Τα προβλήματα που σχετίζονται με την ξηρασία οδήγησαν σε μείωση της συγκομιδής ελιάς στην Ιταλία. Ενώ η ελαιοπαραγωγή ήταν αρκετά πλούσια στο κέντρο και το βορρά της χώρας, οι νότιες περιοχές, όπου βρίσκονται οι περισσότεροι εθνικοί ελαιώνες, έχουν πληγεί περισσότερο. Η συνολική μείωση της παραγωγής προβλέπεται να ξεπεράσει το 40%.
Οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις, όπως αναφέρει η ιταλική Gambero Rosso επικαλούμενη εκθέσεις του κλάδου, είναι περίπου 224 χιλιάδες τόνοι, οι οποίοι θα πρέπει να θεωρούνται το κέντρο ενός εύρους που κυμαίνεται από το χαμηλό των 215 χιλιάδων τόνων έως το υψηλό των 235 χιλιάδων τόνων. Μια πτώση της τάξης του 32% σε σύγκριση με την τελευταία εκστρατεία ελαιολάδου, κατά την οποία η Ιταλία κατέλαβε την πέμπτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη.
Τα δεδομένα από την Απουλία, όπου η σοδειά εκτιμάται ότι θα είναι σχεδόν στο μισό σε σχέση με πέρυσι, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη συγκομιδή της καμπάνιας. Σε αυτή την περιοχή, η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο των ελαιώνων της χώρας, η ανθοφορία και η καρπόδεση ήταν πολύ περιορισμένες φέτος, καθώς τα φυτά αντιμετώπισαν ελλείψεις υγρασίας λόγω των λίγων καλοκαιρινών βροχών και των υψηλών θερμοκρασιών.
Εξετάζοντας την παραγωγή σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ιταλία θα αποδειχθεί μία από τις λίγες χώρες που αντιμετωπίζουν κάμψη, σε αντίθεση με τη συνολική αύξηση κατά 23% σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην πραγματικότητα, οι πρώτες εκτιμήσεις παραγωγής για την εκστρατεία 2024/2025 δείχνουν αύξηση του παγκόσμιου όγκου από 2,5 εκατομμύρια τόνους πέρυσι. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι όγκοι για την εκστρατεία συγκομιδής 2024/25 θα κυμανθούν στα επίπεδα των 3,1 εκατομμυρίων τόνων, που είναι ο μέσος όρος των έξι προηγούμενων περιόδων, επηρεασμένοι ωστόσο από τις ελλείψεις των δύο τελευταίων ετών.
Σύμφωνα με την OleoScope, από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, η Ιταλία μείωσε τις αποστολές ελαιολάδου προς τη Ρωσία σε 6.000 τόνους από 8.000 τόνους ένα χρόνο νωρίτερα, σύμφωνα με τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες. Η Τυνησία σχεδιάζει να καταλάβει την κενή θέση αυξάνοντας το μερίδιο των προμηθειών στην εγχώρια αγορά από 1,4 σε 10%.