Ανάγκη για μέτρα αντιμετώπισης
Η πρόσφορά των παρατεταμένων φετινών καυσώνων στην προστασία της ελαιοπαραγωγής από τον Δάκο, είχε δυστυχώς ένα πολύ υψηλό τίμημα. Πληρώθηκε με σίγουρη μείωση της ποσότητας και υποβάθμιση της ποιότητας της ερχόμενης ελαιοπαραγωγής.
Ο ελαιόκαρπος σε πολλούς ελαιώνες συρρικνώθηκε (ζάρωσε) αρκετά σε βαθμό που δύσκολα θα επανέλθει και θα μπορέσει να σχηματίσει ελαιόλαδο. Κατά συνέπεια κάποια μείωση της παραγωγής αλλά και οργανοληπτική υποβάθμιση της ποιότητας θα πρέπει να είναι πολύ πιθανή.
Πληρώθηκε όμως και με δραματική καταπόνηση αρκετών ελαιώνων οι οποίοι σε μερικές περιπτώσεις εμφάνισαν έντονα συμπτώματα ξηρασίας με κιτρινοκάστανο χρωματισμό των φύλλων ωσάν να δέχτηκαν την επίδραση φωτιάς.
Και η κατάσταση αυτή, βέβαια, παρουσιάζεται έντονη κυρίως σε ξηρικούς ελαιώνες που βρίσκονται σε χαλικώδη, αβαθή και φτωχά εδάφη και έμειναν χωρίς καταστροφή των ζιζανίων.
Αντίθετα σε ελαιώνες αρδευόμενους, σωστά κλαδεμένους και καλλιεργημένους η κατάσταση είναι καλύτερη και οι επιπτώσεις μικρότερες.
Κλάδεμα και καταστροφή των ζιζανίων
Βέβαια, άμεση πλήρη θεραπεία της κατάστασης αυτής σε ξερικούς ελαιώνες δεν υπάρχει. Η χρήση αντιδιαπνευστικων ουσιών εκτός από το κόστος της δεν έχει διευκρινιστεί πειραματικά το τελικό όφελός της στην ποσότητα αλλά και ποιότητα.
Σίγουρη βελτίωση μπορούν να προσφέρουν μόνο κάποιες φθινοπωρινές βροχοπτώσεις εφόσον έλθουν σχετικά πρώιμα.
Επομένως κάτω από συνθήκες ξηρασίας και καυσώνων που αποδίδονται στην λεγόμενη "κλιματική κρίση", οι οποίες δεν μπορούν να αποκλειστούν και στο μέλλον, η μονή ουσιαστική θεραπεία που προσφέρεται είναι ο δραστικός περιορισμός των πάσης φύσεως υδατικών απωλειών από τα ίδια τα δέντρα και από τα ζιζάνια του φύονται γύρω από αυτά.
Και όσο αφορά τις απώλειες από τα δέντρα η μόνη λύση είναι ο περιορισμός του φυλλώματος (κωμης) με κλάδεμα που θα πρέπει να είναι τόσο αυστηρό ώστε οι φυσικές απώλειες από το δέντρο να καλύπτονται από την υδατοχωρητικότητα του εδάφους. Αυτό ήδη γίνεται σε κάποιους ελαιώνες και η εμφάνιση των δέντρων τους δείχνει σαφώς βελτιωμένη.
Παράλληλα τα ζιζάνια γύρω από τα δέντρα θα πρέπει να ελέγχονται έγκαιρα κάθε χρόνο, ώστε μετά τον Μάρτιο, οπότε η υγρασία του εδάφους αποκτά κρίσιμη σημασία για την άνθηση – καρπόδεση, να έχουν εξουδετερωθεί απόλυτα. Και η καταστροφή τους συνιστάται να γίνεται μηχανικά με φρέζα η ακόμη καλύτερα με χορτοκοπτικά μηχανήματα . Και αν μετρά βροχές υπάρξει αναβλάστηση, τότε πρέπει να επανέλθουμε.
Τα ζιζανιοκτόνα πρέπει να αποφεύγονται και μόνο σε περιπτώσεις δύσβατων εδαφών όπου η μηχανική καταστροφή των ζιζανίων είναι αδύνατη μπορεί να εφαρμόζονται με προσοχή και κατάλληλα ζιζανιοκτόνα.
Πηγή: ΣΕΔΙΚ