Η ξηρασία συνεχίζεται στην Ισπανία. Αυτή έχει ως επίπτωση να υπάρχει ανεπαρκής μικροβιακή δραστηριότητα στο έδαφος όπως και μηδαμινή φυτική βλάστηση.
Η χώρα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που δέχεται κάθε μορφής βοήθεια. Με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μελετάται η υγεία του εδάφους στους ελαιώνες της Μεσογείου και τι μπορεί να γίνει ώστε να υπάρξει σωστή γεωργική διαχείριση. Το πρόγραμμα προβλέπει ότι αρχικά θα γίνεται διάγνωση της κατάστασης του εδάφους, το οποίο είναι πολύ πιθανό να είναι σε πολύ κακή κατάσταση λόγω λαθεμένης χρήσης των προϊόντων φυτοπροστασίας.
Ο καθηγητής του πανεπιστήμιου της Jaen και συντονιστής της μελέτης, Antonio José Manzaneda, υποστηρίζει ότι αρκεί να περπατήσεις στους ελαιώνες της Χαέν και της Κόρδοβα για να διαπιστώσεις την ερημοποίηση, τη μηδαμινή φυτική βλάστηση και το χαμηλό μικροβιακό φορτίο.
Η χρήση των φυτοπροστατευτικών δεν έχει πια νόημα διότι ό,τι και να παραχθεί δεν θα είναι αρκετό για να καλύψει την επένδυση.
Η μελέτη του θέματος, δηλαδή της υγείας του εδάφους μέσω ορθής γεωργικής διαχείρισης, υποστηρίχθηκε από τη δημιουργία μιας κοινοπραξίας με τη συμμετοχή 15 ιδρυμάτων και εταιρειών όπως επίσης και τη στήριξη Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Εδαφικών Δεδομένων και του Κοινού Κέντρου Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκτός από αυτά, πανεπιστήμια της Ισπανίας Jaén και Castilla-La Mancha, ιδρύματα από την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, το Μαρόκο, τη Γερμανία, την Πολωνία και την Ελβετία αλλά και το Ανώτατο Συμβούλιο Επιστημονικής Έρευνας (CSIC) ενίσχυσαν αυτήν την προσπάθεια. Αυτό που κάνουν ουσιαστικά είναι να διερευνούν και να μοιράζονται θέματα όπως η παρουσία μικροπλαστικών στο έδαφος, η δυνατότητα δέσμευσης άνθρακα ή η επίδραση στο γονιδίωμα των φυτών από την εφαρμογή φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων.
Μετά από τη διάγνωση που αναφέρθηκε και πιο πάνω, θα ολοκληρωθεί και θα συντεθεί ένα μοντέλο για κάθε είδος καλλιέργειας που υπάρχει με σκοπό να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις. Θα χρησιμοποιηθούν πρακτικές για την αποκατάσταση του εδάφους, συγκεκριμένα με δύο τρόπους: με την απομάκρυνση των υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων πρώτον, και με τη βελτίωση της μικροβιακής δραστηριότητας δεύτερον. Επισημαίνεται ότι οι μικροοργανισμοί είναι απαραίτητοι διότι διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στον κύκλο του άνθρακα με ταυτόχρονη σταθεροποίηση του αζώτου, αλλά και οι μύκητες συμβιώνουν με τις ελιές και αποτρέπουν την προσβολή της από άλλους παθογόνους μικροοργανισμούς.
Όσον αφορά την ξηρασία, μια ενέργεια που πρέπει να πραγματοποιηθεί είναι η διατήρηση φυτικών καλυμμάτων, μια ενέργεια κρίσιμη καθώς έτσι προωθείται η συμβίωση των μικροοργανισμών με την ελιά αλλά και ελέγχεται η διάβρωση. Επίσης κάτι άλλο που μπορεί να λειτουργήσει ενάντια στην κλιματική αλλαγή, είναι να χρησιμοποιηθούν παραδοσιακές ποικιλίες ελιών, που είναι τοπικά καλά προσαρμοσμένες. Αυτό που δεν βοηθάει είναι να φυτεύονται εντατικά ποικιλίες που δεν έχουν προσαρμοσθεί στο τοπικό κλίμα.
Για το μεγάλο πρόβλημα του νερού, οι δυσάρεστες επιπτώσεις δεν μπορούν να αποφευχθούν λόγω της παρατεινόμενης έλλειψής του σε περιόδους ξηρασίας. Παράλληλα διαπιστώνεται ότι η χαμηλή ανθοφορίας συνδυάζεται και από την άνοδο της θερμοκρασίας.
Ο παραδοσιακός ελαιώνας αντιμετωπίζει σειρά προβλημάτων από ποικίλους παράγοντες που οδηγούν σε μείωση της παραγωγής. Άρα, αυτό που τελικά προτείνεται είναι να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στη βιοποικιλότητα και στην οικολογική λειτουργία αυτών των εδαφών.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις