ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Η κατανάλωση κρέατος γαλοπούλας τα τελευταία 30 χρόνια εμφανίζει εντυπωσιακή αύξηση λόγω της γευστικότητας και της θρεπτικής της αξίας (αυξημένες πρωτεΐνες), και το γεγονός ότι αποτελεί το πιο αντιαλλεργικό κρέας πουλερικού σε σύγκριση με το κοτόπουλο….…
Πίσω όμως από την συμπαθέστατη και νόστιμη γαλοπούλα συμβαίνουν «άγριοι» πόλεμοι που ξεκινούν από τη διατροφή της, την «σφαγή» της, την συντήρηση και την εμπορία της προς όφελος ορισμένων εταίρων μας στην ΕΕ, ενώ οι μάχες συνεχίζονται καθημερινές, σκληρές και αιματηρές, όταν εμείς (πάντα στον ρόλο του «προκλητικά» άπραγου θεατή) μένουμε όχι μόνον αμέτοχοι «μαζικοί εισαγωγείς και καταναλωτές», αλλά και αδικαιολόγητα ανενεργοί να αντισταθούμε ή να αντισταθμίσουμε οτιδήποτε μας επιβάλλεται….!!!
Ο μεγαλύτερος των εμπορικών πολέμων αφορά την Αμερικανική με την Ευρωπαία γαλοπούλα ( μαζί και το κοτόπουλο) που ξεκινά το 1997 με αποκορύφωμα τις εμπορικές τριβές του 2009 (λίγο πριν την αποχώρηση του Προέδρου Bush Jr. από την προεδρεία), με τους Ευρωπαίους (ΕΕ) να ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαϊκοί κανόνες σφαγής και μέθοδοι απολύμανσης των σφάγιων (γαλόπουλα και κοτόπουλα) από παθογόνους οργανισμούς (Salmonella typhimurium, Listeria monocytogenes, και Staphylococcus aureus) είναι κατά πολύ αυστηρότεροι από εκείνους που εφαρμόζουν οι Αμερικανοί (Βλ.: pathogen reduction treatments ή PRTs), και άρα οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ δεν μπορούν να επιτρέπονται σε Ευρωπαϊκό έδαφος εφόσον οι Αμερικανοί δεν συμμορφώνονται με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις και κανόνες….!!!
Η μέθοδος απολύμανσης PRT (πλύσιμο των σφάγιων με διοξείδιο του χλωρίου, το οξινισμένο χλωριώδες νάτριο, το ουδέτερο φωσφορικό νάτριο ή τα υπεροξυοξέα) έχει εγκριθεί από το Αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας (USDA) και τον FDA για την μείωση των βακτηριδίων στα σφάγια και περιέργως έχει γίνει αποδεκτή και από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) γνωμοδοτώντας ότι η μέθοδος PRT «δεν αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία»...…
ΕΥΝΟΗΜΕΝΗ Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΓΑΛΛΙΑΣ…..
Παρά τις εγκρίσεις όμως αυτές, αμερικάνικο γαλόπουλου και κοτόπουλο δεν μπαίνουν πια στην ΕΕ…., μια «αλύγιστη» Κοινοτική πολιτική η οποία κάνει χρήση και μιας πρόσθετης άποψης ότι πουλερικά πολύ «λερωμένα» που εισέρχονται στο σφαγείο δεν είναι δυνατόν να πληρούν τους κανόνες υγιεινής μόνο με την απολύμανση χλωρίου… Η άποψη αυτή για τους Αμερικανούς δεν ευσταθεί και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι τέτοια επιχειρήματα δεν έχουν βάση αν δει κανείς την επεξεργασία από την οποία περνούν τα πουλερικά στη διάρκεια της σφαγής…., αλλά αποτελούν «προληπτικά μέτρα της ΕΕ χωρίς επαρκή επιστημονική βάση…» και σαφώς αποσκοπούν στην δημιουργία «μη δασμολογικών εμπορικών εμποδίων» γνωστών και ως «Non-Tariff Barriers» προς όφελος της Ευρωπαϊκής γαλοπούλας και κυρίως της Γαλλικής και κατά δεύτερο λόγο των υπολοίπων (Ιταλία, κλπ)… Οι ΗΠΑ για την πολιτική αυτή της ΕΕ αν και προσέφυγε και στον ΠΟΕ χωρίς ακόμα κάποια τελική επίλυση της διαφοράς με την ΕΕ (αν και ήλπιζε σε μια λύση μέσα από την συμφωνία ΤΤΙΡ) έχασε τελικά μια αγορά (στην ΕΕ) της τάξεως των 40.000 ΜΤ (το 1997) κρέατος γαλοπούλας και κοτόπουλου αξίας περί τα 53-54 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ/ετησίως (τότε)…., η οποία με σημερινά δεδομένα και την υψηλή ζήτηση στην ΕΕ θα μπορούσε να αγγίξει και τα 200 εκ. δολάρια ΗΠΑ σύμφωνα με Αμερικανικές πηγές…!!
Σήμερα οι στατιστικές αναφέρουν εισαγωγές από ΗΠΑ στην ΕΕ περί τους 9.000 ΜΤ αλλά πρόκειται για φορτία διέλευσης μέσω ΕΕ με προορισμό τις εκτός ΕΕ χώρες… Η ΕΕ παραμένει η δεύτερη στον κόσμο μεγαλύτερη εισαγωγέας κρέατος πουλερικών με 180.000 ΜΤ/ετησίως αξίας 500 και πλέον εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ με την Βραζιλία και την Ταϋλάνδη είναι οι τρεις μεγαλύτεροι εξαγωγείς παγκοσμίως. Οι ΗΠΑ παράγουν 2,6 εκατομμύρια ΜΤ κρέας γαλοπούλας και η Βραζιλία 470.000 ΜΤ..!!
ΤΙ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΤΗΝ ΕΕ…..!!
Η πολιτική της μη εμπορικής «σύγκλισης» με τις ΗΠΑ σε ότι αφορά την γαλοπούλα και τα πουλερικά γενικώς, φαίνεται εκ των πραγμάτων (επί μία 20ετία…) να ωφελεί αποκλειστικά την Γαλλία η οποία καλύπτει συνεχώς κενά ζήτησης στις χώρες της ΕΕ με ανταγωνιστικές τιμές και εύχεται και επιδιώκει να διατηρηθεί η «εμπορική διαφορά με τις ΗΠΑ» και να διατηρήσει έτσι την πρωτοκαθεδρία της…!!
Οι Γάλλοι παράγουν σήμερα πάνω από 400.000 ΜΤ κρέας γαλόπουλου σε σύγκριση με τους 700.000 ΜΤ το 2000 εκμεταλλευόμενοι τότε την μεγάλη πτώση της παραγωγής στην Ιταλία λόγω της γρίπης των πτηνών…!! Οι Γερμανοί από 290.000 το 2000, το 2014 πλησίασαν τους 400.000 ΜΤ και ακολουθούν η Πολωνία με 275.000 ΜΤ και το Ηνωμένο Βασίλειο με 177.000 ΜΤ…!!! Οι αριθμοί αυτοί αναφέρονται σε εκθέσεις του Αμερικανικού Κογκρέσσου (Congressional Research Service) στα πλαίσια των εμπορικών διαφορών μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ και περιλαμβάνουν όλες τις μορφές εκτροφής (ελεύθερες, σταβλισμένες, οικόσιτα, κλπ).
Συνολικά η ΕΕ παράγει 1,9 εκατομμύρια ΜΤ κρέατος γαλοπούλας με σταθεροποιημένη την παραγωγή τα 2-3 τελευταία χρόνια… και την ζήτηση πάντα έντονη σε νωπό προϊόν, σε καταψυγμένο και για την βιομηχανία κρέατος..!! Οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί συνήθιζαν να εξάγουν προς την Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά μετά το εμπάργκο οι πωλήσεις τους μειώθηκαν και στρέφονται προς άλλους προορισμούς.
Οι Γάλλοι στοχεύουν στην διατήρηση και την επέκταση των εξαγωγικών τους δραστηριοτήτων (προς ΕΕ και Αφρική) σε ότι αφορά την γαλοπούλα, ενώ στο εσωτερικό εφαρμόζουν «μεταρρυθμιστικά μέτρα» στον τρόπο εκτροφής αρχίζοντας από την διαθεσιμότητα περισσότερου χώρου ανά πτηνό, γεγονός που απαιτεί και μεγαλύτερες επιφάνειες εγκαταστάσεων….
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…..
Η χώρα μας πριν το 1997 εισήγαγε περί τους 6000 μετρικούς τόνους (ΜΤ) αμερικάνικης γαλοπούλας κυρίως στην περίοδο των Χριστουγέννων που μαζί με τα κρεατοσκευάσματα γαλοπούλας από τις ΗΠΑ μπορεί και να άγγιζε και τους 7000 ΜΤ. Μετά την απαγόρευση οι ποσότητες αυτές μηδενίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από αυξημένες κυρίως Γαλλικές, Ιταλικές και κατά περιόδους Γερμανικές γαλοπούλες και από μια περιορισμένη (δυστυχώς) ποσότητα εγχώριας παραγωγής, κυρίως από τον κάμπο της Θεσσαλίας, την Μακεδονία και την Ήπειρο η οποία ουδέποτε ενισχύθηκε από την επίσημη Πολιτεία (όλα φαίνεται και εδώ να λειτουργούν προς όφελος της ξένης «βορειοευρωπαίας» γαλοπούλας….!!!). Η δική μας γαλοπούλα ουδέποτε εξελίχθηκε ως δυναμικός κλάδος (π.χ. η μαύρη γαλοπούλα ελευθέρας βοσκής, αντί της σταβλισμένης λευκής, αλλά ούτε και η λευκή……), ούτε επεκτάθηκε, ούτε εκσυγχρονίστηκε ώστε να ικανοποιήσει την εγχώρια ζήτηση η οποία πλέον στις μέρες μας δεν περιορίζεται μόνο στην περίοδο των γιορτών αλλά και τον υπόλοιπο χρόνο…
Η Ελληνική παραγωγή κυμαίνεται μεταξύ 3000-5000 ΜΤ ετησίως (υπάρχουν χρονιές με μεγαλύτερη παραγωγή) ανάλογα όμως με την χρονιά και τις "τιμές" χωρίς κάποια εντυπωσιακή αύξηση ή αλλαγή προς κάτι το διαφορετικό, ούτε με κάποιες εκπλήξεις σε ότι αφορά νέες εκτροφές σοβαρής επένδυσης, με προβλήματα ανταγωνιστικότητας (ποιότητες, τιμές, προστιθέμενη αξία) που δεν φαίνεται να θέλει να τα μελετήσει και να τα επιλύσει κανένας, με την σχέση παραγωγού και εμπόρου αφημένη στην τύχη και στα «παιγνίδια» του δεύτερου, με τον πρώτο «γεωτεχνικά» και "κρατικά" ξεχασμένο, όλα να συμβαίνουν έτσι χωρίς προγραμματισμό, χωρίς συμβόλαια, χωρίς παστρικιές δουλειές και χωρίς δεσμεύσεις από κανέναν αρμόδιο ή αγοραστή..
Η εγχώρια κατανάλωση στο μεταξύ σε ετήσια βάση (όλα τα προϊόντα, ολόκληρα σφάγια και τα κρεατοσκευάσματα) πρέπει να ξεπερνά τους 20.000 ΜΤ/ετησίως και με εμφανή αυξητική τάση από χρονιά σε χρονιά («η χαρά του εισαγωγέα»)… Στις γιορτές η ζήτηση εκτιμάται στις 450-500.000 γαλοπούλες (ολόκληρες ή τεμαχισμένες, νωπές και καταψυγμένες). Εφέτος η τιμή παραγωγού κυμαίνεται στα περσινά επίπεδα με 4-4,7 €/κιλό που φτάνουν στα 9 -10 € περίπου το κιλό στον καταναλωτή…, με την Ιταλική στα 5-5,50 €/κιλό στη λιανική (νωπή) και περίπου 3,50 € η Γαλλική (καταψυγμένη)… Η συγκρίσεις τιμών προφανώς γέρνουν υπέρ των εισαγόμενων…., αλλά αξίζει κανείς να δει και το ποιοτικό μέρος…. Οι πληροφορίες από την κατανάλωση δεν είναι και τόσο χαρμόσυνες για τις εισαγόμενες από την άποψη της γεύσης και της ευκολίας στη μαγειρική…., παρά τις προσπάθειες για ένα καλό αποτέλεσμα στο σερβίρισμα…!!!! Ο Έλληνας πάντως δεν φαίνεται να προτιμά την καταψυγμένη γαλοπούλα και γενικώς τα καταψυγμένα πουλερικά.
Η ντόπια γαλοπούλα για την ελληνική ύπαιθρο και τους πτηνοτρόφους (με μεγάλη και μακρόχρονη εμπειρία στο κοτόπουλο) αν και υπάρχουν διαφορές στις τεχνικές εκτροφής, κρίνεται από πολλούς γνώστες της πτηνοτροφίας ως ιδιαίτερα δυναμικός κλάδος κάτω από ευνοϊκές όμως συνθήκες εισροών και εκτροφής που θα διαμορφωθούν (π.χ. είδος και ποιότητα ζωοτροφών) και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια αρκετά σοβαρή και ελκυστική εγχώρια παραγωγή προϊόντος με «ελληνική ετικέτα» είτε βιολογική, είτε ειδικής εκτροφής (π.χ. ελεύθερη βόσκηση, ημι-σταβλισμένη…., κλπ) με πολλές βελτιώσεις στην ποιότητα και με βλέψεις και προς το καταψυγμένο-συσκευασμένο εξαγώγιμο προϊόν, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο έλληνας καταναλωτής το ελληνικό προϊόν «δεν το βρίσκει» εύκολα, έως καθόλου, στις μεγάλες αλυσίδες τροφίμων, πράγμα που αποτελεί και προσδοκία και προτίμηση, δοθείσης της ευκαιρίας «προσφοράς»…
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ....
Στο θέμα της εκτροφής «ουδείς γνωρίζει» πως εκτρέφονται τα εισαγόμενα πτηνά στην χώρα προέλευσης και μάλιστα όταν τα περισσότερα προέρχονται από σταβλισμένες μονάδες εντατικής εκτροφής με μεγάλες εισροές ζωοτροφών ζωικής προέλευσης (π.χ. ιχθυάλευρα, κρεατάλευρα, πτεράλευρα, αστεάλευρα ή αιματάλευρα…!!!) και τροποποιημένη σόγια (GMO) αλλά και πότε για τελευταία χορηγήθηκαν αντιβιοτικά πριν τη σφαγή, κοκκιδιοστατικά, αντιπαρασιτικά, αντιμυκητιακά φάρμακα, κλπ…. ή εάν τα σφάγια έχουν δεχθεί «ενέσιμες γευστικές ουσίες» ή «ενέσιμες σάλτσες με βάση το βούτυρο ή το φοινικέλαιο…» μετά την σφαγή και κατά την συσκευασία, ή «ενέσεις φωσφόρου» για την διατήρηση του βάρους κατά την κατάψυξη, κλπ…!!! Τα πιστοποιητικά δημόσιας υγείας εντός της ΕΕ δεν έχουν πια καμία αξία λόγω της ελεύθερης διακίνησης σε ευρωπαϊκό έδαφος…. Υπήρξαν στο παρελθόν περιστατικά διάθεσης καταψυγμένης γαλοπούλας αναπαραγωγής, προέλευσης Γαλλίας σε πολύ χαμηλή τιμή πολύ κακής ποιότητας (άνοστες με πολύ σκληρό κρέας που προορίζονταν για την αλλαντοποιία…!!!).
Οι ελληνικές ελεύθερες εκτροφές γαλοπούλας ελευθέρας βοσκής (και ημι-οικόσιτες) που όταν δεν βοσκούν τρέφονται κυρίως με καλαμπόκι, θα μπορούσαν να επεκταθούν ως ξεχωριστή δραστηριότητα, να τρέφονται ελεύθερα σε χωράφια και λόφους ακόμα και σε τοποθεσίες εντός περιοχών Natura και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις εισαγόμενες ή της εντατικής εκτροφής, σε νοστιμάδα και θρεπτική αξία, χωρίς «διατροφικούς» κινδύνους και καχυποψία από έναν πολύ υποψιασμένο πλέον καταναλωτή που «θέλει να ξέρει τι τρώει» αλλά και τι «τρώει το πτηνό που βάζει στο τραπέζι του»..!!
Μαθαίνουμε ότι τα ζωοπάζαρα επιστρέφουν «λόγω κρίσης» στις επαρχιακές πόλεις της Θεσσαλίας με πρώτη την περιοχή της Καρδίτσας…αλλά και αλλού!!! (πράγμα που έπρεπε να το περιμένουν όλοι οι φωστήρες της εθνικής μας οικονομίας…). Σημειώνεται στροφή (…μάλλον επιστροφή) σε συνήθειες του 60 του 70 ακόμα και του 80 όπου η οικόσιτη πτηνοτροφία και κτηνοτροφία ήταν ο κανόνας για τυχερές οικογένειες που διέθεταν αγροικίες, ανοικτό χώρο και «μπαχτσέδες», το μεράκι και την νοσταλγία για το αγνό και το νόστιμο που οι ίδιοι και οι γονείς τους το πότιζαν και το τάιζαν….
(του Σταμάτη Σεκλιζιώτη, «για όσους ενδιαφέρονται»…!!!)
(σ.σ.)
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις