Η κρίση αποθεμάτων που αντιμετώπισαν πρόσφατα οι αγροχημικές εταιρείες παγκοσμίως ξεκίνησε τις πρώτες ημέρες της πανδημίας Covid-19, όταν μια σειρά γεγονότων έστειλε ασύμμετρα σήματα προσφοράς και ζήτησης πάνω και κάτω από μια όλο και πιο επιμηκυμένη, κατακερματισμένη και εμπορευματοποιημένη αλυσίδα εφοδιασμού αγροχημικών.
Ο κλάδος είχε συνηθίσει σε ώριμους κύκλους ζήτησης με χαμηλό μονοψήφιο ρυθμό ανάπτυξης. Όμως, το 2020 και το 2021, είδε ετήσια αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης όγκου κατά ~9%, κυρίως λόγω της ανόδου των τιμών των αγροτικών προϊόντων και της ανάκαμψης των εκτάσεων.
Αυτή η ισχυρή ζήτηση και ο φόβος για ελλείψεις στην προσφορά επιτάχυνε τις εξαγωγές από τις βασικές αγορές παραγωγής αγροχημικών - συγκεκριμένα την Κίνα - μέχρι το 2022. Ωστόσο, ο πληθωρισμός των τιμών των προϊόντων και η επιδείνωση του κύκλου ζήτησης ακολούθησαν το 2ο εξάμηνο του 2022 και το 2023, μπλοκάροντας την παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού με αποθέματα.
Έκτοτε, οι ανησυχίες για τη ρευστότητα αντηχούν σε όλη την αλυσίδα αξίας, καθώς τα αποθέματα υψηλής τιμής αργούν να εκκαθαριστούν. Η προσοχή έχει επικεντρωθεί στην αποσυμφόρηση του καναλιού λιανικής και στον αντίκτυπο των παραμένοντων αποθεμάτων στους βασικούς παραγωγούς αγροχημικών. Όμως, με τα ζητήματα αποθεμάτων στις αγορές της Βόρειας Αμερικής, της Νότιας Αμερικής και της Ασίας να επιλύονται με κάπως διαφορετικούς ρυθμούς, το θέμα αυτό μπορεί να παραμείνει μέχρι το υπόλοιπο του τρέχοντος έτους.
Αυτό πρέπει να εξεταστεί ως κάτι περισσότερο από μια απλή κρίση αποθεμάτων. Παρόλο που ο κλάδος φαίνεται να επιλύει αυτά τα ζητήματα, καλό θα ήταν να προβληματιστεί σχετικά με την κρίση για να αποφύγει την επανάληψή της και να είναι προετοιμασμένος να μετριάσει τέτοιες προκλήσεις στο μέλλον.