Σ. Φάμελλος: “Χρειαζόμαστε επειγόντως μια καθολική παγκόσμια συμμαχία για το περιβάλλον και το κλίμα”

Ο Αν. ΥΠΕΝ Σωκράτης Φάμελλος συμμετείχε στην 4η Περιβαλλοντική Συνέλευση του ΟΗΕ (UNEA 4), η οποία διεξάγεται ανά διετία στο Ναϊρόμπι, με κύριο θέμα εφέτος «Καινοτόμες λύσεις για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις και τη βιώσιμη παραγωγή και κατανάλωση».

Ο Σωκράτης Φάμελλος επεσήμανε ότι η οικονομική ανάπτυξη δεν θα πρέπει να θεωρείται εχθρός της οικολογίας και του περιβάλλοντος, καθώς υπάρχουν τρόποι να επιτύχουμε την οικονομική ευημερία με βιώσιμο τρόπο. Επεσήμανε, δε, ότι η σύνδεση της οικονομίας και της απασχόλησης με το περιβάλλον και την οικολογία είναι μονόδρομος.

«Η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η μη αειφόρος διαχείριση των πρώτων υλών δεν είναι πολιτικά ουδέτερη, έχει ισχυρή πολιτική διάσταση, αφού κάποιοι εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους που αποτελούν κοινωνικό αγαθό σε βάρος της κοινωνίας, η οποία καλείται εκ των υστέρων να επωμισθεί το κόστος υποβάθμισής τους. Συνδέεται με την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης και την ανακατανομή του πλούτου σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών», τόνισε ο Αν. ΥΠΕΝ και σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει ακόμα μακρύ δρόμο να διανύσει έως ότου επιτύχει το οικολογικό της αποτύπωμα να είναι εντός των ορίων της φέρουσας ικανότητας του πλανήτη μας.

Επίσης, ο Σωκράτης Φάμελλος αναφέρθηκε στην ανάγκη να στραφούμε προς ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας χαμηλού άνθρακα, με πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση όσον αφορά τον κύκλο ζωής των προϊόντων, που θα βοηθήσει στη δημιουργία νέας εργασίας μέσω της πρόβλεψης υπηρεσιών για την επιδιόρθωση προϊόντων, θα καταργήσει τα εμπόδια όσον αφορά τη χρήση δευτερογενών υλικών, αλλά και θα υποστηρίξει την ενσωμάτωση των ανακυκλώσιμων υλικών, προωθώντας την αποδοτικότητα των πόρων με λιγότερη χρήση χημικών, λιγότερη και καθαρότερη ενέργεια και λιγότερα απόβλητα: «Πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε μια πολιτική απόφαση στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και μια παγκόσμια συμμαχία. Για να αλλάξουμε τον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι».

Ο Αν. ΥΠΕΝ ανέφερε ότι στην Ελλάδα έχουν εκπονηθεί ήδη και αποτελούν μέρος της αναπτυξιακής στρατηγικής της χώρας το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα για το 2030, καθώς και η Εθνική Στρατηγική για την Κυκλική Οικονομία, όπου περιλαμβάνεται ένα λεπτομερές πρόγραμμα δράσης με μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ενέργειες οι οποίες, μεταξύ άλλων, αφορούν:

·        Την αύξηση της ανακύκλωσης, μέσω της υιοθέτησης φιλόδοξων στόχων και τη βελτίωση των κανόνων λειτουργίας των συστημάτων ανακύκλωσης, έτσι ώστε να καλύπτουν το σύνολο του κόστους διαχείρισης των αποβλήτων ορισμένων προϊόντων,

·        Την εφαρμογή της αρχής “πληρώνω όσο πετάω” από τους δήμους,

·        Την εισαγωγή του τέλους κυκλικής οικονομίας για την αποθάρρυνση της υγειονομικής ταφής,

·        Μέτρα για τη μείωση της χρήσης ορισμένων πλαστικών μιας χρήσης,

·        Την απομάκρυνση διοικητικών εμποδίων για τα δευτερογενή υλικά;

·        Την προώθηση της “βιομηχανικής συμβίωσης”.

·        Την ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης,

·        Την προώθηση του βιοαερίου.

Ο Σωκράτης Φάμελλος πρόσθεσε ότι το μείγμα των μέτρων στην Ελλάδα περιλαμβάνει επίσης φορολογικά κίνητρα (π.χ. τέλη κυκλοφορίας ανάλογα με τις εκπομπές CO₂), αλλά και κίνητρα τιμολόγησης (περιβαλλοντικό τέλος για τη χρήση λεπτής πλαστικής σακούλας, που είχε ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της χρήσης της, ενώ ταυτόχρονα απέφερε σημαντικά έσοδα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης σε τοπικό επίπεδο). Επιπλέον, επεσήμανε ότι οι πρακτικές που θα ενσωματώνουν την περιβαλλοντική βιωσιμότητα θα πρέπει να είναι βασικό κριτήριο για τις δημόσιες δαπάνες, αλλά και για την επιλεξιμότητα ιδιωτικών προγραμμάτων από τον τραπεζικό τομέα.

Τέλος, κλείνοντας την παρέμβασή του, ο Αν. ΥΠΕΝ υπογράμμισε ότι η συνεργασία στα περιβαλλοντικά θέματα μπορεί να είναι ο καταλύτης για την ειρήνη και τη σταθερότητα σε περιφερειακό επίπεδο και ως χαρακτηριστικά παραδείγματα στην κατεύθυνση αυτή ανέφερε τις τριμερείς συνεργασίες με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, καθώς επίσης και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, που συνδέουν το περιβάλλον και τον έλεγχο της ρύπανσης με την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη φιλία στην περιοχή της Μεσογείου.