Στο ΤΡΑΠΕΖΙ με την ηθοποιό-συγγραφέα ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ με την ασυνεννοησία , με προτεραιότητες, με ιεραρχίες. Ο καθένας πρέπει να κάνει αλλά αυτό που ξέρει. Πάσχουμε από το γεγονός ότι ο καθένας θέλει να κάνει ότι θέλει κι όλοι θέλουν να κάνουν τις δικές τους ιδέες πραγματικότητα, αλλά κανείς δεν θέλει να πραγματοποιήσει τις ιδέες του αλλουνού. Υπάρχει ένας κατακερματισμός. O καθένας έχει ένα περίπτερο και θέλει να πουλάει τσίχλες να είναι αφεντικό κι αδυνατεί να υπηρετεί κάτι ευρύτερο, ένα σκοπό. Προτιμά το δικό του μικρό στενό ενώ τελικά γίνεται όμηρος αυτής της δουλειάς, πολύ περισσότερο.
ΡΕΜΒΑΖΩ στον ουρανό και τη θάλασσα. Το βουνό το χειμώνα, η δύναμη των Κενταύρων, το καλοκαίρι η θάλασσα του Αιγαίου είναι δύναμη μεγάλη. Το δικό μου «κέντρο» είναι να γελάω, είναι πολλά πράγματα, μ΄ αρέσει το ανεπιτήδευτο, μ΄ αρέσει το αυθεντικό. Συμβαίνει και στις δουλειές αυτό. Γι΄ αυτό και χρειάζεται καλή χημεία. Χρειάζομαι καλή χημεία στη δουλειά. Γέλασα πάρα πολύ στους Απαράδεκτους. Γέλασα, όταν κάναμε το ζεύγος, με το Θοδωρή τον Αθερίδη.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ το πρωί ένα χυμό, ένα φρούτο εποχής, πορτοκάλι, σταφύλι αλλά μ΄ αρέσουν κι οι χουρμάδες, παρόλο που στην Ελλάδα δεν έχει φρέσκους. Μ΄ αρέσει κι ένα μοσχάτο Ντάστι αλλά κι η τσικουδιά η κρητική, η ελαφριά, η σπιτική, που πίνεται σα νερό αλλά στο τέλος γίνεσαι κουρούμπελο. Μ΄ αρέσει να χαλαρώνω, να είμαι σε ένα τραπέζι και να μην επιδεικνύει κανείς τίποτα. Το αυθεντικό είναι καλό. Απολαμβάνω την καλή παρέα, αν και λείπουν πια οι παρέες. Χρησιμοποιούμε πολύ την τεχνολογία και τελικά κάνουμε λιγότερα πράγματα. Έχω μια μεγάλη άρνηση στην τεχνολογία και τελικά δεν κερδίζουμε χρόνο , χάνουμε. Απολαμβάνω τον ελεύθερο χρόνο, αυτόν που δεν θα σου αποδώσει τίποτα, γιατί είναι για ξόδεμα, για σπατάλη…
ΠΙΣΤΕΥΩ στα πάντα, παίρνω δύναμη από ένα όνειρό μου, από την αγάπη των ανθρώπων, την κανονική, την άνευ όρων. Δεν μιλάμε για την ερωτική αγάπη, αλλά για την άδολη, την ιδανική αγάπη, που παίρνεις από τη μάνα, τις αγάπες που δε βάζουν όρους.
ΕΛΠΙΖΩ… Μ΄ αρέσει το ρήμα ελπίζω γιατί έχει το παρόν και το μέλλον. Ελπίζω σε καλύτερη ποιότητα ζωής κι όχι σε αυτό που ζούμε τώρα. Ήταν μια φάση που νομοτελειακά θα ερχόταν κι ήρθε. Είναι μια φάση που θα περάσει.
ΖΩ τώρα το παρόν, αυτή τη στιγμή, αφήνω πίσω το παρελθόν, τη νοσταλγία, ζω για το σήμερα.
ΙΣΤΟΡΩ… Πάντα έπλαθα ιστορίες, με βοηθούν να ξεφεύγω και να επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Η ζωή είναι μια ιστορία. Θα με ενδιέφερε να γράψω κάτι ιστορικό, αλλά δεν θα σου πω την εποχή, αν και θέλει πολύ ψάξιμο.