Παραβιασμένο είναι με το καλημέρα το -με πολλά ερωτηματικά για τους όρους και τη σκοπιμότητά του- ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης των δύο εργοστασίων.
Η «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει το ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των τραπεζών, της διοίκησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και της Royal Sugar ΑΒΕΕ του Χρήστου Καραθανάση, που υπεγράφη τον Νοέμβριο 2019 με τυμπανοκρουσίες του υπουργού Ανάπτυξης Αδώνιδος Γεωργιάδη ● Οι όροι του εγγράφου παραβιάστηκαν εξ αρχής, οι τευτλοπαραγωγοί «κρεμάστηκαν» και οι πληροφορίες θέλουν την κυβέρνηση να εξωθεί τη διοίκηση της ΕΒΖ να εκχωρήσει το brand name στον ίδιο επιχειρηματία.
Παραβιασμένο είναι με το καλημέρα το -με πολλά ερωτηματικά για τους όρους και τη σκοπιμότητά του- ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης των δύο εργοστασίων (Πλατύ, Σέρρες) της υπό εξυγίανση Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), που υπεγράφη στις 5 Νοεμβρίου 2019 από τη διοίκηση της ΕΒΖ, τη Συνεταιριστική Τράπεζα Κεντρικής Μακεδονίας και την Τράπεζα Πειραιώς «υπό την ιδιότητα του επενδυτή» (;) και το οποίο υποτίθεται ότι θα έσωζε την ΕΒΖ και την τευτλοκαλλιέργεια στη χώρα.
Η «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει σήμερα το επίμαχο μισθωτήριο (δημοσιεύεται ολόκληρο στην ηλεκτρονική μας έκδοση) με σχολιασμό των κύριων σημείων του κυρίως σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις για τη σοδειά του 2019 και την παράδοση εν λευκώ ουσιαστικά των εγκαταστάσεων στον υπομισθωτή, την εταιρεία Royal Sugar ΑΒΕΕ του Χρήστου Καραθανάση.
Με δεδομένο ότι ήδη υπάρχουν δημοσιευμένες καταγγελίες για τα συμβαίνοντα στο εργοστάσιο Πλατέος, μια πληροφορία της τελευταίας στιγμής θέτει νέα ζητήματα και αναμένεται να σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, καθώς μετά το ενοικιαστήριο στα δυο εργοστάσια υπάρχει κυβερνητική πρόθεση να σπρώξει τη διοίκηση της εταιρείας στην υπογραφή εκχώρησης ή μερικής ενοικίασης ακόμη και του brand name της ΕΒΖ στον ίδιο επιχειρηματία, τη στιγμή που συσκευασίες της ΕΒΖ κυκλοφορούν σε σουπερμάρκετ -από ποιον;- με εισαγόμενη ζάχαρη!
Οι επίμαχοι όροι
Στο κεφάλαιο «Εισαγωγή - Ειδικοί όροι της παρούσας» αναφέρεται ότι η συμφωνία ενοικίασης υπήρξε «υπό την αίρεση της επικύρωσης της συμφωνίας από το αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης της μεταβίβασης της επιχείρησης (Εκμισθώτριας) σε εταιρείες ειδικού σκοπού συμφερόντων του Επενδυτή. Μεταξύ των προς μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων της Εκμισθώτριας προς τον Επενδυτή, δυνάμει της ως άνω συμφωνίας, είναι και το παρόν Μίσθιο-Εργοστάσιο Πλατέος και Σερρών. Η, δυνάμει της ως άνω συμφωνίας εξυγίανσης-μεταβίβασης επιχείρησης, αίτηση συζητήθηκε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κατά τη δικάσιμο της 22ας Ιουλίου 2019 και αναμένεται απόφαση επί αυτής».
Περίεργο μεν, αλλά μοιάζει να προκαταβάλλεται η απόφαση του δικαστηρίου υπέρ της συμφωνίας, οπότε οι φορείς που έχουν προσφύγει κατά αυτής διεκδικώντας χρήματα από την ΕΒΖ (ελληνικό δημόσιο, ασφαλιστικοί φορείς, ΔΕΠΑ, ΤΟΕΒ, απολυθέντες εργαζόμενοι) θα δεχτούν πενιχρές αποζημιώσεις για να μεταβιβαστεί ελεύθερη βαρών και προσωπικού η ΕΒΖ (οικόπεδα, εξοπλισμός, εργοστάσια στη Σερβία) στην Τράπεζα Πειραιώς, η οποία και δύναται να τα ρευστοποιήσει.
Νομικοί που ρωτήθηκαν λένε στην «Εφ.Συν.» πως είναι να απορεί κανείς ποιος λογικός άνθρωπος θα δεχόταν ότι αποτελεί διάσωση ο τεμαχισμός μιας μεγάλης εταιρείας και η εκδίωξη όλου του έμπειρου προσωπικού της.
Περαιτέρω, το ενδεχόμενο έστω απόρριψης του αιτήματος για υπαγωγή στο άρθρο 106 δ σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε αγοραστής ή μισθωτής θα φορτωθεί και τα χρέη της ΕΒΖ (160-180 εκατομμύρια) ή, διαφορετικά, η εταιρεία θα πάει σε κανονική διαδικασία πτώχευσης όπου προβλέπονται η σειρά προτεραιότητας και τα ποσοστά αποζημίωσης όλων των πιστωτών - και η Πειραιώς θα πάρει ελάχιστα. Η δικαστική απόφαση αναμενόταν από τον Οκτώβριο του 2019, αλλά φτάσαμε Φεβρουάριο 2020 και «καπνός δεν έχει βγει». Νομικοί κύκλοι αναρωτιούνται επίσης πώς η Πειραιώς εμφανίζεται στο συμφωνητικό ενοικίασης, αφού είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της ΕΒΖ και μέχρι να βγει η απόφαση η ΕΒΖ είναι σε καθεστώς προστασίας από… τους πιστωτές.
Λίγο παρακάτω το συμφωνητικό αναφέρει ότι «…άπαντα τα εδώ συμβαλλόμενα μέρη συνομολογούν και συναποδέχονται ότι, σε περίπτωση επικύρωσης της ως άνω συμφωνίας εξυγίανσης-μεταβίβασης από το αρμόδιο δικαστήριο, η παρούσα μισθωτική σύμβαση θα συνεχίσει να ισχύει, άνευ άλλου τινός, μεταξύ της Μισθώτριας και του νέου φορέα, ήτοι είτε του Επενδυτή, ως νέου κυρίου του ακινήτου, ή Εταιρείας Ειδικού Σκοπού συμφερόντων του Επενδυτή». Μόνο που υποτίθεται ότι η Πειραιώς είχε έτοιμο business plan για επαναφορά της ΕΒΖ σε κερδοφορία, πράγμα που θα της επέτρεπε με «κούρεμα» στους πιστωτές να επιστρέψει στην κερδοφορία. Τώρα όλο το σχέδιο έχει αντικατασταθεί με ενοικίαση δυο εργοστασίων για 28 μήνες έναντι 490 χιλιάδων ευρώ…
Μπορεί το μισθωτήριο να αναφέρει ότι «πριν την υπογραφή του παρόντος, η εκμισθώτρια παρέδωσε στη Μισθώτρια όλα τα παραρτήματα και τις άδειες σχετικά με το μίσθιο και τη λειτουργία του, προκειμένου η μισθώτρια να αντιπαραβάλει αυτά με τα ήδη υπάρχοντα ακίνητα και λοιπό εν γένει εξοπλισμό εντός 10 ημερών από την υπογραφή της παρούσας μίσθωσης και να πιστοποιήσει τα ως άνω παραρτήματα», ωστόσο αυτό δεν τηρήθηκε αφού η μισθώτρια έστειλε αρχικά ένα άτομο να παραλάβει, αλλά όταν διαπίστωσε ότι η διαδικασία απαιτούσε εργασία πολλών ατόμων επί τετράμηνο, έφυγε και επανήλθε μετά από 28 μέρες.
Κι όμως, από τις 8/11/2019 παραδόθηκαν τα κλειδιά από όλους τους χώρους του εργοστασίου, η μισθώτρια εισήλθε στο συσκευαστήριο και με υλικά συσκευασίας του παραρτήματος και ιδιοκτησίας της εκμισθώτριας συσκεύαζε ζάχαρη προέλευσης από άλλες χώρες και τη διέθεσε κιόλας στην αγορά με το brand name της ΕΒΖ επί του οποίου δεν έχει κανένα δικαίωμα.
Μπορεί επίσης το μισθωτήριο να λέει ότι «η Εκμισθώτρια και η Μισθώτρια θα συντάξουν και θα υπογράψουν πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής για την παράδοση των Μισθίων, η υπογραφή των οποίων θα αποτελέσει την απόδειξη παράδοσης του μισθίου και του εξοπλισμού στην πραγματική τους κατάσταση, αντιπαραβάλλοντας όσα περιγράφονται στα Παραρτήματα», αλλά αυτό δεν τηρήθηκε και αντικαταστάθηκε από ένα πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής… «με επιφύλαξη»(!!!) μετά από σύσκεψη 17.12.2020 στο γραφείο του Αδώνιδος Γεωργιάδη (δηλαδή τα εργοστάσια παραδόθηκαν εν λευκώ, και δεν τινάζονται άραγε στον αέρα και όλες οι προβλέψεις του μισθωτηρίου για τον χρόνο αποχώρησης του μισθωτή;).
Στο έλεος του ενοικιαστή
Το τι συνέβη, πώς ανατέθηκε το έργο καταγραφής σε ιδιωτική εταιρεία, πώς αυτή δήλωσε αδυναμία, πώς επανεμφανίστηκε (εκπροσωπώντας ποιον;) μισθώνοντας υπαλλήλους της ΕΒΖ, πώς απαγορεύτηκε η είσοδος σε άλλους υπαλλήλους της ΕΒΖ, είναι υπόθεση ειδικού ρεπορτάζ. Αληθεύει, άραγε, και ποιος θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει ότι στις αποθήκες του εργοστασίου στο Πλατύ υπήρχαν εμπορεύματα 3 εκατομμυρίων ευρώ;
Όσο για το επίμαχο θέμα των ημερών, τι συμβαίνει δηλαδή στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου στο Πλατύ, αν απομακρύνονται και για ποιον σκοπό μηχανήματα και άλλα αντικείμενα, η σύμβαση ορίζει πως «κατά τη διάρκεια της μίσθωσης δεν επιτρέπεται στην Μισθώτρια παρά μόνον μετά από έγγραφη γνωστοποίηση προς την Εκμισθώτρια ή στο νέο φορέα και αντίστοιχα έγγραφη συναίνεση αυτής ή του νέου φορέα να προβαίνει σε οποιαδήποτε οικοδόμηση, κατασκευή, ανέγερση, έστω και αναγκαία ή τροποποίηση, παρά μόνο σε διαρρύθμιση του χώρου του Μισθίου βασισμένη στις ανάγκες της». Υπάρχει άραγε έγγραφη συναίνεση της διοίκησης για μεταφορά εξοπλισμού ή και σπόρου τεύτλων και ποιας αξίας;
Το μεγάλο ερώτημα που έθεταν οι τευτλοπαραγωγοί εξαρχής ήταν αν ο κ. Καραθανάσης ήταν υποχρεωμένος να αγοράσει τη σοδειά του 2019. Πέρα λοιπόν από τους «θρύλους» και τα μισόλογα, το ενοικιαστήριο σαφώς ορίζει ότι «το Μίσθιο θα χρησιμοποιηθεί από την Μισθώτρια για τον σκοπό της παραγωγής, τυποποίησης και αποθήκευσης ζάχαρης από ελληνικά τεύτλα που θα καλλιεργηθούν κατά τη διάρκεια της καμπάνιας των ετών 2020 και 2021 και την εξυπηρέτηση οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας της Μισθώτριας, που σχετίζεται με τα τεύτλα, τη ζάχαρη (ακόμα και ραφινάρισμα ακατέργαστης ζάχαρης) και υποπροϊόντα παραγωγής.
»Εντός 20 ημερών από την υπογραφή της παρούσης μίσθωσης η μισθώτρια ή η υπομισθώτρια θα συνάψει συμβόλαια αγοράς για την απορρόφηση της παραγωγής του τρέχοντος έτους (δηλαδή του 2019), από όποιους παραγωγούς (τευτλοπαραγωγούς) επιθυμούν να πράξουν τούτο».
Είναι γνωστό πλέον ότι το τελευταίο μέρος δεν τηρήθηκε. Δεν υπογράφηκαν συμβόλαια εντός 20 ημερών και τα τεύτλα της προηγούμενης χρονιάς έμειναν στα χωράφια, ενώ οι αγρότες «αποζημιώθηκαν» με τη συνδεδεμένη υποστήριξη.
Σφοδρές αντιδράσεις
Όσο για την τρέχουσα χρονιά, ήδη με την ανακοίνωση του τιμολογίου από τον κ. Καραθανάση υπάρχουν σφοδρές αντιδράσεις στην Ημαθία και το Πλατύ δεν θα λειτουργήσει, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των αγροτών που θα προστρέξουν στις Σέρρες. Πρόχειροι υπολογισμοί για το κόστος της σοδειάς του 2019 (18.000 στρέμματα, 6 τόνοι ανά στρέμμα και 35 ευρώ/τόνο) είναι περί τα 3,7 εκατομμύρια ευρώ - εννοείται ότι ο μισθωτής δεν τα κατέβαλε. Πλήθος ερωτημάτων επίσης προκύπτουν σε ό,τι αφορά τους σπόρους τεύτλων, τα υλικά συσκευασίας και την πιθανή χρήση τους από τον ενοικιαστή, αφού η συνολική τιμή τους αποτιμάται περίπου σε 300.000 ευρώ.
Παρεμπιπτόντως, τέλος, από το μισθωτήριο πληροφορούμαστε ότι στο «κτίριο υπ’ αριθ. 2 αποθήκη των εκμισθούμενων εγκαταστάσεων Σερρών υπάρχει ποσότητα περίπου 133,15 τόνων καστανής ζάχαρης»! Πληροφορίες θέλουν η ποσότητα αυτή να έχει αγοραστεί το 2016 από τον… κ. Καραθανάση και αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές πράξεις αποτυχημένου σχεδιασμού των διοικήσεων της ΕΒΖ, αφού, αντί να αξιοποιηθεί σήμερα, πληροφορίες θέλουν αυτή την τεράστια ποσότητα να… έχει πετρώσει.
πηγή:www.efsyn.gr