Του Φάνη Κουρεμπέ
Γεωπόνος, Msc
Συντ. τμήματος αγροτικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ
Τις τελευταίες ημέρες, εκτός από τα κρούσματα και τη διαχείριση του κορωναϊού, στη συζήτηση έχει μπει και το θέμα του Ταμείου Ανάκαμψης.
Των μέτρων δηλαδή που έρχονται για να στηρίξουν την οικονομία από τις επιπτώσεις της πανδημίας. Ένα πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα, που αποδείχτηκε δραματικά κατώτερο των επικοινωνιακών εξαγγελιών της κυβέρνησης.
Ειδικά για τον πρωτογενή τομέα, οι παρεμβάσεις που περιγράφονται δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα που δημιουργήθηκαν τα χρόνια της κρίσης. Ούτε τις οικονομικές επιπτώσεις των lockdown, αλλά ούτε και κάποια από τα μεγάλα προβλήματα που δημιούργησε η δεκαετής οικονομική κρίση που προηγήθηκε.
Όπως δεν προσπαθεί να λύσει κανένα από τα μεγάλα δομικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας. Τον μικρό και πολυτεμαχισμένο κλήρο, την ηλικιακή γήρανση του αγροτικού πληθυσμού, την ανυπαρξία χρηματοδότησης, την απουσία υποδομών, την αδυναμία να παράξει και να καρπωθεί η ίδια την προστιθέμενη αξία των προϊόντων της.
Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή, που κάθε χρόνο φαίνονται να γίνονται εντονότερες, γίνεται κατανοητό ότι η γεωργία στη χώρα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο.
Δυστυχώς, η απάντηση σε όλα τα παραπάνω και σε όσα δεν χωράνε σε ένα περιορισμένου χώρου κείμενο, δεν βρίσκεται ούτε στα μεγάλα έργα μέσω ΣΔΙΤ, που θα ωφελήσουν βασικά τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα οποία με αυτό τον τρόπο θα βάλουν «χέρι», στις υποδομές, ούτε στα ευχολόγια, ούτε στην εξαγγελία έργων που μόλις πριν από 2 χρόνια είχαν πάλι εξαγγελθεί με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.
Εάν παρακολουθήσει κάποιος και τα υπόλοιπα, εκτός Ταμείου Ανάκαμψης, μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, καταλαβαίνει αμέσως, ότι στο επίκεντρο της πολιτικής της δεν βρίσκεται ο αυτός ο οποίος παράγει, ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος, ο αλιέας.
Η συζήτηση για τη νέα πρόσκληση για τους νέους αγρότες, το συζητούμενο σχέδιο για τις λαϊκές αγορές, ο τρόπος που δόθηκαν και δίνονται οι κορωνοενισχύσεις, το νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς πριν ένα χρόνο είναι μερικά από τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.
Αντί λοιπόν να αναλώνεται η πολιτική σε επικοινωνιακές φιέστες θα πρέπει να συνταχθεί ο οδικός χάρτης που θα βοηθήσει τη χώρα, να συνεχίσει να παράγει.
Μπορεί να έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα στον πρωτογενή τομέα, αλλά πρέπει να τα αξιοποιήσουμε κιόλας.
Στην ελληνική πραγματικότητα, ο τρόπος για να αξιοποιηθεί ο πλούτος του πρωτογενούς τομέα, ακούει στο όνομα, συνεργατισμός.
Στοχευμένα μέτρα, σχεδιασμός παρεμβάσεων, κίνητρα, προϋποθέσεις με κατεύθυνση τη δημιουργία μεγάλων συνεταιριστικών εκμεταλλεύσεων, που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής, θα αναδεικνύουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προϊόντων της χώρας, θα τους προσδίδουν την προστιθέμενη αξία που τους αναλογεί και θα την κερδίζουν οι ίδιες. Θα εκμεταλλεύονται τις νέες τεχνολογίες και τις καινοτόμες καλλιεργητικές πρακτικές προς όφελος των μελών τους.
Θα δημιουργούν οικονομίες κλίμακας με τη συμμετοχή όλης της κοινωνίας της περιοχής.
Παράλληλα, η πολιτεία θα αναπτύσσει τις υποδομές που χρειάζονται, οι οποίες θα λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, θα σχεδιάζει πολιτικές, θα αναπτύσσει χρηματοδοτικά εργαλεία και θα αξιοποιεί όλα τα διαρθρωτικά προγράμματα προς όφελος όλων των παραγωγικών μερών που απαρτίζουν έναν υγιή και δημοκρατικά σχεδιασμένο πρωτογενή τομέα.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, μετά από πάνω από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, ένα μοντέλο σχεδιασμένο να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα, και να μετατρέψει τις αδυναμίες του σε πλεονεκτήματα, μπορεί να δώσει λύση στα οικονομικά αδιέξοδα και να στηρίξει την κοινωνία της υπαίθρου.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις