Τουλάχιστον πέντε φορές πάνω από την ελληνική γη κοστίζει η γεωργική γη στην Τουρκία, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι έως και 9 φορές πιο ακριβή.
Σύμφωνα με ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στη γειτονική χώρα, για τη αγορά ενός στρέμματος ποτιστικού χωραφιού στην Τουρκία ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να ξοδέψει 7.000 ευρώ και 11.000 ευρώ για τα χωράφια με δένδρα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ελλάδα ένα στρέμματα ποτιστικού χωραφιού κοστίζει από 1.000 έως και 1.500 ευρώ. Η τιμή βέβαια διαφέρει ανά περιοχή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη, όπου ένα στρέμμα ξεκινά από 2.000 ευρώ και μπορεί να φτάσει έως κα τις 2.500 ευρώ. Σε ό, τι αφορά τις δενδρώδη χωράφια, η αγορά τους ξεκινά από 3.000 ευρώ ανά στρέμμα.
Πλησιάζει η Βουλγαρία
Ολοένα και πιο κοντά στις ελληνικές τιμές βρίσκονται αυτές της Βουλγαρίας. Αυτή τη στιγμή ένα στρέμμα ποτιστικό χωράφι στη γειτονική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κοστίζει μεταξύ 1.000-1.500 ευρώ.
Ευρώπη VS Τουρκία
Πάντως, παράγοντες της αγοράς μιλώντας στο Agrocapital εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους πως είναι δυνατόν ένα κομμάτι γεωργικής γης στην Τουρκία να κοστίζει τόσο παραπάνω από ένα αντίστοιχο Ευρωπαϊκό.
«Οι κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουν οι αγρότες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη χρήση φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, σπόρων κ.α. είναι πολύ πιο αυστηροί από αυτούς της Τουρκίας. Αυτό θα έπρεπε να έχει “μεταφερθεί” και στην τιμή της αγροτικής γης» λένε.
Επιπλέον λένε «οι Ευρωπαίοι αγρότες έχουν να αγοράσουν σκευάσματα για τις καλλιέργειές τους μέσα από ένα συγκεκριμένο “κατάλογο”, εν αντιθέσει με τους Τούρκους, που μπορούν να αγοράσουν κάποια σκευάσματα από την Κίνα ή να κατασκευάσουν και μόνοι τους».
«Πώς μπορεί λοιπόν, ένας Ευρωπαίος αγρότης να ανταγωνιστεί τον Τούρκο, ο οποίος εξάγει σε ευρωπαϊκές χώρες ένα προϊόν το οποίο δεν διέπετε από τους ίδιους κανόνες;» διερωτώνται.
Και σαν να μη φτάνουν αυτά, σε περίπτωση που αποφασίσουν ότι θέλουν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα του αγρότη, μπορούν να πουλήσουν τη γη τους σε υψηλότερες τιμές από τις ευρωπαϊκές, έχοντας έτσι ένα ισχυρό «κομπόδεμα» είτε για τη συνταξιοδότησή τους, είτε για τα επόμενο επιχειρηματικά τους σχέδια.