Ο γερασμένος αγροτικός εξοπλισμός

Tου Θωμά Χανή για το agrocapital.gr

Αγροτικός εξοπλισμός. Μια κουβέντα πονεμένη για πολλούς (αν όχι όλους) όσοι ασχολούνται με την αγροτική δραστηριότητα. Είτε αροτραίες καλλιέργειες, είτε δενδρώδεις, είτε κηπευτικά, αμπελώνες, θερμοκηπιακές καλλιέργειες και κάθε λογής καλλιέργεια που λαμβάνει χώρα στην χώρα μας, έχει απαίτηση για χρήση αγροτικού εξοπλισμού (ήτοι, μηχανήματα, τα οποία διευκολύνουν την δουλειά του αγρότη). Μηχανήματα από την κατεργασία, μέχρι την σπορά, την άρδευση και την συγκομιδή της εκάστοτε καλλιέργειας. Όλα τους, πληρωμένα αδρά (πολλές φορές) και στο ακέραιο της αξίας τους από τους χρήστες-αγρότες. Όλα με αίμα και ιδρώτα αγορασμένα. Ωστόσο, η παραφωνία που αντικρούει τα χιλιάδες ευρώ των επενδυμένων αυτών μηχανημάτων, είναι η ηλικία τους.

Μια βόλτα σε χωριά ανά την επικράτεια, από έναν γνώστη του αντικειμένου, αρκεί για να δώσει απαντήσεις και λύσεις σε όσους δικαίως απορούν. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο μέσος όρος ηλικίας των τρακτέρ στην χώρα μας ξεπερνά τα 15 έτη (κυμαίνεται κάπου στα 22 με 25 έτη). Αν τον συγκρίνει κανείς με τον μέσο όρο των τρακτέρ μιας άλλης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σαφώς και θα φανεί μεγαλύτερος. Μπορεί και να είναι ο πιο μεγάλος. Διόλου απίθανο, αφού εν έτη 2018 η αγορά καινούριου τρακτέρ αποτελεί ή θαύμα, ή μεγάλο ρίσκο.

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;;;

Αν δει κάποιος σε βάθος 15ετίας, την καμπύλη διακύμανσης των πωλήσεων καινούριων γεωργικών ελκυστήρων στη χώρα μας, θα παρατηρήσει με σχετική ευκολία και ταχύτητα, ότι συνεχώς φθίνει. Ενδεικτικά οι πωλήσεις μειώθηκαν τόσο, ώστε από πολλούς γίνεται λόγος για πώληση τριψήφιου αριθμού καινούριων ελκυστήρων τα πιο πρόσφατα χρόνια. Κάθε άλλο παρά καλό δεν είναι αυτό.

Σε τι οφείλεται αυτό άραγε;;;;

Εν τάχει, μπορούμε να απαριθμήσουμε μερικούς σημαντικούς λόγους, όπως, μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων, σταδιακή μείωση των κονδυλίων της ΚΑΠ, αύξηση σε ενέργεια (ιδίως σε κόστη που αφορούν σημαντικά αγαθά όπως η αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του αγροτικού ρεύματος), καθώς και το ολοένα και αυξανόμενο κόστος παραγωγής. Συν της άλλης, έρχονται και τα όποια προγράμματα στήριξης και επιδότησης σε ότι αφορά ανανεώσεις εξοπλισμού και αγορά νέου, που κινούνται πλέον με ρυθμούς χελώνας (και φυσικά δυσχεραίνουν την κάθε διαδικασία προς επίτευξη ή απόκτηση οποιουδήποτε νέου μηχανήματος).

Έτσι, η εικόνα που αντικρίζει κάποιος στην επαρχία (και δη στα χωριά) είναι αποκαρδιωτική. Μηχανήματα παλιά, που πολλά εξ αυτών λειτουργούν και με ευρεσιτεχνίες (κοινώς πατέντες), τρακτέρ παλιά έως αρκετά παλιά (δεν αποτελεί περίεργο ότι τρακτέρ που αγοράστηκαν προ 30 και 40 ετών βγάζουν δουλειά που θα έπρεπε να βγάζουν τρακτέρ μέχρι 10 ετών). Αυτό και μόνο καθηλώνει τον Έλληνα παραγωγό να βγει με πιο ανταγωνιστικό ρυθμό στην ευρύτερη αγορά και να μπορέσει να μειώσει τα κόστη παραγωγής (προς όφελος της τσέπης του), μα και η ίδια η ασφάλεια του χειριστή όλων αυτών των μηχανημάτων.

Αυτό που τελικά χρειάζεται ο παραγωγός, είναι η κατάλληλη στήριξη, για να μπορέσει να κάνει το επόμενο βήμα (το οποίο είναι και η ανανέωση και αναβάθμιση του εξοπλισμού του). Δεν αρκεί μονάχα η συνεργατικότητα και η ομαδικότητα. Χρειάζεται κι ένα καλό μηχάνημα στο πλευρό του, που θα μπορεί να κάνει σωστά την δουλειά του (και φυσικά να έχει όφελος και στην καλλιέργεια, μα και στο ίδιο το περιβάλλον, από το οποίο είναι άμεσα εξαρτώμενος).