Πολιτική «αφωνία» κτηνοτρόφων … με πρόστιμα

Διαβάζουμε στο Athens Voice (τεύχος 762/19-25 Νοε 2020, σελ 22, της Κατερίνας Καμπόσου) «Οι βοσκοί των Αθηνών. Τα αδέλφια από το Μενίδι. Η Μάγδα και ο Γιάννης Κοντογιάννης είναι δύο αδέλφια 4^ης γενιάς κτηνοτρόφων. Το σπίτι τους είναι δίπλα στον στάβλο τους στο Μενίδι. Μας δέχθηκαν την ώρα του αρμέγματος και με το φρέσκο γάλα που έβγαλαν, μας έφτιαξαν πρωινό. Σύμφωνα με την Μάγδα, οι κτηνοτρόφοι της Αθήνας, τις τελευταίες δεκαετίες βιώνουν ένα είδος εκτοπισμού της κοινωνίας, γι’ αυτό και οργανώθηκαν προκειμένου να προστατέψουν τον πολιτισμό τους.

Είμαστε 365 μέρες τον χρόνο στο  μαντρί, που είναι μπροστά στο σπίτι. Θέλαμε να είναι μαζί γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε κοντά στην εκτροφή μας, να έχουμε τον νου μας σε περίπτωση που συμβεί κάτι στα ζωντανά μας. Χριστούγεννα, Πάσχα τα γιορτάζουμε μέσα στον στάβλο. Έρχονται οι φίλοι μας εδώ, τρώμε και πίνουμε.

Ξυπνάμε στις 5.00 το πρωί. Το καλοκαίρια νωρίτερα για να προλάβουμε τον ήλιο και τη ζέστη. Κάνουμε τον έλεγχο στα ζώα, και μετά σειρά έχει το τάισμα, το άρμεγμα και η βοσκή. Το αγαπημένο μου σε όλο αυτό είναι η γέννα, να βλέπεις την ζωή να έρχεται. Το χειρότερο είναι η ασθένεια ενός ζώου, η αναμονή και η ψυχική ταλαιπωρία που μας δημιουργεί. Μετά είναι ο καιρός. Φαντάσου τώρα βαριές καθημερινές κτηνοτροφικές εργασίες μέσα στη βαρυχειμωνιά και την παγωνιά».

Γράφει και πολλά ακόμα. Και είναι πολύ λίγα. Η καθημερινότητα του κτηνοτρόφου είναι πολύ δεσμευτική με τα ζωντανά να έχουν απαιτήσεις άμεσα εκτελεστές, 365 μέρες τον χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα …

Και κάποια στιγμή (δυστυχώς μόνο στιγμές …) έχεις την ανάγκη να ξαποστάσεις για λίγο, για μερικές στιγμές, όχι ώρες. Και όσο καλά και να έχεις εκπαιδευμένα τα ζωντανά σου, πάντα υπάρχει η κακή στιγμή. Η στιγμή να γίνει κάποια ζημιά. Ζημιά σύμφωνα με τις αντιλήψεις της ιδιωτικής οικονομικής …

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον (φυσικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, τεχνολογικό κλπ) κάποιοι, ανοήτως φερόμενοι, προωθούν νομοθετικές ρυθμίσεις ερήμην των κτηνοτρόφων, εις βάρος των κτηνοτρόφων, χωρίς να έχουν έστω την στοιχειώδη ευγένεια (ΔΕΝ μιλάμε για συμμετοχική δημοκρατία, ή έστω κάποια μορφής δημοκρατία, αλλά για έναν ακατονόμαστο αυταρχισμό …), να ενημερώσουν τους άμεσα πλητόμενους πολίτες.

Θα έπρεπε να ενημερώσουν οι νομοθετούντες τους αφορώντες-θιγόμενους πολίτες, σύμφωνα με τους χρόνους και τις δυνατότητες ενημέρωσης και κατανόησης που έχουν οι πολίτες. Δεν αρκούν οι υπηρεσιακές εισηγήσεις και οι επιστημονικές θέσεις, και οι χρόνοι των εργαζόμενων σε κλιματιζόμενα γραφεία αστών, για να ρυθμίζονται νομοθετικά και αυταρχικά συμπεριφορές των πολιτών-επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αν η επιχειρηματική τους δράση συμπίπτει με τον τρόπο ζωής τους. Μοιάζει σαν να εκφράζεται μιας περίεργης μορφής κοινωνικός ρατσισμός εις βάρος των επαγγελματιών κτηνοτρόφων και της κτηνοτροφικής παραγωγής.

Με έκπληξη ακούσαμε την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας, διατάξεις για το Ταμείο Προνοίας Απασχολουμένων στα Σώματα Ασφαλείας και λοιπές διατάξεις» στην Επιτροπή της Βουλής, στις 4/12/2020. Αναζητήσαμε κτηνοτρόφους για να πληροφορηθούμε τις απόψεις τους και διαπιστώσαμε ότι δεν ήξεραν. Ακόμα και Σύνδεσμοι Κτηνοτρόφων και Κτηνοτροφίας δεν είχαν επαρκή πληροφόρηση (για την ακρίβεια πλήρη άγνοια).

Ειδικότερα απορήσαμε με πρόβλεψη διάταξης του άρθρου 38 «Επιβολή διοικητικού προστίμου σε ιδιοκτήτη ζώου που προκάλεσε αγροτικές φθορές», όπου με μια πρώτη ανάγνωση μοιάζει να προσπαθεί να υποκατασταθεί ο φυσικός δικαστής από έναν διοικητικό αυτοματισμό που πιθανόν να οδηγήσει σε ενδυνάμωση κάποιου αυταρχισμού της εξουσίας, ο οποίος μέχρι σήμερα εκτρέφει ανορθόδοξες καταστάσεις.

Θεωρούμε πρωτοφανές μια πιθανή αντιδικία μεταξύ πολιτών να οδηγεί όχι στον φυσικό κριτή των διαφορών πολιτών, αλλά σε εξοντωτικές διοικητικές ποινές, μονομερώς εις βάρος των κτηνοτρόφων. Ακόμα και σε εμφανή περιστατικά ο δικαστής, όταν φθάνει εκεί στον δικαστή μια αντιδικία, κρίνει με βάσει τους νόμους, αλλά και τα ήθη και έθιμα των ανθρώπων.

Αφού εκδιώχθηκε από τα δάση η κτηνοτροφία, με μια συντεχνιακή διαστροφή και τελείως αντιεπιστημονική καταστροφή του συμβιωτικού οικοσυστήματος χλωρίδας (φυτά, δένδρα κλπ) και πανίδας (ζώα). Αφού καταπατήθηκαν τα δάση από τσιμεντοποιητές. Αφού οικοπεδοποιήθηκαν χωράφια στερώντας την ύπαιθρο από το φυσικό περιβάλλον. Αφού περιορίστηκαν αφύσικα οι χώροι συμβίωσης κτηνοτροφίας, γεωργίας και κατοικίας, και εξωθούν συστηματικά την οικολογικά σωστή εκτατική κτηνοτροφία σε κλειστούς στάβλους παραγωγής ζωικών προϊόντων.

Τώρα, ακόμα και η «απαραίτητη φυσική άσκηση» των παραγωγικών ζώων (με όρους αστικής παραδοξότητας) και τα περάσματα προς χώρους βόσκησης, έγιναν «σταυρόλεξο» για δυνατούς λύτες, μέσα από διαδρόμους, περάσματα.

Όσοι πιστεύουν ότι δεν χρειαζόμαστε την κτηνοτροφική παραγωγή για την αναγκαία εθνική διατροφική αυτάρκεια και περιβαλλοντική ισορροπία, πρέπει να καταλάβουν ότι είναι και δική τους ευθύνη να πάρουν μέτρα προστασίας της περιουσίας τους. Παλαιά ο παππούς μου περίμενε ευπρόσδεκτα τα κοπάδια να βοσκήσουν στα χωράφια από όπου είχε συγκομισθεί η σοδειά (αφήνοντας τροφή για βόσκηση) επιζητώντας τον εμπλουτισμό του χωραφιού με κοπριά, σεμια κυκλική οικονομία.

Στην σημερινή καταστροφική αντίληψη της ιδιωτικής οικονομικής με την κερδοσκοπική απομόνωση κάθε δραστηριότητας, και με την απομάκρυνση της απαραίτητης συμβίωσης (& κοπριάς), αντικαθιστώντας την με χημικά, παρακολουθούμε με φόβο ψηφοθηρικές αυταρχικές διοικητικές πρακτικές.

Η λαϊκή θυμοσοφία είχε τον όρο «ξέφραγο αμπέλι», υπονοώντας ότι όταν έχεις κάτι που έχει αξία φροντίζεις να το προστατέψεις, να μην είναι ξέφραγο. Και πάντως όχι με αυτόματη διοικητική ποινή, χωρίς κρίση δικαστηρίου, και μάλιστα οριζόντια σε όλη την επικράτεια, ανεξέλεγκτα.

Και ο κ Δ. Δήμου (6977608755) με αγωνία με είπε: Από αρχαϊκή εποχή τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων ζωικής και φυτικής παραγωγής επέλυαν οι δικαστές, οι οποίοι εκλέγονταν για αυτό τον σκοπό. Σήμερα την επίλυση των διαφορών αυτών επιλύουν τα δικαστήρια, μετά από εισηγήσεις και εκτιμήσεις που κάνουν τα Δασαρχεία της χώρας, τα οποία απορρόφησαν την παλαιά Αγροφυλακή, με τους υπαλλήλους της.

Μοιάζει ότι η πρόβλεψη στο νομοσχέδιο είναι μονομερής, αδικεί μονομερώς τους επιχειρηματίες που δρουν στην κτηνοτροφία, πιθανόν προωθεί σκέψεις κοινωνικού-επαγγελματικού «ρατσισμού» εις βάρος των κτηνοτρόφων και εξωθεί τις σχέσεις των αστυνομικών οργάνων, από προστασίας του πολίτη και υποστήριξης καταγραφής διαφορών μεταξύ πολιτών, σε μια περίεργη αυταρχική συμπεριφορά επιβολής ιδιαιτέρως αυστηρών διοικητικών προστίμων.

Πιθανόν η διαβούλευση, σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο, με τους πολίτες, τους κτηνοτρόφους, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και τις επαγγελματικές κτηνοτροφικές οργανώσεις να ήταν ανεπαρκής (ή μήπως προσχηματικά ανεπαρκής…) και οι πολιτικοί εκπρόσωποι των πολιτών να μην προσέτρεξαν στους πολίτες της περιοχής τους ή στις οργανώσεις των ενδιαφερομένων πολιτών. Ίσως ο πιθανός ψηφοθηρικός προσανατολισμός κάποιων πολιτικών να μην έλαβε υπ’ όψη την πολιτική δεοντολογία και την ηθική της κοινωνίας, άλλωστε τα 200-240.000 «φυλακισμένα» γιδοπρόβατα της Αττικής δεν ψηφίζουν, και να συμπαρασύρουν σε πολιτική «αφωνία» κτηνοτρόφους, όπως την Μάγδα (6932094231) και τον Γιάννη Κοντογιάννη …. ΚΡΙΜΑ

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, ΑγροΝέα