωτικές για καίρια θέματα και ζητήματα του κλάδου αυτού, είχε και χαρακτήρα κοινωνικό. Συναναστροφές με άλλους συναδέλφους ομοίους, από διάφορες περιοχές της χώρας. Το «κυρίως πιάτο» έρχεται στο θέμα αγορά/αγορές μηχανημάτων ή ελκυστήρων, σε συνδυασμό με κάποιο/κάποια από τα προγράμματα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Και ναι, θα αναφερθούμε στα περιβόητα και πολυξακουσμένα Σχέδια Βελτίωσης, μα και Προγράμματα Νέων Αγροτών.
Αρκετοί εξ αυτών, όπου ευρίσκοντο σε κάποιο από τα άνωθι προγράμματα, μα και όσοι εξ αυτών έχουν καταθέσει φακέλους, με τα απαραίτητα δικαιολογητικά, περιμένοντας την έγκριση κάποιου προγράμματος, προενέβησαν σε έρευνες, ή σε αγορές ελκυστήρων. Η αντίθεση εφέτος, ήταν ότι ενδεικτικά οι γεωργικοί ελκυστήρες για τις λεγόμενες μεγάλες καλλιέργειες, ήταν όντως «μεγάλοι». Κι εδώ εγείρεται το ερώτημα, αν πραγματικά μια ιπποδύναμη της τάξης των 200 ή των 300 ή και παραπάνω ίππων, είναι τόσο άμεσα αναγκαία για τα δεδομένα της ελληνικής υπαίθρου (αν συμπεριλάβουμε την ιδιάζουσα μορφολογία της χώρας μας, καθώς και τον ιδιαίτερα πολυτεμαχισμένο κλήρο). Στον αντίποδα των μεγάλων ελκυστήρων, ακολουθούν τα παρελκόμενα, εκ των οποίων, διίστανται οι απόψεις. Απόψεις, όπου εγείρονται γύρω από το ερώτημα αν πράγματι με τέτοιες ιπποδυνάμεις μπορούν να υποστηρίξουν επάξια μιαν γεωργική εκμετάλλευση.
Ναι μεν, χρειάζονται και οι καινούριες τεχνολογίες, μα και τα προγράμματα όπου βοηθούν στην ανανέωση του γεωργικού εξοπλισμού, και στην αναβάθμιση αυτού. Αλλά χρειάζεται μια άρτια στήριξη από τον αρωγό του όλου εγχειρήματος (στην συγκεκριμένη περίπτωση, το αρμόδιο Υπουργείο). Δυστυχώς, με την δεινή κατάσταση όπου ευρίσκετο η χώρα μας, μα και με τις συνθήκες που επικρατούν στις τάξεις των αγροτών, είναι δύσκολο μπαίνοντας σ’ ένα πρόγραμμα, να μπορέσεις να πάρεις ολόκληρο γεωργικό στόλο και να γίνει ο μεγαλοαγρότης, ή αυτός που θα έχει λύσει μια και καλή το πρόβλημά του (όπως είθισται η κοινή λογική του νεοέλληνα αγρότη εν έτη 2018-δυστυχώς).
Όλα καλά κι ωραία για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, και στήριξη του αγροτικού τομέα, μα και ανθρώπους με όρεξη και μεράκι, και θέληση, στο να κάνουν κάτι καλύτερο. Αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας. Όλα αυτά, χρειάζονται απόλυτη προσοχή και φειδώ, διότι πρόκειται (καλώς ή κακώς) για μιαν επιχείρηση, με απώτερο στόχο τα κέρδη, και να παραμείνει υγιής και παραγωγική για πολλά χρόνια.
Οι παγίδες είναι πολλές, και δυστυχώς λίγοι γνωρίζουν τον τρόπο να τις αποφεύγουν (μα και που αυτές παρουσιάζονται). Σημασία έχει καθετί που γίνεται να εκτελείται έπειτα από σωστό προγραμματισμό, ώριμη σκέψη, και φυσικά υπό την σκέπη της χρησιμότητας (αν υπάρχει πραγματική ανάγκη να γίνει). Τα επόμενα χρόνια που ακολουθούν, είναι δύσκολα (ειδικά για τον αγροτικό τομέα). Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και μέριμνας αυτός ο παραγωγικός κλάδος της χώρας μας, διότι αποτελεί την «βαριά μας βιομηχανία».