Πρώτα ήταν τα ντόπια κρασιά, τώρα είναι το ελαιόλαδο.
Οι ντόπιοι καλλιεργητές στο Ισραήλ θέλουν να αναβαθμίσουν το παιχνίδι τους με το ελαιόλαδο, ανταλλάσσοντας εισαγωγές από σούπερ μάρκετ χαμηλότερης ποιότητας με τοπικό και συμπιεσμένο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, κατευθείαν από τα δέντρα.
Περίπου 20.000 τόνοι ελαιολάδου εμφιαλώθηκαν κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης συγκομιδής, η οποία ολοκληρώθηκε πριν από αρκετές εβδομάδες. Σηματοδοτώντας το τέλος της ελαιοκομικής περιόδου, δείγματα αυτού του καθαρού, χρυσού υγρού από περισσότερους από δύο δωδεκάδες ελαιοπαραγωγούς θα εκτεθούν στην πρώτη έκθεση ελαιολάδου, την Παρασκευή 17 Μαρτίου, στο Ramat Hanadiv κοντά στο Zichron Yaakov.
Είναι η πρώτη έκθεση του είδους της, επειδή η βιομηχανία ελαιολάδου του Ισραήλ εξακολουθεί να είναι αρκετά πράσινη, αφού πέρασε από την κονσερβοποίηση των ελιών στην έκθλιψή τους για εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο τα τελευταία 20 χρόνια.
Φυσικά, αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές. Τα ελαιόδεντρα και οι καρποί τους υπήρχαν από καιρό σε αυτά τα μέρη, και οι αγρότες στην τοπική αραβική κοινότητα καλλιεργούν ελαιόδεντρα και συμπίπτουν ελιές σε λάδι κάθε εποχή. Αλλά οι Εβραίοι αγρότες είναι μεταγενέστεροι υιοθετητές.
«Η αραβική κοινότητα χρησιμοποιεί τρεις φορές περισσότερο ελαιόλαδο», είπε ο Uri Yogev, ο οποίος διευθύνει το Olive Board, μέρος του Plants Production and Marketing Division, ενός οργανισμού που ιδρύθηκε πριν από σχεδόν 20 χρόνια για να βοηθήσει μεμονωμένους αγρότες και τη γεωργική βιομηχανία. Πριν από αυτό, καλλιέργησε ελιές στο Kibbutz Revivim στο νότιο Negev, όπου ζει και όπου οι υδροφόροι ορίζοντες του αλμυρού νερού βοηθούσαν στην παραγωγή 200 τόνων βραβευμένου ελαιολάδου κάθε χρόνο. «Για αυτούς, το να αγοράζουν ελαιόλαδο στο σούπερ μάρκετ είναι ένα αστείο, δεν το κάνουν. Το αγοράζουν από έναν αγρότη που γνωρίζουν, γιατί όλοι θέλουν ντόπιες ελιές».
Ο Yogev είναι το νούμερο ένα ελαιολάδου του Ισραήλ, ενώ μια ομάδα που άφησε τα ελαιόδεντρα του στους διαδόχους του, βοήθησε στη δημιουργία του τμήματος Olive Oil καθώς Ισραηλινοί αγρότες και συνεταιρισμοί άρχισαν να καλλιεργούν ελιές.
Καθώς οι ισραηλινοί παραγωγοί ελαιολάδου αυξήθηκαν, το τμήμα δημιούργησε ένα αυτοκόλλητο ποιότητας ελαιολάδου — μια χρυσή πινακίδα σε σχήμα σταγόνας που δείχνει ότι το ελαιόλαδο συμπιέζεται από ελιές που καλλιεργούνται στο Ισραήλ, με αυστηρό έλεγχο σε όλη τη διαδικασία.
Ο Yogev περνά αρκετές ημέρες την εβδομάδα ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα, ελέγχοντας τους σχεδόν 200 καλλιεργητές ελαιολάδου και πατητήρια και διαδίδοντας το ευαγγέλιο του τοπικού EVOO (εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο).
Μεταξύ των επισκέψεων, ο Regev αφηγείται ιστορίες. Θυμάται την πρώτη του συγκομιδή ελιάς Revivim, όταν τον έστειλαν σε ένα πιεστήριο στο Wadi Ara, το «τρίγωνο» στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ που κατοικείται κυρίως από Άραβες.
«Ο ιδιοκτήτης του πιεστηρίου κοίταξε τις ελιές μας και είπε: «Αυτές είναι για φαγητό, δεν υπάρχει αρκετό λάδι σε αυτές», είπε ο Ρέγεβ. «Ήταν ελιές Barnea και είπα: «Τι; Περίμενα τρία χρόνια για αυτή τη στιγμή.»
Τον έστειλαν σε ένα άλλο ελαιοτριβείο, όπου όλοι βουτούσαν πίτα σε φρεσκοτριμμένο ελαιόλαδο. Καθώς ο Regev βούτηξε στο λάδι που είχε συμπιεστεί από τις ελιές άλλων λαών, δοκίμασε μια πολύ πιο πικρή γεύση από ό,τι περίμενε (οι πράσινες ελιές πρώτου καρπού εκπέμπουν μια πικρή γεύση που αργότερα μαλακώνει).
«Ο καθένας έχει τη δική του ανατροπή στα πράγματα», είπε ο Ρέγεβ.
Τώρα, όλα αυτά τα χρόνια αργότερα, το τοπικά πιεσμένο ελαιόλαδο έχει γίνει κάτι σαν κοινή βιομηχανία για Εβραίους και Άραβες, πολλοί από τους οποίους συνεργάζονται και συχνά σπρώχνουν τις ελιές τους στο πιεστήριο ενός γείτονα.
Στο Moshav Ram-On νότια της κοιλάδας Jezreel, τα αδέρφια Arazi, Eitan, Neta, Tamir και Lior, είναι παραδείγματα αυτής της συνύπαρξης με βάση την ελιά.
Τα αδέρφια, που μεγάλωσαν στην αγροτική κοινότητα με γονείς που μεγάλωσαν τα πάντα, από σταφύλια μέχρι κοτόπουλα, εγκατέστησαν τις δικές τους οικογένειες στο Ram-On, αν και μόνο δύο εργάζονται στη γεωργία.
Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Εϊτάν Αραζί, πιλότος, φύτεψε ελιές στο Σούρι πριν από χρόνια και τα τέσσερα αδέρφια έφτιαξαν σιγά σιγά ένα πιεστήριο που χρησιμοποιείται τώρα από γειτονικούς αγρότες.
Tamir Arazi, ένα από τα τέσσερα αδέρφια από το Moshav Ram-On που διαχειρίζονται το δικό τους ελαιοτριβείο (Jessica Steinberg/Times of Israel)
«Το σύνθημά μας είναι ότι είμαστε ένα εργοστάσιο τροφίμων και πρέπει πάντα να δουλεύεις με καλά μηχανήματα», είπε ο Tamir Arazi, πάνω από ένα μπολ με τυρί labane ραντισμένο άφθονα με φρέσκο ελαιόλαδο.
Οι πελάτες του Arazis κυμαίνονται από οικογένειες με 100 έως 200 κιλά (220 έως 440 λίβρες) ελιές κάθε χρόνο έως τοπικά κιμπούτς με μερικούς τόνους κάθε εποχή, και εμπιστεύονται τους Arazis να κρατούν τις ελιές όλων ξεχωριστά και να στύβουν όσο λάδι. όσο το δυνατόν.
«Μας εμπιστεύονται», είπε. «Το ελαιόλαδο εδώ βγαίνει καθαρό».
Στην κοιλάδα Beit She’an, το Assi είναι ένα συνεταιριστικό ελαιοτριβείο που συνεργάζεται με όλους τους ντόπιους αγρότες από τα κοντινά κιμπούτς και μοσχαβίμ, καλλιεργώντας περίπου 3.500 ντουνάμ (περίπου 865 στρέμματα) ελαιόδεντρων. Έχουν επίσης κατοχυρώσει ένα αλεύρι χωρίς γλουτένη από φλοιούς ελιάς.
Αλλά αυτό είναι απλώς ένα υποπροϊόν της ευρύτερης επιχείρησής τους, καθώς το ελαιοτριβείο έχει δημιουργηθεί για την έκθλιψη ελιών 24 ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της περιόδου ελαιολάδου.
Η εποχή είναι σύντομη - περίπου δυόμισι μήνες - και έντονη, καθώς οι φρεσκοκομμένες ελιές δεν μπορούν να κάτσουν για πολύ καιρό πριν πιαστούν χωρίς να επηρεαστεί η γεύση του λαδιού.
«Μαζεύουν τις ελιές και φτάνουν εδώ μια ώρα αργότερα», είπε ο Όριαν Πόλακ, ο οποίος ασχολείται με το μάρκετινγκ για τον συνεταιρισμό. «Ένα μήνα αργότερα, είσαι κουρασμένος, αλλά είσαι ακόμα σε αυτό».
Η Assi είναι ουσιαστικά μια μάρκα κιμπούτς που ανήκει σε όλους τους τοπικούς αγροτικούς συνεταιρισμούς. Πιέζει, εμφιαλώνει και πουλά επτά είδη ελαιόλαδου με διαφορετικά αρώματα και θερμότητα, άλλα για σάλτσες για σαλάτες και άλλα για μαγείρεμα.
Ωστόσο, ακόμη και η Assi δυσκολεύεται να αποκτήσει πρόσβαση στα κύρια σούπερ μάρκετ, όπου τα περισσότερα από τα ελαιόλαδα που πωλούνται είναι εισαγόμενα ή μείγματα.
Είναι φθηνότερο για τα ισραηλινά σούπερ μάρκετ να πωλούν εισαγόμενες μάρκες από την Ευρώπη, όπου ο κλάδος επιδοτείται σε μεγάλο βαθμό, είπε ο Yogev.
«Οι Ισραηλινοί αγρότες δεν μπορούν να επωφεληθούν από το ελαιόλαδο τους – δεν έχουν αρκετή κρατική υποστήριξη», είπε. «Αν οι Ισραηλινοί θέλουν αληθινό ελαιόλαδο, πρέπει να έρθουν στα πιεστήρια ή να παραγγείλουν στο Facebook», αναφερόμενος σε μικρά, τοπικά πιεστήρια, πολλά από τα οποία διεκπεραιώνουν παραγγελίες μέσω του Facebook Messenger.
Μερικές ισραηλινές μάρκες μπορούν να βρεθούν σε ορισμένες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα εξειδικευμένα καταστήματα διαθέτουν συχνά τοπικά ελαιόλαδα. Η επερχόμενη έκθεση είναι μέρος της προσπάθειας μάρκετινγκ του τμήματος να διαδώσει το ευαγγέλιο για το τοπικό ελαιόλαδο.
Όσο για τους παραγωγούς, μπορούν εύκολα να αναφέρουν αρκετούς λόγους για τη διατήρηση της παράδοσης του ελαιολάδου. Είναι αγνό, τοπικό και συχνά οικογενειακό.
Ο Nassar και ο Yunes Darawsha είναι δύο αδέρφια, από το Iksal, ένα μικρό αραβικό χωριό κοντά στη Ναζαρέτ, που πιστεύουν στο ελαιόλαδο και τη συνέχειά του.
Ο πατέρας τους, εργολάβος οικοδομής, έχτισε το οικογενειακό ελαιοτριβείο πριν από 20 χρόνια, για τις 70 ντουνάμες (περίπου 17 στρέμματα) ελιές της οικογένειάς τους.
Ο Yunes, 39 ετών, μηχανολόγος μηχανικός με εκπαίδευση, έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην αρχή, προτρέποντας τον πατέρα του να επενδύσει στην επιχείρηση με καλύτερο εξοπλισμό από αυτό που είχε αγοράσει από έναν γείτονα.
Ο Nasser, ένα χρόνο μεγαλύτερος αλλά εργαζόταν στη Netanya ως μηχανικός λογισμικού, αρχικά έδειξε μόνο ένα πρόχειρο ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της συγκομιδής.
«Πάντα ενοχλούσα μαζί του που δεν έδινα περισσότερη σημασία σε αυτό», είπε ο Yunes.
Πριν από περίπου επτά χρόνια, ο Nasser παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια και τελικά ενώθηκε με τον Yunes γράφοντας μαζί ένα επιχειρηματικό σχέδιο για τον πατέρα τους και τον έπεισαν να επενδύσει και να επεκτείνει το ελαιοτριβείο.
Δημιούργησαν δύο γραμμές παραγωγής, μια για μικρότερες οικογενειακές συγκομιδές και μια άλλη για μεγαλύτερες φάρμες που είναι επίσης πλήρως kosher, υπό την επίβλεψη ενός αντιπροσώπου του τοπικού ραβινάτου.
Συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στο Olive Oil Board, φιλοξενώντας συναντήσεις για τοπικούς παραγωγούς ελαιολάδου στον ευρύχωρο όροφο του εργοστασίου τους και προσφέροντας υποστήριξη σε μικρούς και μεγάλους αγρότες, Εβραίους και Άραβες.
Οι Darawshas είπαν ότι θα ήθελαν να δουν τη νεότερη γενιά να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για την καλλιέργεια ελιών.
Ο Yunes Darawsha πιστεύει ότι δεν θα γίνουν πολλές καλλιέργειες από τα δικά του παιδιά, τα οποία έχουν λίγη επιθυμία να μαζέψουν ελιές μαζί του και πιθανότατα θα καταλήξουν να αγοράζουν το ελαιόλαδο τους αντί να το κάνουν μόνα τους.
«Η γυναίκα μου δεν ξέρει πώς να τουρσί ελιές», είπε.
Ως μέρος της επιχείρησής τους, οι αδερφοί Darawsha θέλουν να βοηθήσουν τους γείτονές τους να περιποιηθούν τους ελαιόδενδρους τους και να παράγουν τις δικές τους σοδειές.
«Θα φροντίσουμε τη γη των ανθρώπων για αυτούς αν δεν το θέλουν. Θα μεγαλώσει και αυτό θα φέρει και άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο», είπε ο Yunes Darawsha.
«Ελπίζουμε ότι θα συνεχιστεί», είπε ο Nasser Darawsha. «Τελικά, δεν υπάρχει τίποτα σαν τις δικές σου ελιές».
Πηγή: www.timesofisrael.com
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις