Κινέζοι ερευνητές αποκωδικοποίησαν ένα νέο γονίδιο ανοχής στο αλάτι στο σιτάρι, με αποτέλεσμα την αύξηση της απόδοσης κατά 5 έως 9 τοις εκατό σε πειραματικές ποικιλίες που καλλιεργούνται σε αλατούχα-αλκαλικά εδάφη.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Genetics.
Ο Wang Meng, αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης, από το Ινστιτούτο Εδαφολογίας (ISS) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών (CAS), δήλωσε ότι οι κύριες περιοχές καλλιέργειας σιταριού της Κίνας συμπίπτουν με υψηλά ποσοστά αλάτωσης του εδάφους. Η άνοιξη σηματοδοτεί μια κρίσιμη περίοδο ανάπτυξης για το σιτάρι, η οποία χαρακτηρίζεται από την άρθρωση και το γέμισμα των κόκκων, ωστόσο ευθυγραμμίζεται με την αιχμή της αλατότητας του εδάφους, επηρεάζοντας σοβαρά την ανάπτυξη και την απόδοση του σιταριού.
Ερευνητές από το ISS, το Northwest A&F University και το Qingdao Agricultural University ανέλυσαν πάνω από 500 ποικιλίες και σειρές σιταριού που καλλιεργούνταν για χρόνια σε αλατούχα-αλκαλικά πεδία και εντόπισαν το TaSPL6-D, έναν μεταγραφικό καταστολέα κρίσιμων γονιδίων ανοχής στην αλμύρα στο σιτάρι.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι λόγω της φυσικής γενετικής παραλλαγής, υπάρχει μια φυσική παραλλαγή του TaSPL6-D, που ονομάζεται TaSPL6-D-In στις ποικιλίες γης, η οποία χάνει την ικανότητά της να καταστέλλει βασικά γονίδια ανοχής στο αλάτι στο σιτάρι.
Χρησιμοποιώντας μια μοριακά υποβοηθούμενη μέθοδο αναπαραγωγής, οι ερευνητές εισήγαγαν το TaSPL6-D-In από μια φυλή γης σε μια κορυφαία ποικιλία σιταριού, βελτιώνοντας με επιτυχία την απόδοση σε αλατούχα-αλκαλικά εδάφη.
Ο Zhao Zhendong, ακαδημαϊκός της Κινεζικής Ακαδημίας Μηχανικής, και ο Cao Xiaofeng, ακαδημαϊκός του CAS, δήλωσαν ότι αυτή η έρευνα παρέχει καίριους στόχους σχεδιασμού για την προώθηση της μοριακής αναπαραγωγής στο ανθεκτικό στο αλάτι σιτάρι και σε άλλες καλλιέργειες.