Επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη, έστειλαν δυο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, κάνοντας λόγο για την ανυπαρξία νομοθετικών πρωτοβουλιών, την ολιγωρία στην κατάθεση νομοσχεδίων και τη λαθεμένη πληροφόρηση ή παραπληροφόρηση από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τον αρμόδιο Υπουργό Αθανάσιο Τσαυτάρη στην Επιτροπή
Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής».
Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς, μέλη της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, Νίκη Φούντα και Θωμάς Ψύρρας απέστειλαν επιστολή προς τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Μεϊμαράκη ζητούν διευκρινήσεις σχετικά με το ότι δεν έχει φτάσει ούτε ένα σχέδιο νόμου από το ΥΠΑΑΤ και τον αρμόδιο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αθανάσιο Τσαυτάρη στην Ολομέλεια επί ενάμιση ολόκληρο χρόνο, καθώς και αναλυτική ενημέρωση για το ότι ο αρμόδιος Υπουργός κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης αποποιείται των ευθυνών του επικαλούμενος λόγους «ανωτέρας
βίας», υποδεικνύοντας ως υπαίτια την Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
Όπως εξηγούν στην επιστολή τους, η επιχειρηματολογία αυτή αναπτύχθηκε από τον Υπουργό επίσημα στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. «Μάλιστα μας εξέπληξε εξαιρετικά δυσάρεστα το γεγονός ότι ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Τσαυτάρης στη συνεδρίαση της Επιτροπής ισχυρίστηκε ότι το νομοσχέδιο αυτό έχει κατατεθεί στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης από τον Μάιο, ωστόσο η Διεύθυνση Νομοθετικού Έργου της Βουλής διαψεύδει ότι έχει στα χέρια της σχέδιο νόμου του ΥΠΑΑΤ. Η λαθεμένη πληροφόρηση ή παραπληροφόρηση των μελών της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου θεωρούμε ότι εγείρει μείζον ηθικό ζήτημα», αναφέρουν.
Και προσθέτουν: «Προκειμένου να μην υπάρχει ευτελισμός των διαδικασιών ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θα πρέπει να ενημερώσει επίσημα και από θέση ευθύνης αναλυτικά το κοινοβούλιο για την πορεία των νομοθετικών διαδικασιών.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ολιγωρία στην κατάθεση νομοσχεδίων έχει ως αποτέλεσμα οι βουλευτές να μην μπορούν να συνεισφέρουν με ουσιαστικές παρεμβάσεις στα προβλήματα της πρωτογενούς παραγωγής (αγροτών-κτηνοτρόφων-αλιέων) και να μην προωθείται το καθόλα απαραίτητο νομικό πλαίσιο εκσυγχρονισμού της θεσμικής λειτουργίας, αλλά και των όρων βιωσιμότητας και ανάπτυξης του τόσο κρίσιμου κλάδου για την οικονομία και την κοινωνία. Οφείλουμε να αποδείξουμε πως υπάρχει η πολιτική βούληση για δραστικές αλλαγές, με καίριες λύσεις για τους παραγωγούς. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έντονη παρουσία και στρατηγικό ολοκληρωμένο σχεδιασμό, με όραμα για τον πρωτογενή τομέα και τους ανθρώπους του».
