Ολλανδία: Το καλοκαίρι της δυσαρέσκειας για τους αγρότες

Η Ολλανδία έχει κατρακυλήσει σε μια ιδεολογική εμπόλεμη ζώνη μεταξύ γραφειοκρατών που συνδέονται με τις πόλεις που προσπαθούν να γυαλίσουν τα διαπιστευτήριά τους για το κλίμα στην παγκόσμια σκηνή και ντόπιων αγροτών που ταΐζουν την Ευρώπη εδώ και αιώνες.

Όπως είπε ένας αγρότης, «Αυτή δεν είναι πλέον δημοκρατία: είναι δικτατορία».

Οι αγρότες έχουν δημιουργήσει δεκάδες αποκλεισμούς σε αυτοκινητόδρομους ρίχνοντας μεγάλους σωρούς κοπριάς σε σημεία πνιγμού για να προκαλέσουν μέγιστο κυκλοφοριακό χάος. Άλλοι έβαλαν φωτιά σε μερικούς από αυτούς τους σωρούς και τους αφήνουν να σιγοκαίουν, όπως ακριβώς ο θυμός των πολιτών.

Η αύξηση της δραστηριότητας διαμαρτυρίας ξεκίνησε το πρωί της Τετάρτης και εξαπλώθηκε σε όλη την ανατολική περιοχή της Ολλανδίας.

«Όχι αγρότες - χωρίς φαγητό!» Διαβάστε μια πινακίδα που είναι τοποθετημένη στο μπροστινό μέρος ενός τρακτέρ. Ένας άλλος είπε, "Συγγνώμη για την ταλαιπωρία, ο Rutte IV μας οδηγεί σε απόγνωση."

Ο Mark Rutte υπηρετεί ως Πρωθυπουργός της Ολλανδίας για το παράξενο όνομα Λαϊκό Κόμμα Ελευθερίας για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Όπως και με το Αυστραλιανό Φιλελεύθερο Κόμμα, η προσήλωσή του σε ένα μανιφέστο που δηλώνει αγάπη για τις ελεύθερες αγορές και τις ατομικές ελευθερίες είναι - ας πούμε - χαλαρή. Το «IV» μέρος της προσβολής υποδηλώνει ότι η τέταρτη θητεία της κυβέρνησης ως συνασπισμού θυμίζει καθεστώς «κανονισμού με διάταγμα», όπως οι παλιές ευρωπαϊκές μοναρχίες.

Μπορεί να ακούγεται αντιπαραγωγικό για μια κυβέρνηση να θεσπίζει πολιτικές - όπως ο περιορισμός του οξειδίου του αζώτου και της αμμωνίας - που θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση της γεωργικής παραγωγής, αλλά όλα εξαρτώνται από το αν οι μεγάλες εταιρείες περιμένουν να καλύψουν το τεχνητό κενό της αγοράς . Ή, πράγματι, αν υπάρχουν παρόντες πολιτικοί που είναι αρκετά ανόητοι για να πιστέψουν τη γυαλιστερή μπροσούρα που υπόσχονται ένα μέλλον σαν την Εδέμ σε έναν κόσμο Net Zero.

Υπάρχει ένας άλλος πολύ άσχημος λόγος για τη μεταχείριση των αγροτών που σχετίζεται με απόφαση του 2019. 18.000 κατασκευαστικά έργα στην Ολλανδία, συνολικής αξίας 14 δισεκατομμυρίων ευρώ, κινδύνευσαν να εγκαταλειφθούν μετά από μια απόφαση σχετικά με τις εκπομπές αζώτου νωρίτερα τον Μάιο.

Σύμφωνα με το Reuters:

«Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκρινε τον Μάιο ότι ο τρόπος με τον οποίο τα ολλανδικά κτίρια και οι αγρότες αντιμετώπιζαν τις εκπομπές αζώτου ήταν αντίθετος με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αυτό έχει ήδη προκαλέσει καθυστερήσεις στις εργασίες σε νέους αυτοκινητόδρομους, οικιστικά συγκροτήματα, αεροδρόμια, αιολικά πάρκα και μια σειρά από άλλες ζωτικής σημασίας υποδομές τους τελευταίους μήνες, ενώ πολλά άλλα έργα βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο.

Ο Πρωθυπουργός Mark Rutte είπε: «Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, για το οποίο δεν υπάρχει εύκολη λύση. Δεν το έχουμε υπό έλεγχο ακόμα. Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι, χωρίς κανένα ταμπού. Αλλά δεν μπορούμε να το τελειώσουμε με καμία μεγαλειώδη χειρονομία, θα χρειαστούμε μια σειρά μέτρων».

Ουσιαστικά, η απόφαση υπαγορεύει ότι δεν μπορείτε να χτίσετε γυαλιστερά νέα κτίρια στο κέντρο της πόλης εάν δεν τιμωρήσετε μερικούς ντόπιους αγρότες. Το 2019, κυκλοφόρησαν ιδέες για την έξοδο από το αδιέξοδο, όπως η μείωση των ορίων ταχύτητας ή - αμφιλεγόμενα - η θανάτωση των ζώων στα αγροκτήματα. Το 2022, αυτό εκδηλώθηκε με την απαίτηση να μειωθούν στο μισό τα ζώα.

Η επισημοποίηση των σχεδίων για το κλίμα πυροδότησε αυτό που ονομάστηκε «Καλοκαίρι της δυσαρέσκειας» - αν και συνεχίζεται εδώ και χρόνια. Τώρα γίνονται επείγουσες προσπάθειες για μεσολάβηση μεταξύ της κυβέρνησης και των αγροτών, αλλά οι αγρότες δικαίως είναι καχύποπτοι για τη χειρονομία, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα Ηνωμένα Έθνη, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ή η ολλανδική κυβέρνηση έχουν πρόθεση να παρεκκλίνουν από το σκεπτικό που καταστρέφει τη γεωργία για μείωση κατά 50 τοις εκατό έως το 2030, η οποία έχει προσηλωθεί στους αγρότες.

Αυτό φάνηκε από την εκλογή του Γιόχαν Ρέμκες ως μεσολαβητή. Ως μέλος του πολιτικού κόμματος του Πρωθυπουργού και πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, οι αγρότες τον βλέπουν ως «έναν από τους αρχιτέκτονες» του σχεδίου αζώτου και επομένως όχι μια σωστή ανεξάρτητη οντότητα.

Στην επιστολή του, ο Ρέμκες έγραψε:

«Βλέπω ότι τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει πολλά στη φάρμα. Η κυβέρνηση και η πολιτική δεν ήταν πάντα τα κόμματα στα οποία θα μπορούσαν να βασιστούν οι αγρότες, ειδικά επειδή το καυτό χάος έχει πάει πολύ μακριά.

Μέλη της αγροτικής κοινότητας απάντησαν, υποδεικνύοντας ότι δεν θα «βγουν από τα χαρακώματα τους» εκτός εάν η επιδίωξη ενός στόχου αζώτου σταματήσει εντελώς.

Η κυβέρνηση είπε ότι η αναπόφευκτη μετάβαση πρέπει να συμβεί για να «βελτιωθεί η ποιότητα του εδάφους, του αέρα και του νερού» - αλλά κανένα μέλος του κόμματος του Πρωθυπουργού δεν πρότεινε την εκτόξευση μερικών πλούσιων τμημάτων της πόλης και την εκ νέου αγριοποίηση τους. Οι θυσίες δεν γίνονται από εκείνους που ζουν στα λιγότερο πράσινα μέρη του νομού - μόνο εκείνοι που αναπτύσσονται και παράγουν ενεργά.

Ούτε η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τις βιομηχανίες μεταφορών, κατασκευών, αερομεταφορών ή τεχνολογίας. Η παρέμβαση στις ανέσεις των πολιτών της πόλης που ψηφίζουν πράσινο θα ήταν εκλογική τρέλα.

Το να διαμαρτύρεσαι ότι η απορροή από τη γεωργία «βλάπτει το περιβάλλον», ενώ αγνοεί την προσέγγιση της καμένης γης που ακολουθούν οι πόλεις στη γη εξηγεί τέλεια την απομάκρυνση από την πραγματικότητα που επιδεικνύει η πολιτική τάξη. Εάν το περιβάλλον είναι ανησυχητικό, γιατί να μην ξεκινήσετε ένα πρόγραμμα για τον περιορισμό των πόλεων;

Οι εξοχικές περιοχές είναι λαμπερές πράσινες επειδή τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά εδάφη αποτελούν καταφύγιο ζωής. Ολόκληρα οικοσυστήματα έχουν αναπτυχθεί γύρω από πρακτικές ανθρώπινης καλλιέργειας που θα αποδεκατιστούν από την ξαφνική καταστροφή της βιομηχανίας. Όσοι ζουν σε φάρμες ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις έξω την άγρια ​​ζωή.

«Αν έρχεστε για εμάς και τις οικογένειές μας, θα έρθετε στην ψυχή ενός αγρότη. Έχουμε προτείνει κάθε είδους λύσεις, αλλά αγνοούμαστε. Και τέλος, βγάζουν σχέδιο μείωσης του ζωικού κεφαλαίου. Κανένας άλλος τομέας δεν έχει μειώσει το άζωτο τα τελευταία 30 χρόνια [όσο] έχουμε. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει πολύ συναίσθημα και πόνος», είπε ο Jeroen van Maanen.

Αυτό το πρόβλημα προέκυψε επειδή η Ολλανδία, όπως η Αυστραλία, έχει γίνει έδαφος αναπαραγωγής ακραίων ακροαριστερών πράσινων ομάδων (τα μέλη των οποίων ζουν κυρίως στην πόλη) και πάρτι για τα δικαιώματα των ζώων που οδηγούν την τάση του βιγκανισμού.

Τα Ηνωμένα Έθνη και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (το οποίο πραγματικά θα έπρεπε να μετονομαστεί Big Business Lobbying Forum of Nation Ruining Scams) είναι οι κύριες δυνάμεις πίσω από την ώθηση με τους επιχειρηματικούς εταίρους του τελευταίου να περιμένουν στα φτερά για να σκουπίσουν τα πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία των αγροτών μόλις πάει χάλασε.

Το 2019, τα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να προωθούν γιατί η διαχείριση του αζώτου είναι το κλειδί για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής μαζί με την Ευρωπαϊκή Αξιολόγηση Αζώτου. Αυτές οι εκθέσεις αποτελούν το κεντρικό πλαίσιο της πολιτικής για το άζωτο που πρόκειται να εξαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλα έθνη όπως η Αυστραλία.

Πρέπει να ειπωθεί ότι όλες αυτές οι ευρωπαϊκές πολιτικές περιορισμού των εκπομπών βασίζονται στην ψευδή υπόθεση ενός σταθερού, αμετάβλητου κόσμου. Σε καμία περίπτωση καμία από τις χιλιάδες σελίδες που είναι αφιερωμένες στο «πρόβλημα του αζώτου» δεν θεωρεί ότι η εξέλιξη της βιόσφαιρας απορροφά και χρησιμοποιεί αυτή την αφθονία ενός πολύτιμου θρεπτικού συστατικού. Δεν υπάρχει κατανόηση της αναπτυσσόμενης σχέσης μεταξύ φύσης και ανθρωπότητας όπου τα είδη ανεβαίνουν και πέφτουν σε συνύπαρξη με την ανθρωπότητα - ιδιαίτερα σε αγροτικές καταστάσεις.

Η ιδέα ότι η Γη είναι ένα σταθερό αρχείο που πρέπει να διατηρηθεί ακριβώς όπως ήταν σε ένα αυθαίρετο σημείο της ιστορίας είναι παράλογη και αδύνατη, κυρίως επειδή οι γεωλογικές δυνάμεις του πλανήτη απαγορεύουν τη φαντασίωση.

Πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, μερικά βακτήρια συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να παράγουν οξυγόνο ως υποπροϊόν της φωτοσύνθεσης. Αυτό δεν είχε ξαναγίνει. Ευδοκιμώντας στον υδάτινο ωκεάνιο κόσμο τους, αυτό το οξυγόνο μπήκε στην ατμόσφαιρα, συγκρούστηκε με το μεθάνιο και προκάλεσε μια καταστροφική εποχή των παγετώνων που σχεδόν μετέτρεψε τη Γη σε έναν παγωμένο κόσμο.

Μπορείτε να φανταστείτε την οργή των κλιματικών πολεμιστών αν ήταν ζωντανοί;

Εκτός, αν κάποιος είχε προσπαθήσει να σταματήσει αυτή τη διαδικασία - εξαφάνιζε τα βακτήρια για να διατηρήσει τον κόσμο χωρίς οξυγόνο ή ενθάρρυνε μερικά ηφαίστεια να εκραγούν για να ζεσταθούν τα πράγματα - τα ζώα δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν για να χρησιμοποιήσουν το οξυγόνο.

Όταν πρόκειται για τον πλανήτη, το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να μαζεύουν τα σκουπίδια τους. Δυστυχώς, η εμμονή με το κλίμα έχει οδηγήσει στην εγκατάλειψη των παλαιών πρακτικών διαχείρισης απορριμμάτων. Σύντομα, θα είμαστε σε θέση να προσθέσουμε την πείνα και τη φτώχεια στην αυτοδημιούργητη πολιτική μας καταστροφή.

Πηγή: spectator.com.au