Του:Σ. Σεκλιζιώτη
(για όσους ενδιαφέρει, και πρέπει να ενδιαφέρει...)
Οι εξαγωγές ξηρών καρπών των ΗΠΑ προς την ΕΕ-28 (μαζί με Μ. Βρετανία) το έτος 2019, κάλυψαν το 41% των εισαγωγών στην ΕΕ και ήταν αξίας 3,1 δις Δολαρίων ΗΠΑ..., εκ των οποίων το 1,8 δις $ (πάνω από το μισό) αφορούσε μόνο το αμύγδαλο (σε ψίχα και με κέλυφος). Το φιστίκι (τύπου Αιγίνης) από τις ΗΠΑ ήταν αξίας 609 εκατομμύριον δολαρίων και το καρύδι 328 εκατομμυρίων δολαρίων... Οι Ισπανία, Γερμανία και Ολλανδία απορροφούν το 64% της ποσότητας ξηρών καρπών προέλευσης ΗΠΑ... Η Τουρκία έρχεται δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές ξηρών καρπών στην ΕΕ και καλύπτει το 20% του συνόλου των εισαγωγών στην ΕΕ και ακολουθούν το Βιετνάμ, η Κίνα και η Χιλή... Το 24% των συνολικών εισαγωγών ξηρών καρπών στην ΕΕ αφορά το αμύγδαλο.
Η ΕΕ εισάγει 271,4 χιλιάδες μετρικούς τόνους (ΜΤ) αμύγδαλο από ΗΠΑ, Αυστραλία, Μαρόκο, κλπ και εξάγει μόνο 24.000 ΜΤ, 82.000 ΜΤ φιστίκι με κέλυφος από ΗΠΑ (74.000 ΜΤ), Ιράν, Τουρκία, Αργεντινή κλπ και 273.000 καρύδια από ΗΠΑ (145.000 ΜΤ), Χιλή, Ουκρανία, Μολδαβία, Χιλή κλπ, ενώ εξάγει περί τους 15.000 ΜΤ.
Το φιστίκι από το Ιράν έχει μειωθεί σημαντικά και από το 2016 μέχρι σήμερα από 18,000 ΜΤ εισαγωγές έπεσε στις 6,5 χιλιάδες ΜΤ, με παράλληλη άνοδο του Αμερικάνικου και ελαφρώς της Τουρκίας...
Οι ετήσιες ανάγκες της ΕΕ (για σνακ και βιομηχανία τροφίμων) σε αμύγδαλο, εκτιμάται ότι ξεπερνούν τις 420.000 ΜΤ, είναι πολύ ελλειμματική με την ζήτηση αυξημένη και τάσεις αυξητικές, το ίδιο συμβαίνει με το φιστίκι και το αμύγδαλο όπου οι ανάγκες εκτιμώνται στους 115.000 ΜΤ για το φιστίκι και στις 450.000 ΜΤ για το καρύδι...!!! Οι αντίστοιχες παραγωγές περιορίζονται αντίστοιχα στους 140.000 ΜΤ για το αμύγδαλο, στις 18.000 ΜΤ για το φιστίκι και στις 130.000 ΜΤ φια το καρύδι...
Σημαντικές αυξήσεις σε φυτεύσεις και παραγωγές εμφανίζει η Ισπανία η οποία π,χ, για το φιστίκι έχει μια αύξηση παραγωγής τριπλασιασμένη στα τελευταία 6 χρόνια όπου από 4.000 ΜΤ το 2014 έφτασε περίπου τους 13.000 ΜΤ σήμερα. Επίσης και στο αμύγδαλο εμφανίζει μία αύξηση του 5% περίπου για την ίδια περίοδο.
Να σημειωθεί ότι η Ισπανία σήμερα συγκομίζει αυτές τις ποσότητες φιστικιού από 138.000 περίπου στρέμματα παραγωγικών οπωρώνων ενώ η συνολική φυτεία της Ισπανίας έχει ήδη ξεπεράσει τα 390.000 στρέμματα και κάθε χρόνο νέα δένδρα μπαίνουν στην παραγωγή...
Το περισσότερο καρύδι εντός της ΕΕ παράγουν οι Γαλλία (36.000 ΜΤ), η Ρουμανία (47.000) η Ισπανία (15.500 ΜΤ) και η Ιταλία (13.200 ΜΤ).
Η Ισπανία αποτελεί το Μέλος της ΕΕ όπου η Αγροτική της Πολιτική ακολουθεί δύο ξεκάθαρους δρόμους, τον δρόμο της ΚΑΠ εκεί που μπορεί να εκμεταλλεύεται πλήρως τις Ευρωπαϊκές πολιτικές απορρόφησης πόρων, αλλά και τον Εθνικό της δρόμο με "αξιοζήλευτο" και προηγμένο Εθνικό Σχέδιο Αγροτικής Πολιτικής όπως π.χ. στην δενδροκομία των ξηρών καρπών και όχι μόνο. Σε ότι αφορά την ανταγωνιστικότητά της με τα εισαγόμενα, εφαρμόζει σχολαστικά και χωρίς καθυστερήσεις όλες τις καινοτόμες και εφαρμόσιμες πρακτικές καλλιέργειας που προσφέρει η Γεωπονική επιστήμη, καθώς και σύγχρονες επεξεργασίας των προϊόντων της (με αρδευτικές υποδομές, βελτιωμένες ποικιλίες, γεωργία ακριβείας και ολοκληρωμένα προγράμματα διαχείρισης φυτοασθενειών, σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας και μεταποίησης, οργανωμένο μάρκετινγκ και προώθηση στις αγορές, κλπ)...
Οι αριθμοί, οι Ισπανικές πολιτικές και η αυξημένη ζήτηση στις χώρες της ΕΕ σε ξηρούς καρπούς, αλλά και η ποιοτική παράμετρος των παραγόμενων προϊόντων η οποία στη χώρα μας δεν προβάλλεται επαρκώς σε σχέση με τη ποσοτική, αποτελούν παράδειγμα και σημαντικούς τομείς όπου η Ελληνική πλευρά καλείται να στραφεί και να εκμεταλλευθεί όλα εκείνα τα διαθέσιμα περιθώρια που υπάρχουν, με άξονα την "οπωσδήποτε" μείωση του κόστους παραγωγής και την απαραίτητη προβολή της μοναδικής Ελληνικής ποιότητας που καταφέρνει εδώ και χρόνια να υφίσταται αλλά δεν διαφημίζεται επαρκώς.
Η ΕΕ των 450 εκατομμυρίων πολιτών, προβάλλει για τους ξηρούς καρπούς και όχι μόνο, ως η μεγάλη αγορά με θέση για όλους. Ας μην ξεχνάμε ότι στο ποιοτικό κομμάτι, οι ξηροί καρποί για αναρίθμητους λόγους έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως υπερτροφή και ως βασικό συστατικό μιας υγιεινής και θεραπευτικής διατροφής.
Δεν θα επαναλάβω εδώ το χιλιοειπωμένο "επείγει η ανάγκη για μια Εθνική Αγροτική Πολιτική".... αλλά επιτέλους κάποτε επιβάλλεται να σταματήσουν τα λόγια και να δούμε πράξεις...
Το ΥΠΑΑΤ δεν μπορεί να αποκαλείται "Υπουργείο Εξορίας", ούτε "μη θεσμικό Υπουργείο...." όπως τελευταία ακούσαμε. Το ΥΠΑΑΤ αποτελεί χώρο αναδιάρθρωσης οργανωτικής "εκ θεμελίων" και νέων ιδεών για μια Εθνική Αγροτική Πολιτική, άμεσα...
Οι καθυστερήσεις μας καθιστούν αδρανείς θεατές των άλλων και "καταδικασμένους" ουραγούς...
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις