Η ελαιοκομική περίοδος έχει τελειώσει στην Ιεράπετρα και ο απολογισμός των ελαιοπαραγωγών, των ελαιουργών και των εμπόρων ελαιολάδου είναι θετικός, δεδομένου ότι η παραγωγή σε επίπεδο πρώην επαρχίας Ιεράπετρας ξεπέρασε τους 5.000 τόνους, σε αντίθεση με την περασμένη χρονιά που ήταν γύρω στις 3.000 τόνους.
«Ήταν από τις παραγωγικότερες σεζόν των τελευταίων 20 χρόνων αυτή που μόλις τελείωσε, ενώ έπεσε στη θετική συγκυρία της ανόδου της τιμής του λαδιού λόγω της μικρής παραγωγής των Ισπανών και των Ιταλών», μας λέει ο νεαρός ελαιουργός Μιχάλης Παπαδάκης. «Μπορεί φέτος οι ελιές λόγω της βεντέμας να μην ήταν τόσο λαδερές, αλλά το λάδι που έβγαλε η περιφέρεια της Ιεράπετρας ήταν κατά μέσο όρο οξύτητας γύρω στις 0,4 γραμμές . Ήταν δηλαδή ποιοτικά άριστο. Αυτό δείχνει ότι η Ιεράπετρα έχει από τα ποιοτικότερα λάδια στην Κρήτη, και ότι θα πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει το λάδι μας να χαρακτηριστεί ΠΟΠ, όπως έχει γίνει το λάδι της Σητείας. Αυτό θα δώσει προστιθέμενη αξία στο προϊόν της περιοχής μας», προσθέτει ο Μιχάλης Παπαδάκης.
Οι ελαιοπαραγωγοί, μετά από πολλά χρόνια "μουρμούρας" λόγω των διεθνών χαμηλών τιμών που δεν τους εξασφάλιζαν το κόστος παραγωγής, φέτος αναθάρρησαν και επέστρεψαν στα λιόφυτά τους.
«Τους βλέπουμε τώρα να βάζουν λιπάσματα στα ελαιόδεντρα που είχαν εγκαταλείψει στην τύχη τους, να κλαδεύουν, να οργώνουν και να περιποιούνται τα λιόφυτα που απέμειναν, γιατί πολλά έχουν ήδη γίνει θερμοκήπια. Αν οι ελαιοπαραγωγοί γίνουν πιο συνεπείς στις καλλιεργητικές τους φροντίδες και αν και στην επόμενη σεζόν έχει καλές τιμές το λάδι, η παραγωγή στην Ιεράπετρα θα συνεχίσει να είναι μεγάλη και ποιοτική, και η τοπική οικονομία θα ξαναβρεί ένα από τα στηρίγματά της που κάποτε ανέθρεψαν αξιοπρεπώς πολλές παλαιότερες γενιές», μας λέει ο Παναγιώτης Ζαμπετάκης, υπάλληλος ελαιουργείου.
Η υποκατανάλωση του ελαιολάδου στην εσωτερική αγορά λόγω οικονομικής ύφεσης και λόγω ανόδου της τιμής στο ράφι του σούπερ-μάρκετ έχει στρέψει τους Έλληνες καταναλωτές ξανά στο φτηνό σπορέλαιο. «Στις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής έχει καταγραφεί μείωση της κατανάλωσης του τυποποιημένου ελαιολάδου που φτάνει το -13%, ενώ στην ελληνική αγορά η πτώση φτάνει το -56,3%. Τα ξενοδοχεία και οι επαγγελματίες εστίασης θα πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν το ποιοτικό ελληνικό λάδι και όχι το εισαγόμενο σπορέλαιο, αν θέλουμε να λέμε ότι επιμένουμε ελληνικά», μας λέει ο τυποποιητής, έμπορος και εξαγωγέας ελαιολάδου Γιώργος Νικολαράκης από την Καλαμαύκα Ιεράπετρας.
«Οι παραγωγοί θα πρέπει να κάνουν την καλλιέργεια της ελιάς οικογενειακή τους υπόθεση. Όπως γινόταν παλιά. Να σταματήσουν να καταφεύγουν στην εύκολη αλλά δαπανηρή λύση του ξένου εργάτη. Μόνο με προσωπική εργασία στο χωράφι θα έχει προοπτική η καλλιέργεια της ελιάς», προσθέτει ο Γιώργος Νικολαράκης.
Περιμένουν να ανέβουν οι τιμές
Στην Ιεράπετρα υπάρχουν ακόμη στα ελαιουργεία και τους συνεταιρισμούς, κυρίως, μεγάλες ποσότητες αδιάθετου προϊόντος, το οποίο σταδιακά θα διατεθεί χύμα ή τυποποιημένο στην αγορά. Οι τιμές του λαδιού στην Ιεράπετρα ήταν αρκετά καλές και συνεχίζουν να είναι, ενώ υπάρχουν αποθέματα σε ιδιώτες που δεν είχαν την ανάγκη ρευστού, οι οποίοι κατά κανόνα περιμένουν το μήνα Μάη, όταν συνήθως ανεβαίνουν λίγο περισσότερο οι τιμές του λαδιού διεθνώς, για να κερδίσουν κάτι περισσότερο.
Είναι εκείνοι που έχουν φιλοσοφήσει την καλλιέργεια της ελιάς. Εκείνοι που ξέρουν ότι, με 20 μέρες συνολικής δουλειάς στο λιόφυτο ετησίως, έχεις ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Το λάδι, αν θέλεις, μπορείς να το πουλήσεις κατευθείαν από το ελαιουργείο και να πάρεις αμέσως μετρητοίς την αξία του, πράγμα που δε συμβαίνει με άλλα αγροτικά προϊόντα.
Του Νίκου Πετάση
neakriti.gr
