6.500 ενεργοί καπνοπαραγωγοί υπάρχουν στο νομό Ροδόπης, οι οποίοι καλλιεργούν περίπου 60.000 στρέμματα. Η ποσότητα καπνού που παράγεται σ’ ένα χρόνο είναι 7-8 εκατ. Κιλά. Σύμφωνα με τον κ. Σινάν Αμέτ, μέλος του Δ.Σ. της Κοινοπραξίας Καπνοπαραγωγών Θράκης η συμβολή του στην οικονομία είναι 35-40 εκατ. Ευρώ. Υπολογίζεται πώς τουλάχιστον 10.000 άτομα ασχολούνται με την καπνοκαλλιέργεια και έμμεσα 20.000 άτομα επωφελούνται οικονομικά από την παραγωγή καπνού.
«Η καπνοπαραγωγή είναι μια καλλιέργεια που συνεχίζει να υπάρχει στο Ν. Ροδόπης από τον 16ο -17ο αιώνα. Η Έχει γίνει η καλλιέργεια που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Ο μέσος όρος στρεμμάτων που αναλογεί στους καπνοκαλλιεργητές της περιοχής είναι μόνο 11 στρέμματα περίπου ανά άτομο. Κι αυτό δείχνει ότι η καπνοκαλλιέργεια δεν έχει εναλλακτικές, επειδή σε μία έκταση των 11 στρεμμάτων, και εφόσον σκεφτούμε ότι τα περισσότερα απ’ αυτά δεν ποτίζονται, δεν υπάρχει δυστυχώς κάποια άλλη καλλιέργεια που μπορεί να κάνει η οικογένεια για να επιβιώσει.» δηλώνει ο κος Σινάν Αμέτ μέλος του Δ.Σ. της Κοινοπραξίας Καπνοπαραγωγών Ροδόπης.
Σύμφωνα με τον έμπειρο καπνοκαλλιεργητή «Η τιμή πώλησης του καπνού ήταν 4,56 ευρώ ανά κιλό το 2015, 5,17 ευρώ το 2016 και 5,17 ευρώ το 2017 και ως αποτέλεσμα ο μέρος όρος της τιμής πώλησης ήταν 4,97 ευρώ. Υπολογίζοντας τα έξοδα του καπνοκαλλιεργητή το κόστος ανέρχεται στα 3,85 ευρώ ανά κιλό καπνού. Αυτό πολύ φανερά δείχνει ότι , μετά από την επίπονη και κοπιαστική εργασία του καπνοκαλλιεργητή το κέρδος του δυστυχώς ανέρχεται μόνο στα 1 ευρώ περίπου ανά κιλό.»
Αν και ένα πολύ σημαντικό προϊόν εξαγωγής εδώ και 20 χρόνια, όπως λέει, η τιμή πώλησης του καπνού στην αγορά δεν έχει αλλάξει και είναι στα 4 με 5 ευρώ το κιλό. Καθώς ο καπνός απαιτεί εντατική εργασία, η ποσότητα καπνού που μπορεί να παράγει ένα άτομο ετησίως είναι περίπου 700 κιλά. «Η εργασία που απαιτείται στην καλλιέργεια ενός (1) στρέμματος καπνού είναι περίπου 400 ώρες. Αυτές οι ώρες αντιστοιχούν με την εργασία σε 40 στρέμματα παραγωγής σιταριού.» Αναφερόμενος στα προβλήματα τόνισε πως από το 2010 και μετά, οι πριμοδοτήσεις μειώθηκαν κατά περίπου 50%, ενώ οι παραγωγοί καπνού στην περιοχή υπέστη συνολική ζημιά ύψους 15-20 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια έσοδα. «Αυτό το γεγονός αποτέλεσε σημαντικό οικονομικό πλήγμα για την περιοχή και την τοπική κοινωνία. Δεν υποβλήθηκε καμία εναλλακτική λύση για τις περικοπές αυτών των ενισχύσεων.»
Την δουλειά των καπνοκαλλιεργητών την δυσκολεύει ακόμη περισσότερο, όπως λέει, το γεγονός ότι η δυνατότητα άρδευσης στις περιοχές παραγωγής καπνού είναι πολύ περιορισμένη. «Μόνο το 30% των εκτάσεων μπορεί να αρδευτεί. Όσον αφορά το κόστος της άρδευσης είναι πολύ υψηλό, επειδή η άρδευση γίνεται με κατανάλωση καυσίμου.» Σύμφωνα τέλος με τον κο Σινάν Αμέτ λόγω των απωλειών που βιώνει η παραγωγή του καπνού και εξαιτίας τη μη στήριξης της επικρατεί ένα κύμα μετανάστευσης από την περιοχή, νέοι εγκαταλείπουν την καλλιέργεια, μαζί και τους οικισμούς τους, γι αυτό το λόγο αναγκαία κρίνεται η στήριξη της.