Η ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης είναι μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Κάθε περιφέρεια της χώρας διαθέτει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αδυναμίες αλλά και πλεονεκτήματα. Πάνω σε αυτή τη βάση, απαιτείται ο σχεδιασμός στοχευμένων, αλλά και ευρύτερων πολιτικών, οι οποίες θα επιτρέψουν την απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της ελληνικής Περιφέρειας.
Σημαντικό τομέα προτεραιότητας θα πρέπει να αποτελέσει ο διαρθρωτικός μετασχηματισμός της παραγωγικής βάσης, κυρίως μέσα από τη λειτουργική σύζευξη της γεωργικής παραγωγής με την αγορά και με τους άλλους τομείς της οικονομίας, όπως η μεταποίηση με έμφαση στον κλάδο των τροφίμων, αλλά και οι υπηρεσίες με επίκεντρο τον τουρισμό. Είναι επίσης απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα ειδικά σχεδιασμένο πλαίσιο κινήτρων και υποστήριξης για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Περιφέρεια και συνολικά στη χώρα.
Έμφαση, παράλληλα, θα πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη των ανθρωπίνων πόρων, με αναβάθμιση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, αλλά και με αξιοποίηση σύγχρονων θεσμών, όπως αυτός της Μαθητείας, ο οποίος – ενσωματώνοντας το τοπικό στοιχείο – συμβάλει στην απόκτηση δεξιοτήτων με πραγματική ζήτηση στην αγορά. Επίσης, μέσα από τη συνεργασία περιφερειακών ΑΕΙ, Επιμελητηρίων, Αυτοδιοίκησης και άλλων φορέων, μπορούν να δημιουργηθούν στην Περιφέρεια αξιόλογοι πόλοι επιχειρηματικότητας και καινοτομίας, οι οποίοι θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα σε τοπικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Απαραίτητη, επίσης, συνθήκη για την περιφερειακή ανάπτυξη είναι η βελτίωση του θεσμικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος της χώρας. Μια προσπάθεια που προϋποθέτει την ενδυνάμωση των τοπικών και περιφερειακών φορών, οι οποίοι καλούνται να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν αναπτυξιακά προγράμματα. Προϋποθέτει, επίσης, την απομάκρυνση εμποδίων όπως το ασταθές και εχθρικό για την επιχειρηματικότητα φορολογικό πλαίσιο, το ασαφές κανονιστικό περιβάλλον για τις επενδύσεις, η χαμηλή αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης, η γραφειοκρατία και οι αργοί ρυθμοί απονομής της Δικαιοσύνης.
Η διατηρήσιμη, ισόρροπη και συνεκτική ανάπτυξη που έχει ανάγκη η Ελλάδα, απαιτείται στρατηγικός σχεδιασμός, ισχυροί και λειτουργικοί θεσμοί, αλλά και ένα περιβάλλον το οποίο θα στηρίζει στην πράξη την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και θα απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις, που υπήρχαν και υπάρχουν, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.