Τρία είναι τα στοιχεία στα οποία έπρεπε να έχει εστιάσει ο κ. υπουργός.
Με ανακοίνωσή της η Ένωση Ιδιοκτητών Αγροτικών Ακινήτων Ελλάδας παίρνει θέση για τον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων, οι οποίες είχαν χαρακτηριστεί δασικές λόγω της κάλυψής τους με ασπάλαθους.
Στην ανακοίνωση αναφέρει αναλυτικά:
Ο κ. υπουργός επιχειρεί να λύσει το δασικό πρόβλημα για το 1% από 73% του Εθνικού Χώρου το οποίο η δασική νομοθεσία έχει χαρακτηρίσει δάσος, όσο όμως η νομοθεσία εξακολουθεί να παραμένει χωρίς τις διορθώσεις των σφαλμάτων της, οι πολίτες τους στους οποίους απευθύνεται ο κ, υπουργός θα εξακολουθούν να είναι δέσμιοι αυτής της νομοθεσίας και να υπόκεινται στην ακυρώσει αυτής της διάταξης από το υπουργείο.
Δυστυχώς για τον κ. υπουργό οι δικαστές γνωρίζουν πολλές γλώσσες και εντρυφούν στην ξένη βιβλιογραφία και νομολογία και δεν αρκούνται στις επιστημονικές γνώσεις των δημοσίων υπαλλήλων.
Είναι λυπηρό να μην έχει καταλάβει ο κ. υπουργός το έωλο αυτής της απόφασης του Συμβουλίου Δασών.
Και δεν είναι λυπηρό και καταστροφικό για κτηνοτρόφους τους, αγρότες και απλούς πολίτες που θα χάσουν την περιουσία τους και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ τους ψήφους τους, αλλά διότι πριν αναλάβει το υπουργείο όφειλε να γνωρίζει ο κ. υπουργός, ότι δεν μπορεί να υπάρχει Κράτος στο οποίο το 73% να είναι ΔΑΣΟΣ, το 24% καλλιεργούμενη γη, που και στις δύο αυτές περιοχές απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης ( στην περίπτωση, βέβαια, των καλλιεργούμενων εκτάσεων, πολύ σωστά διότι αυτές παράγουν τροφή και πρέπει να παραμείνουν πάντοτε έτσι και να παράγουν για τους απογόνους μας ), με συνέπεια, αν σε αυτές προσθέσουμε τις εκτάσεις των πόλεων , των χωριών, των δρόμων κλπ έργων, να μην υπάρχει ούτε ένα στρέμμα γης για να μπορεί να κτιστεί μια παράγκα ή ένα εργοστάσιο, παρά μόνο μετά από απόφαση του συνόλου της ιεραρχίας των δασολόγων και όχι μία αλλά μετά από πολλές εγκρίσεις όλων αυτών.
Αυτά ως προς την υποχρέωση του υπουργείου του να καταργήσει την γραφειοκρατία που υπάρχει, επειδή στο υπουργείο του ανήκει η ευθύνη να νομοθετήσει τον ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΌ ΧΑΡΤΗ της Χώρας, που καταργεί όλη τη γραφειοκρατία που υπάρχει σήμερα, από την οποία ανθρακεύετε η διοίκηση του Δημοσίου και που εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια έχει καταστήσει αδύνατη τη αδειοδότηση και της μικρότερης Βιομηχανίας- βιοτεχνίας ή ενός ξενοδοχείου ( λόγω της οποία χάνουμε αύξηση του τουριστικού συναλλάγματος 8,0 δις ευρώ ετησίως, ακριβώς επειδή το Κράτος χαρακτηρίζει το 73% δάσος και επί πλέον το θεωρεί ιδιοκτησία του, ενώ όπως επισημαίνει στην ειδική μελέτη της η Εθνική Τράπεζα, κατά το μεγαλύτερο μέρος της είναι ιδιωτική περιουσία ) ακριβώς επειδή έχει θεσπίσει το π.δ. 32/2016, το οποίο άλλαξε την έννοια της δασικής έκτασης , από εκείνη που το Κράτος είχε καθορίσει και προσδιόριζε κατά τρόπο σαφή την έννοια της, που δεν επιδέχονταν αμφισβήτηση και την οποία εξαιρούσε από την δασική νομοθεσία από το 1836.
Συνεχίζεται
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αυτό το π.δ. είναι μη νόμιμο, για πολλούς λόγους, κυρίως όμως είναι αντίθετο προς τις διατάξεις του Συντάγματος επειδή όλη τη αγροτική περιουσία με έως τότε ισχύουσα νομοθεσία δεν προσδιορίζονταν ως δασική, με συνέπεια να μην εφαρμόζεται επ΄ αυτής η δασική νομοθεσία και επομένως να εφαρμόζεται επ΄ αυτής το ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΙΔΙΟΚΤΗΛΣΙΑΣ , δι΄ αυτού χαρακτηρίζεται ως δασική έκταση, που σωστά ίσχυε και πρέπει να ισχύει για τα ΔΑΣΗ. Δηλαδή να την Δημεύετε.
Δήμευση που δεν επιτρέπεται από το άρθρο 17 του Συντάγματος, που απαγορεύει την αφαίρεση της περιουσίας Ελλήνων.
Άρθρο που είναι συστατικό της πολιτικής δομής του κράτους, είναι δηλαδή από εκείνα τα άρθρα που καθορίζουν και το πολίτευμα της Χώρας, έτσι ώστε να μην ακούσουμε δικαιολογίας περί υπερτέρας ισχύος άλλου όρθρου απέναντι σε αυτό.
Επειδή όμως ο κ. υπουργός έχει πειστεί και συνεχίζει να ισχυρίζεται, ότι το υπουργείο δεσμεύεται απ΄ τις αποφάσεις του ΣτΕ. όφειλε να γνωρίζει ότι αυτό το π. δ. που συντάχθηκε και γράφτηκε απ΄ το Συμβούλιο Δασών και χωρίς κανέναν έλεγχο από τη Νομοθετική Διεύθυνση του υπουργείου, όπως και για όλα τα π. δ., για τα οποία γνωματεύει το Συμβούλιο της Επικρατείας, η γνωμοδότηση αυτή δεν εξασφαλίζεται η νομιμότητά του πριν κριθεί από Δικαστικό Σχηματισμό.
Κάτι πρέπει να έχει ακούσει και αυτός για τα π. δ. που ακυρώνονται απ΄ το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο οποίο θα καταλήξουν οι δασικοί χάρτες , εφόσον εξακολουθήσει το υπουργείο να μην προβαίνει στη αντικατάσταση αυτού του π.δ. και στην έκδοση νέου με τον σωστό ορισμού του δάσους και της δασικής έκτασης, αλλά και άλλων παρανομιών, που υπάρχουν σε αυτό!
Αυτό το π.δ. είναι μη νόμιμο, για πολλούς λόγους, κυρίως όμως είναι αντίθετο προς τις διατάξεις του Συντάγματος επειδή όλη τη αγροτική περιουσία με έως τότε ισχύουσα νομοθεσία δεν προσδιορίζονταν ως δασική, με συνέπεια να μην εφαρμόζεται επ΄ αυτής η δασική νομοθεσία και επομένως να εφαρμόζεται επ΄ αυτής το ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΙΔΙΟΚΤΗΛΣΙΑΣ , δι΄ αυτού χαρακτηρίζεται ως δασική έκταση, που σωστά ίσχυε και πρέπει να ισχύει για τα ΔΑΣΗ. Δηλαδή να την Δημεύετε.
Δήμευση που δεν επιτρέπεται από το άρθρο 17 του Συντάγματος, που απαγορεύει την αφαίρεση της περιουσίας Ελλήνων.
Άρθρο που είναι συστατικό της πολιτικής δομής του κράτους, είναι δηλαδή από εκείνα τα άρθρα που καθορίζουν και το πολίτευμα της Χώρας, έτσι ώστε να μην ακούσουμε δικαιολογίας περί υπερτέρας ισχύος άλλου όρθρου απέναντι σε αυτό.
Επειδή όμως ο κ. υπουργός έχει πειστεί και συνεχίζει να ισχυρίζεται, ότι το υπουργείο δεσμεύεται απ΄ τις αποφάσεις του ΣτΕ. όφειλε να γνωρίζει ότι αυτό το π. δ. που συντάχθηκε και γράφτηκε απ΄ το Συμβούλιο Δασών και χωρίς κανέναν έλεγχο από τη Νομοθετική Διεύθυνση του υπουργείου, όπως και για όλα τα π. δ., για τα οποία γνωματεύει το Συμβούλιο της Επικρατείας, η γνωμοδότηση αυτή δεν εξασφαλίζεται η νομιμότητά του πριν κριθεί από Δικαστικό Σχηματισμό.
Κάτι πρέπει να έχει ακούσει και αυτός για τα π. δ. που ακυρώνονται απ΄ το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο οποίο θα καταλήξουν οι δασικοί χάρτες , εφόσον εξακολουθήσει το υπουργείο να μην προβαίνει στη αντικατάσταση αυτού του π.δ. και στην έκδοση νέου με τον σωστό ορισμού του δάσους και της δασικής έκτασης, αλλά και άλλων παρανομιών, που υπάρχουν σε αυτό!
Για να μην παριστάνουμε όμως τους παντογνώστες του προτείνουμε να απευθύνει ΕΡΩΤΗΜΑ προς τον πρόεδρο του ΝΟΜΙΚΌΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ του ΚΡΑΤΟΥΣ, για το εάν αυτό το π.δ., που δημιούργησε αυτή την καταστροφή στην Ελλάδα, θα ακυρωθεί απ΄ το Συμβούλιο της ΕΠΙΚΡΑΤΕΊΑΣ ή όχι όταν θα ζητήσουμε την ακύρωση του.
Και να μην ακούσει τους δασάρχες, που ως φαίνεται εμπιστεύεται, σε αυτά που του εισηγούνται περί των αποφάσεων του ΣτΕ που δεν επιτρέπουν τροποποίηση της δασικής νομοθεσίας.
Τρία είναι τα στοιχεία στα οποία έπρεπε
να έχει εστιάσει ο κ. υπουργός.
1ον Κατά πόσο υπάρχει έλλειψη δασών και δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα.
2ον Ποιο είναι το ποσοστό το οποίο πρέπει να καταλαμβάνουν τα δάση και
οι δασικές εκτάσεις σε ένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
3ον Κατά πόσον το Σύνταγμα επιτρέπει την τροποποίηση των εννοιών Δάσους
και Δασικής Έκτασης.
Αλλά περί αυτών στο προσεχές σημείωμα