Χαμηλή παραγωγή, μειωμένη ποιότητα και συνεπώς χαμηλή τιμή επιφύλασσε φέτος η συγκυρία για τα Σπαράγγια, τα οποία αν και λίγα, δεν μπορούν να πουληθούν, ειδικά στη Γερμανία, όπου βγήκε τώρα το δικό τους το Σπαράγγι και … στην κυριολεξία έχουν κάνει πέρα το Ελληνικό…
Μιλώντας στην ειδική εκπομπή για τον Πρωτογενή τομέα(κάθε Τρίτη 12:00 με 13:00), ο πρόεδρος της ΕΑΣ Καβάλας, Κώστας Λεπίδας, τόνισε πως και αυτό δυστυχώς το προκαλούμε οι ίδιοι με την ανοργανωσιά μας και τις μοναχικές πορείες μας.
Πιο συγκεκριμένα, απηύθυνε έκκληση για άλλη μια φορά προς όλους τους μικρούς συνεταιρισμούς Σπαραγγοπαραγωγών και τις ομάδες Παραγωγών, να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να προχωρήσουν σε μια Κοινοπραξία Σπαραγγοπαραγών, όπου ΕΝΑΣ για λογαριασμό ΌΛΩΝ, (σ.σ. Μάνατζερ) θα κάνει με ένα ΕΝΙΑΙΟ ΟΝΟΜΑ την διαπραγμάτευση και θα προωθήσει το προϊόν στις αλυσίδες της Ευρωπαϊκής Αγοράς, το διάστημα Μάρτιο-Μάΐο.
Για το προϊόν θα τηρούνται οι απαιτούμενες προδιαγραφές, καθώς η μορφή της συσκευασίας που επιθυμεί να απορροφήσει η κάθε αγορά, λόγου χάρη, σε καλαθάκι, σε διχτάκι, χύμα κ.α.
Φυσικά, το… σύμπλεγμα, Ποιότητα, Ποσότητα, Συνέπεια και Συνέχεια, πληρούται με αυτή την μορφή της Κοινοπραξίας και μάλιστα αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο, εφαρμόστηκε και πέτυχε με το Ακτινίδιο, το οποίο «έχει καταπλήξει τις ευρωπαϊκές αγορές και ανταγωνίζεται μέσα στην Γαλλία το τοπικό Ακτινίδιο», όπως σημείωσε ο κ. Λεπίδας.
Δυστυχώς οι Σπαραγγοπαραγωγοί δεν συναινούν προς το παρόν σε αυτό το μοντέλο της Κοινοπραξίας και ούτε τους παίρνει και κανείς από το χεράκι από την Περιφέρεια, το Δήμο και την Πολιτεία ακόμα να τους οδηγήσει εκεί.
«Όταν λοιπόν δεν δρούμε ενιαία, δυστυχώς θα έχουμε αυτές τις εξελίξεις. ΟΙ Αγρότες είναι για να παράγουν. Εννοείται πως πρέπει να εμπεδώσουν ότι για να προστατευθούν από την άγρια εκμετάλλευση από τους Εμπόρους, θα πρέπει να συγκροτήσουν Συνεργατικά Σχήματα. Ο Έμπορος θα πρέπει να μιλάει με το Συνεταιρισμό!!!και όχι με μεμονωμένους Αγρότες. Ακολουθούν μετά τα στάδια της Μεταποίησης του προϊόντος. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πράγματα πήγαν στραβά με τους Συνεταιρισμούς, καταναλώθηκαν χρήματα, πετάχθηκαν χρήματα για άλλους σκοπούς και όχι για τις απαραίτητες υποδομές που θα έπρεπε από την είσοδό μας και μετά την ΕΟΚ τη δεκαετία του ’80, να γίνονται υποδομές για την στήριξη των Αγροτών. Τι έγινε; Τίποτα. Και μάλιστα είμαστε χωρίς Καλές και Υγιείς Συνεταιριστικές Οργανώσεις, Χωρίς Τράπεζα Αγροτική, για να μπορούμε να πληρώνουμε με δάνεια τους παραγωγούς μας και να μην περιμένουν… Είμαστε άξιοι της μοίρας μας όσο δεν οργανωνόμαστε και δεν ενώνουμε ΔΥΝΑΜΕΙΣ».