Απαιτούνται σημαντικές, εκτεταμένες μεταβάσεις αειφορίας για να παρέχουν στον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό θρεπτικά, ασφαλή, υγιή, προσιτά και βιώσιμα τρόφιμα
Για να επιτύχουμε μεταβάσεις μεγάλης κλίμακας αειφορίας, χρειαζόμαστε συντονισμένη δράση βασισμένη σε αδιαμφισβήτητες επιστημονικές πληροφορίες - που διαδίδονται μέσω μιας αξιόπιστης πλατφόρμας που ενημερώνει τη λήψη αποφάσεων από την κυβέρνηση.
Η Σύνοδος Κορυφής για τα Συστήματα Τροφίμων του 2021 παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να οδηγήσει την παγκόσμια δράση για να καταστήσει τα συστήματα τροφίμων χωρίς αποκλεισμούς, προσαρμοσμένα στο κλίμα, ανθεκτικά και υποστηρικτικά της βιώσιμης ειρήνης.Πρέπει να κάνουμε εκτεταμένες αλλαγές για να διασφαλίσουμε την επαρκή διαθεσιμότητα θρεπτικών, ασφαλών, προσιτών και βιώσιμων παραγόμενων τροφίμων για τον αυξανόμενο πληθυσμό του κόσμου.
Οι περισσότεροι επισφαλείς άνθρωποι ζουν σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από αστάθεια και σοβαρή φτώχεια. Πρέπει να βρεθούν νέοι τρόποι για την αύξηση της παραγωγικότητας της γης και του νερού, μειώνοντας παράλληλα τις εκπομπές και ανακόπτοντας την καταστροφή των οικοτόπων και των τρόπων ζωής. Είναι επιτακτική ανάγκη οι πολλαπλές μεταβάσεις που απαιτούνται να είναι προσαρμοσμένες και να βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία.
Η παραγωγή τροφίμων και γεωργικών προϊόντων είναι εξαιρετικά διαφορετική, με πολλά διαφορετικά προϊόντα και τεχνολογίες, ανάλογα με τις οικολογικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη. Σύμφωνα με το HLPE, υπάρχουν επίσης πέντε κύριες ομάδες αλληλεπιδρώντων παραγόντων που μπορεί να λειτουργήσουν ως εμπόδιο στην καινοτομία σε αυτόν τον τομέα: διακυβέρνηση, οικονομική, γνώση, κοινωνική και πολιτιστική και πόροι.
Συστήματα τροφίμων: Από την έννοια στην πολιτική
Τα συστήματα σκέψης έχουν αποκτήσει εξέχουσα θέση στον τομέα της γεωργίας και των τροφίμων τα τελευταία χρόνια, τροφοδοτώντας συζητήσεις μεταξύ των μελετητών και των υπευθύνων χάραξης πολιτικής σχετικά με τη μη βιωσιμότητα των σύγχρονων συστημάτων τροφίμων. Οι Béné et al ορίζουν τέσσερα διαφορετικά σύνολα αφηγήσεων σχετικά με την αποτυχία του συστήματος τροφίμων:
- Αδυναμία του συστήματος να τροφοδοτήσει τον μελλοντικό παγκόσμιο πληθυσμό.
- Αδυναμία του συστήματος να προσφέρει μια υγιεινή διατροφή.
- Αδυναμία του συστήματος να παράγει ίσα και δίκαια οφέλη.
- Μη αειφορία του συστήματος και οι επιπτώσεις του στο περιβάλλον.
Επειδή το φαγητό είναι αναπόσπαστο μέρος των πολιτισμών και συνδέεται τόσο στενά με την παράδοση, τις αξίες και τα συναισθήματα, οι λύσεις για τις αποτυχίες του συστήματος τροφίμων υπόκεινται σε έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Υπάρχουν πολωμένες απόψεις για θέματα όπως λιπάσματα, γενετική τροποποίηση, καλή μεταχείριση των ζώων και ούτω καθεξής. Υπάρχει επίσης σύγχυση και αβεβαιότητα σχετικά με γεγονότα, όπως, πόση γεωργία και τρόφιμα μπορούν να συμβάλουν στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, τον μετριασμό του κλίματος (δέσμευση άνθρακα) και την προσαρμογή. Επιπλέον, η εμπιστοσύνη του κοινού σε επιστημονικές λύσεις φαίνεται να μειώνεται.
Σε εθνικό επίπεδο, αυτή η πολυπλοκότητα, η σύγχυση και η πόλωση συχνά οδηγούν σε αδιέξοδο πολιτικής και στρεβλωμένο θεσμικό τοπίο. καμία χώρα δεν έχει αναπτύξει μια ολοκληρωμένη πολιτική για τη γεωργία και τα τρόφιμα. Ταυτόχρονα, καμία χώρα δεν μπορεί να περιμένει να λάβει εθνικά μέτρα πολιτικής μεμονωμένα, επειδή οι εισαγωγές και οι εξαγωγές, οι εκπομπές και η τεχνολογία επηρεάζουν πάντοτε και άλλες χώρες.
Η γεωργία δεν αφορά μόνο τα τρόφιμα, αλλά και άλλα δημόσια αγαθά όπως η διαχείριση φυσικών πόρων, η αλλαγή του κλίματος, τα εμπορικά καθεστώτα, ο ανταγωνισμός για άμεσες ξένες επενδύσεις, η διεθνής έρευνα και καινοτομία, η δημόσια υγεία και η ασφάλεια και σταθερότητα των τροφίμων. Η επίτευξη του SDG2 πρέπει να συμβαδίζει με την επίτευξη άλλων SDG και συνεπώς απαιτεί νέα σκέψη για τη διακυβέρνηση της γεωργίας και των συστημάτων τροφίμων.
Με αυτό το πνεύμα, απαιτείται μια ευρύτερη, σε ολόκληρο το σύστημα εταιρική σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και τον ακαδημαϊκό χώρο. Μια κοινή κατανόηση του πού βρισκόμαστε και πρέπει να πάμε με το παγκόσμιο σύστημα τροφίμων μας, ποιες τεχνολογίες και πολιτικές είναι διαθέσιμες και ένας βαθμός συμφωνίας για συντονισμένη δράση είναι απαραίτητος. Αυτά θα δημιουργήσουν ίσους όρους ανταγωνισμού για λύσεις που είναι πραγματικά καλύτερες στην κατηγορία και μπορούν να κοινοποιηθούν προς όφελος όλων.
Για να φτάσετε εκεί, μια πραγματικά πολυμερή προσέγγιση είναι ζωτικής σημασίας. Ο ιδιωτικός τομέας, συμπεριλαμβανομένων των αγροτών, διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στη (ανα) διαμόρφωση συστημάτων τροφίμων. Οι ρόλοι και οι σχέσεις έναντι των υφιστάμενων θεσμικών ρυθμίσεων, όπως η Επιτροπή Παγκόσμιας Επισιτιστικής Ασφάλειας (CFS), οι επιστημονικοί φορείς των Συμβάσεων του Ρίο και το σύστημα CGIAR, πρέπει να επεξεργαστούν. Δίπλα σε χώρες μέλη και διεθνείς οργανισμούς, θα πρέπει να συμμετέχουν εθνικοί δημόσιοι οργανισμοί και οργανισμοί του ιδιωτικού τομέα που εκπροσωπούν βιομηχανίες, ιδρύματα και ΜΚΟ.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις