Η «πράσινη ανάκαμψη» της Ευρώπης θα βασίζεται στη βιομηχανική ηγεσία στην παραγωγή υπολογιστών, μπαταριών, ηλεκτρικών οχημάτων και ανεμογεννητριών, γράφει η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen αποκάλυψε ένα τολμηρό και φιλόδοξο μέσο ανάκτησης 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για να βοηθήσει την ΕΕ να ανακάμψει από την πανδημία COVID-19 και να ενισχύσει την ανθεκτικότητά της.
Η ανοιχτή στρατηγική αυτονομία πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της αντίδρασης της ΕΕ στην κρίση. Η διασφάλιση της στρατηγικής αυτονομίας της «Επόμενης Γενιάς ΕΕ» για τις βασικές της πρώτες ύλες θα σήμαινε ότι θα συνεχίσουμε τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης, που ορίζονται από τον Robert Schuman πριν από 70 χρόνια.
Η Διακήρυξη Schuman του 1950 ένωσε τους Ευρωπαίους γύρω από την ανάγκη διαχείρισης κρίσιμων πόρων όπως ο χάλυβας και ο άνθρακας, τότε οι δύο ατμομηχανές της οικονομίας. Σήμερα η πανδημία COVID-19 μας ανάγκασε να σταματήσουμε και να επανεκτιμήσουμε τις διασυνδέσεις στην παγκόσμια οικονομία. Το μάθημα είναι ότι η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης για τις πρώτες ύλες πρέπει και πάλι να φέρει στο προσκήνιο.
Η διακοπή της COVID-19 στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού αποκάλυψε την προβληματική εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τρίτες χώρες από τα ενεργά φαρμακευτικά συστατικά και τα ιατρικά εφόδια της. Κοιτώντας μπροστά, πρέπει να ανησυχούμε εξίσου ότι οι πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για την Πράσινη Συμφωνία και την ψηφιακή μετάβαση προέρχονται κυρίως από άλλες περιοχές. Ο άνθρακας δεν αποτελεί πλέον μέρος του οικονομικού μέλλοντος της Ευρώπης, αλλά ο χάλυβας και άλλα βασικά μέταλλα είναι πιο κρίσιμα από ποτέ.
Η «πράσινη ανάκαμψη» της Ευρώπης θα βασίζεται στη βιομηχανική ηγεσία στην παραγωγή υπολογιστών, μπαταριών, ηλεκτρικών οχημάτων και ανεμογεννητριών. Αλλά εξαρτάμε ολοένα και περισσότερο από την Κίνα και άλλες περιοχές για την προμήθεια μετάλλων και ορυκτών που απαιτούνται από αυτές τις τεχνολογίες σε υψηλότερους όγκους - από κρίσιμες πρώτες ύλες (κοβάλτιο, λίθιο, σπάνιες γαίες) σε εκείνες όπου η Ευρώπη έχει μια βιώσιμη βιομηχανική βάση (αλουμίνιο, χαλκός, νικέλιο).
Όλα αυτά τα υλικά και οι αλυσίδες εφοδιασμού τους θεωρούνται από καιρό ως στρατηγικά από το Πεκίνο και περιλαμβάνονται σε εκτεταμένες βιομηχανικές στρατηγικές. Αυτό σήμαινε μαζικές επιδοτήσεις για τομείς όπως ο χάλυβας και το αλουμίνιο, και περιορισμοί στις εξαγωγές σπάνιων γαιών και άλλων κρίσιμων στοιχείων, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονται σε εγχώριες βιομηχανίες.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις